کتاب پاریس جشن بیکران
معرفی کتاب پاریس جشن بیکران
کتاب پاریس جشن بیکران با عنوان اصلی A Moveable Feast نوشته‌ی ارنست همینگوی و ترجمه‌ی فرهاد غبرایی توسط انتشارات کتاب خورشید منتشر شده است. همینگوی که نویسنده‌ی نام‌آشنای آمریکایی است، در این کتاب روایتگر خاطرات خود از سال‌های جوانی‌اش در دهه‌ی ۱۹۲۰ در پاریس است. همینگوی در این دوره به‌همراه همسر اولش، هدلی ریچاردسون، در پاریس زندگی میکرد و با بسیاری از چهره‌های فرهنگی و ادبیات نسل گمشده، همچون فیتزجرالد، گرترود استاین و ازرا پاوند در تعامل بود. این اثر از زندگی، نوشتن و دوستی‌ها می‌گوید و تصویری زنده از دورانی را پیش روی مخاطب می‌گذارد که بعدها برای همینگوی بدل به خاطره‌ای ماندگار شد. نسخه‌ی الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.
درباره کتاب پاریس جشن بیکران اثر ارنست همینگوی
کتاب پاریس جشن بیکران نوشته‌ی ارنست همینگوی، اثری در قالب خاطره‌نویسی است که به روایت زندگی نویسنده در پاریس دهه‌ی ۱۹۲۰ می‌پردازد. این دوره‌ی زمانی از ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ را در بر می‌گیرد، یعنی سال‌هایی که همینگوی همراه با همسر اولش، هدلی ریچاردسون، در پاریس زندگی میکرد. این کتاب براساس یادداشت‌هایی نوشته شده که همینگوی در آن سال‌ها نگه داشته بود و دهه‌ها بعد، در سال ۱۹۵۶، از زیرزمین هتل ریتز پاریس بازیابی کرد.
ساختار کتاب پاریس جشن بیکران شامل فصل‌های کوتاه و مستقل است که هر کدام بخشی از تجربه‌ی نویسنده را در پاریس روایت می‌کنند. مکان‌هایی مثل کافه‌ها، میدان‌ها و کتاب‌فروشی‌ها، و نیز چهره‌هایی از نسل نویسندگان و هنرمندان مهاجر از جمله اسکات فیتز جرالد، ازرا پاوند، گرترود استاین و سیلویا بیچ در این فصل‌ها حضور دارند. این فصل‌ها الزاماً ترتیب زمانی ندارند و بیشتر بر مبنای خاطرات پراکنده و موضوعی تنظیم شده‌اند.
این کتاب نخستین‌بار در سال ۱۹۶۴، سه سال پس از مرگ همینگوی، با ویرایش مری همینگوی منتشر شد. نسخه‌ی دیگری با عنوان نسخه‌ی ترمیم‌شده در سال ۲۰۰۹ توسط نوه‌ی نویسنده، شان همینگوی، منتشر شد که شامل بخش‌هایی تازه و ترتیب متفاوتی از فصل‌ها بود. در مورد اعتبار این دو نسخه میان منتقدان اختلاف نظر وجود دارد. برخی معتقدند نسخه‌ی مری دست‌کاری‌هایی خارج از اراده‌ی نویسنده دارد و برخی آن را نزدیک‌ترین بازتاب به نیت همینگوی می‌دانند.
عنوان کتاب پاریس جشن بیکران از جمله‌ای برگرفته از نامه‌ی همینگوی در سال ۱۹۵۰ گرفته شده است. در آن جمله، او به دوستی نوشته بود اگر کسی در جوانی در پاریس زندگی کرده باشد، آن شهر برای او تا پایان عمر باقی می‌ماند. این عبارت به‌عنوان خلاصه‌ی محتوای کتاب شناخته می‌شود و الهام‌بخش عنوان انگلیسی اثر یعنی A Moveable Feast بوده است.
روایت کتاب بیشتر بر تجربه‌ی شخصی همینگوی متمرکز است، نه بازسازی تاریخ یا تحلیل ادبیات آن دوره. بسیاری از وقایع کتاب، بازتابی از نظرگاه فردی او نسبت به اطرافیان، کار، زندگی خانوادگی و فضای شهر هستند. بخشی از متن به روابط خصوصی او با همسرش مربوط می‌شود و بخشی دیگر به تجربه‌ی او از نوشتن، خواندن و معاشرت با دیگر نویسندگان اختصاص دارد.
