کتاب عشق از سویدای دل

کتاب عشق از سویدای دل مجموعه‌اشعار غاده السمان با ترجمهٔ عبدالحسین فرزاد است که نشر چشمه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب عشق از سویدای دل

غادة السمان (زادهٔ ۱۹۴۲ در دمشق) نویسنده و ادیب زن اهل سوریه است. او یکی از بنیان‌گذاران شعر نو در ادبیات عرب محسوب می‌شود. این کتاب مجموعه‌اشعار عاشقانه و از تهِ دلِ این شاعر بزرگ دنیای عرب است که خواندنشان تمام احساسات پاک و لطیف را در شما برمی‌انگیزاند. غادة السمان احساسات زنانه‌اش را صریح ابراز می‌کند و ابایی از این ندارد که قضاوت شود. عبدالحسین فرزاد هم سعی کرده است در برگردان این اشعار به زبان مبدأ بسیار نزدیک باشد و حال و هوای آن‌ها را محفوظ نگه دارد.

خواندن کتاب عشق از سویدای دل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر عرب معاصر، به‌ویژه اشعار غادة السمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره غاده السمان

نام غاده السمان، نویسنده و شاعر برجسته عرب، در دنیای ادبیات عربی همواره شناخته شده و محبوب است. آثار او در سراسر جهان به زبان‌های مختلف ترجمه و منتشر شده و او را به یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبی معاصر تبدیل کرده است. غاده السمان در سال ۱۹۴۲ در دمشق به دنیا آمد و از کودکی تحت تأثیر پدرش که اهل مطالعه و فعالیت در حوزه ادبیات بود، به ادبیات علاقه‌مند شد. او در رشته ادبیات انگلیسی تحصیل کرده و پس از اخذ دکترا، به تدریس و فعالیت در دانشگاه‌ها پرداخت. روزنامه‌نگاری و نوشتن مقالات اجتماعی و سیاسی از دیگر زمینه‌های فعالیت او بود و ستون معروف «لحظات حریه» در مجله الحوادث از جمله کارهای اوست.

غاده السمان با آثارش همچون «عیناک قدری»، «بیروت ۷۵»، «کابوس‌های بیروت» و «عشق از سویدای دل» به موضوعات اجتماعی، سیاسی و انسانی پرداخت. آثار و اشعار غاده السمان علاوه بر مطرح کردن مسائل زنان و حقوق انسانی، به چالش‌های اجتماعی و پیامدهای جنگ در خاورمیانه نیز پرداخته است. او در زندگی شخصی نیز با حفظ استقلال و آزادی‌خواهی، چالش‌های اجتماعی را در کنار خوانندگانش مطرح کرده و به عنوان الگویی برای نسل‌های جوان در جهان عرب شناخته شده است. غاده السمان، با سبک نوین و درون‌مایه‌های عمیق خود، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات عرب دارد و به نوعی با فروغ فرخزاد در ادبیات فارسی مقایسه می‌شود. آثار او همچنان در میان خوانندگان فارسی‌زبان محبوب است، به‌ویژه به دلیل ارتباطش با بحران‌ها و تحولات خاورمیانه.

بخشی از کتاب عشق از سویدای دل

«چونان که خرگوش، روباه را شکار می‌کند»

همواره جنون در من خانه داشت

و همواره

قلبم، چون گوسفند، شکارگر بود

و رام و آرام چون ببر.

آه، مرا برای خودت ببر!

خونم را از جسمم بیرون بیاور!

و چونان گیسوانِ متراکم و در هم

عصب‌هایم را

از غم‌های وحشی شانه کن!

آه، مرا برای خودت ببر!

در شبِ دلتنگی شکارم کن!

چونان خرگوش که روباه شکار می کند،

چرا که من

گرسنهٔ دندان‌ها و چنگال‌های تواَم

و گرسنهٔ صدای در هم شکستن استخوان‌هایم

در میان گلوگاهت…

زنهار از ترحم!

ترحم، دام ضعیفان است…

اما عشق تو باید آذرخشی سوزان باشد،

من ماهِ ترسو نمی‌خواهم

که در برابر ابرها، از بیم و هراس بلرزد

مانند انگشتان کسی که در شُرُف مرگ است…