احمدرضا احمدی

تکه ابر، شاخه نرگس

چای در غروب جمعه روی میز سرد می شود

در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می کنیم، تنهایی

کتاب منتخبات

همه شعرهای من (دوره سه جلدی)

پس از فراغت های مدام، نیستی

به درخت انار رسیدم انارها شکسته بودند، عشق

در این کوچه ها گل بنفشه می روید، باران

روزی که ما سوار قطار شدیم، هوا ابری بود

می خواستم روزی گریه کنم، سیب سرخ

چترهای کهنه در باران باز نمی شدند، حرمان

حوض کوچک، قایق کوچک

پسرک، خواب، بیداری

یک ضیافت خصوصی

آبشارهایی که بر خوابم فروریختند

عاشقی بود که صبحگاه دیر به مسافرخانه آمده بود

در بهار خرگوش سفیدم را یافتم

از کلید آبی رنگ گاهی صدای دریا را می شنید

پسرک دریا را نگاه کرد و گفت:

کجا باید رفت تا سکوت غوغا کند