خلاصه کتاب پاریس جشن بیکران
کتاب به زندگی همینگوی بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ در پاریس می‌پردازد؛ سال‌هایی که او به‌تازگی با همسر اولش ازدواج کرده و به پاریس مهاجرت کرده است. هر فصل از کتاب چون یادداشتی کوتاه، ماجرایی مستقل را روایت می‌کند. از کافه‌نشینی‌های روزمره، دیدار با نویسندگان بزرگی چون اسکات فیتزجرالد، گفت‌وگو با گرترود استاین، تا گم‌شدن چمدانی پر از دست‌نوشته‌ها. روایت‌ها در عین سادگی، آکنده از صمیمیت، طنز و گاه اندوهی عمیق‌اند. همینگوی در این کتاب، بی‌آنکه اغراق کند یا ژست بگیرد، تصویری ملموس از خودِ جوان و شهر پاریس ارائه می‌دهد.
چرا باید این کتاب را بخوانیم؟
کتاب پاریس جشن بیکران فقط خاطره‌نگاری از یک نویسنده‌ی مشهور نیست، بلکه تجربه‌ای ادبی، شاعرانه و انسانی است. کتاب پاریس جشن بیکران نه‌تنها پنجره‌ای به دوره‌ای خاص از زندگی همینگوی باز می‌کند، بلکه دریچه‌ای به پاریسی دیگر است؛ پاریسی مهربان، زنده و پرشور. برای کسانی که دغدغه‌ی نوشتن دارند یا علاقه‌مندند بدانند نویسندگی در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم چگونه بوده، این کتاب الهام‌بخش و آموزنده است.
دانلود کتاب پاریس جشن بیکران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟
اگر به ادبیات، تاریخ فرهنگ مدرن، یا خاطرات نویسندگان بزرگ علاقه دارید، این کتاب برای شماست. علاقه‌مندان به پاریس و کسانی که دل در گروی نوشته‌های ادبی با حال‌وهوای انسانی و صادقانه دارند، از خواندن این اثر لذت خواهند برد. همچنین برای نویسندگان جوان و کسانی که در مسیر خلق ادبی گام برمی‌دارند، پاریس جشن بیکران می‌تواند به‌مثابه راهنمایی الهام‌بخش باشد.
درباره ارنست همینگوی؛ نویسنده کتاب
ارنست همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ در شهر اوک پارک در ایالت ایلینوی آمریکا به دنیا آمد. فعالیت حرفه‌ای او از سال ۱۹۱۷ آغاز شد، زمانی که به‌عنوان خبرنگار در نشریه‌ای محلی به نام کانزاس سیتی استار مشغول به کار شد. با آغاز جنگ جهانی اول، همینگوی تصمیم گرفت به جبهه برود. با وجود مشکلات بینایی که مانع پذیرش او در ارتش شد، به‌عنوان داوطلب صلیب سرخ، رانندگی آمبولانس را بر عهده گرفت. او در تابستان ۱۹۱۸ مجروح شد و مدتی طولانی را در بیمارستان سپری کرد. تجربه‌های همین دوران، بعدها مبنای رمان وداع با اسلحه شد. پس از بهبودی، به کار روزنامه‌نگاری بازگشت. در سال ۱۹۲۱ همراه همسر اولش، هدلی ریچاردسون، به پاریس مهاجرت کرد. در این دوره، با جمعی از نویسندگان و هنرمندان مقیم پاریس آشنا شد که بعدها با عنوان نسل گمشده شناخته شدند. نخستین رمان بلند او، خورشید همچنان می‌دمد، در سال ۱۹۲۶ منتشر شد.
در سال‌های پایانی دهه‌ی ۱۹۳۰، همینگوی برای پوشش خبری جنگ داخلی اسپانیا به این کشور رفت و تا سال ۱۹۳۹ درگیر این مأموریت بود. همان سال به کوبا سفر کرد و برای مدتی در هتل آمبوس موندوس هاوانا اقامت گزید. در آنجا با مارتا گلهورن آشنا شد و پس از جدایی رسمی از همسر اولش در سال ۱۹۴۰، با او ازدواج کرد. در سال ۱۹۴۱ به همراه گلهورن به چین رفت. در سال ۱۹۴۴، در جریان جنگ جهانی دوم، وارد لندن شد و در آنجا با مری ولش، خبرنگار مجله‌ی تایم، آشنا شد. پس از جدایی از گلهورن، در سال ۱۹۴۵ با مری ولش ازدواج کرد. در جنگ جهانی دوم، همینگوی به‌عنوان خبرنگار حضور فعالی داشت و در جریان آزادی پاریس در ۲۵ اوت ۱۹۴۴ نیز حاضر بود. دولت آمریکا در سال ۱۹۴۷ به‌پاس خدمات او، مدال ستاره‌ی برنزی را به او اعطا کرد. در سال ۱۹۵۴ نیز جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. در سال‌های پایانی زندگی‌اش، به دلیل افسردگی و مشکلات جسمی و روانی، مدتی در کلینیک بستری بود و سرانجام در ۲ ژوئیه ۱۹۶۱ با شلیک گلوله به زندگی خود پایان داد.
از میان آثار منتشرشده‌ی او می‌توان به در زمان ما (۱۹۲۵)، خورشید همچنان می‌دمد (۱۹۲۶)، وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، برف‌های کلیمانجارو (۱۹۳۶)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند (۱۹۴۰) و پیرمرد و دریا (۱۹۵۲) اشاره کرد.
نظرات افراد و مجلات مشهور درباره‌ی کتاب پاریس جشن بیکران
انتشار کتاب پاریس جشن بیکران با استقبال قابل توجهی روبه‌رو شد.
منتقدان ادبی آن را یکی از صادقانه‌ترین و شاعرانه‌ترین نوشته‌های همینگوی دانسته‌اند. درعین‌حال، برخی از منتقدان، برداشت همینگوی از شخصیت اسکات فیتزجرالد در کتاب را بی‌رحمانه توصیف کرده‌اند.
نسخه‌ی سال ۲۰۰۹ کتاب نیز با نقدهای متفاوتی همراه شد؛ برخی آن را نزدیک‌تر به نیت اصلی همینگوی دانستند و برخی آن را تحریف‌شده خواندند. با این حال، جایگاه این اثر در ادبیات مدرن محفوظ مانده و همواره به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین کتاب‌های خاطره‌نگارانه‌ی قرن بیستم شناخته می‌شود.
کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟
ارنست همینگوی در سال ۱۹۵۴ به‌خاطر مجموعه آثار ادبی‌اش، به‌ویژه رمان پیرمرد و دریا، جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. پیش از آن نیز در سال ۱۹۵۳ جایزه‌ی پولیتزر را برای همان اثر کسب کرده بود.
هرچند کتاب پاریس جشن بیکران پس از مرگ نویسنده منتشر شد و خود کتاب جایزه‌ای مستقل نگرفت، اما جایگاه آن در ادبیات معاصر به‌قدری است که همواره در میان کتاب‌های مرجع برای شناخت زندگی هنرمندان نسل گمشده قرار دارد.
اقتباس از کتاب پاریس جشن بیکران
کتاب پاریس جشن بیکران نه‌تنها الهام‌بخش نویسندگان و خوانندگان بوده، بلکه بارها به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم در آثار سینمایی نیز به آن اشاره شده است. در فیلم مدرن‌ها شخصیت‌هایی از این کتاب احیا می‌شوند. در شهر فرشته‌ها این کتاب بین نیکلاس کیج و مگ رایان ردوبدل می‌شود. فیلم نیمه‌شب در پاریس ساخته‌ی وودی آلن، با ارجاع مستقیم به همینگوی و این اثر، فضای پاریس دهه‌ی ۱۹۲۰ را بازسازی می‌کند. کتاب در فیلم‌های دیگری همچون کلمات، کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان، کارت‌پستال‌های آمریکایی و فرار هارولد و کومار از گوانتانامو نیز ظاهر شده، یا از آن نقل‌قول شده است.
بخشی از متن کتاب
«وقتی بهار می‌آمد، حتّی بهار کاذب، دیگر مشکلی وجود نداشت جزاینکه کجا می‌شود شادتر بود. تنها چیزی که می‌توانست سرتاسر روزی را ضایع کند این و آن بودند، و اگر می‌توانستی به کسی وعده دیدار ندهی، روز بی‌حد و مرز می‌شد. این و آن همیشه شادمانی را محدود می‌کردند، جز مشتی انگشت‌شمار که همان قدر خوب بودند که بهار. بامدادان بهاری از صبح زود کار میکردم، در حالی که همسرم هنوز خواب بود. پنجره‌ها چارطاق باز بودند و سنگفرش باران‌خورده خیابان داشت خشک می‌شد. آفتاب، چهره خیس خانه‌ها را که رودرروی پنجره داشتند می‌خشکاند. مغازه‌ها هنوز بسته بودند. بزچران که نی‌اش را می‌نواخت از کوچه بالا آمد و زنی که در طبقه فوقانی ما زندگی میکرد با ظرف بزرگی به پیاده‌رو رفت. بزچران یکی از بزهای سیاه شیرده را که پستان‌های آماسیده‌ای داشت جدا کرد و شیرش را در ظرف دوشید و در همین حال سگش بزهای دیگر را به پیاده‌رو می‌راند. بزها به اطراف نگاه می‌کردند و گردنشان را مثل جهانگردها برمی‌گرداندند. بزچران پول را از زن گرفت و تشکر کرد و ضمن نواختن نی از خیابان بالا رفت و سگ، گله بزهای پیش رویش را هدایت میکرد که شاخ‌هایشان بالا و پایین می‌رفت. برگشتم و به نوشتن پرداختم و زن با شیر بز از پله‌ها بالا آمد.»
حجم
۱۸۰٫۳ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۸۷
تعداد صفحه‌ها
۲۳۲ صفحه
حجم
۱۸۰٫۳ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۸۷
تعداد صفحه‌ها
۲۳۲ صفحه
نظرات کاربران
این کتاب شامل خاطرات همینگوی از پاریس در دهه ۲۰ قرن میلادی گذشته و بخشی از دست‌نوشته‌های برجای مانده از این نویسنده است که تا پیش از مرگش به چاپ نرسیده‌اند. کتاب دارای یک ریتم آرام مثل سایر کتاب های همینگوی
من نسخه چاپی این کتاب رو قبلا خونده بودم. کتابی هست درباره دوره ای از زندگی نویسنده و روزگاری که در پاریس گذرونده. آرامش عجیبی این کتاب داره و حس خیلی خوبی به من داد.
۳۴_خوب بود تا حدودی یعنی دوست داشتنی✨برای من یاد آور فیلم نیمه شب در پاریس بود البته شخصیتی که از همینگوی با این کتاب شناختم درتضاد بود با همینگوی اون فیلم😅 و پیشنهاد میکنم اپیزود سیزدهم رادیو دیو رو هم گوش
من یه فایل صوتی دارم به همین‌اسم که یه کانال رادیویی درستش کرده و واقعا قشنگه تیکه هایی ازین‌کتاب و اهنگ‌های معروف و شیرینی از خواننده های فرانسوی، پیشنهادم اینه سرچ کنید و اونم‌گوش‌بدید خالی از لطف نیست
عالی بود...عااااالی...با خوندن این کتاب حس میکردم که پا به پای همینگوی قدم میزنم و در پاریس هستم.. قسمت های مربوط به فیتز جرالد رو خیلی دوس داشتم. اگر به نوشته ها و قلم همینگوی علاقه دارین حتما اخرین کتابش(این کتاب)
خاطرات پراکنده و به درد نخور باسلیقه من جور نبود بهتره براش وقت نزارم
کاش نسخه صوتی این کتاب وجود داشت
شاید عجیب باشه ولی اولین کتابی بود که از همینگوی دوست داشتم شاید چون راوی خودش بود وداستان زندگی واقعی خودش رو میگفت.از زمانی که جوان وبی پول در پاریس زندگی میکرد ومی نوشت و هر وعده ی غذا،یک اتفاق
کتاب خوبی بود
اثرروانوجذابی است از نوبسنده ای مشهور .اما اگر این همه وارد مبحث غذا وشراب شناسی تطبیقی نمی شد می توانست ملال آور نباشد.اظهار نظر هایی هم دارد درباره ی نویسندگان دیگر که به راستی مایه ی شگفتی است از بس