تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب سه گینی

نویسنده:ویرجینیا وولف

مترجم:منيژه نجم عراقی

انتشارات:نشر چشمه

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۵از ۲ رأیخواندن نظرات

۴٫۵

(۲)

خواندن نظرات

معرفی کتاب سه گینی

کتاب سه گینی نوشتۀ ویرجینیا وولف و ترجمۀ منیژه نجم عراقی است. این کتاب را نشر چشمه منتشر کرده است.

درباره کتاب سه گینی

سه گینی که وولف در قالب مجموعهٔ سه نامه‌نگاری آن را نوشته است متنی ضدجنگ است. انتشار آن در فضایی که بسیج برای ورود به جنگ میهنی هر روز اوج بیشتری می‌یافت عملی شجاعانه و گویای اعتقاد راسخ وولف به صلح بود و به پیوندی که میان مردسالاری و فاشیسم می‌دید. وولف در آغاز برای نوشتن سه گینی قالب مقاله - رمان را در نظر گرفته بود، اما دریافت که این ایده عملی نیست. پس مطالب را دو بخش کرد. بخش غیرداستانی تبدیل به سه گینی شد و بخش داستانی رمانی به نام «سال‌ها». سه گینی چنان که انتظار می‌رفت سیلی از واکنش‌های اغلب مخالف به دنبال داشت.

وولف اغلب از نام‌ها و مکان‌ها به‌صورت شمایل و نمادهایی بهره می‌گیرد که به پیشینه‌ای تاریخی یا فرهنگی اشاره دارند. یک نمونهٔ ساده‌اش همین واژهٔ «گینی» که در عنوان کتاب آمده است؛ گینی نشان نوع طبقهٔ اجتماعی بود و ارج‌وقرب بیشتری نسبت به پوند داشت.

یکی از ویژگی‌های مهم سه گینی یادداشت‌های مفصل و خواندنی وولف است که در نسخهٔ انگلیسی در پایان هر فصل می‌آیند.

خواندن کتاب سه گینی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به مباحث فمینیستی می‌توانند از مخاطبان این کتاب باشند.

درباره ویرجینیا وولف

ویرجینیا وولف در ۲۵ ژانویة ۱۸۸۲، در لندن و در خانواده‌ای آزاداندیش و ممتاز چشم به جهان گشود. پدرش یک شخصیت برجستۀ ادبی، مورخ، اولین ویراستار دیکشنری بیوگرافی ملی و همچنین یکی از برجسته‌ترین چهره‌های عصر طلایی کوهنوردی بود. مادر وولف نیز که در هند به دنیا آمده بود، پرستار بود و با افراد مهمی در حوزه‌های اجتماعی و هنری، مانند جولیا مارگارت کامرون نشست‌وبرخاست داشت. مادر وولف همچنین مدل چندین نقاشی پیشارافائلی بود.

آسیب‌های دوران کودکی او، مانند مورد آزار جنسی قرار گرفتن توسط برادران ناتنی‌اش که بعدها نیز دربارۀ آن در مقالات خود نوشت، او را دچار افسردگی کرد. دنیای وولف با مرگ مادرش در سال ۱۸۹۵ و در سن چهل‌ونه‌سالگی با تیرگی‌های بیشتری مواجه شد. ویرجینیا وولف در حین جبران آسیب‌های روحی خود، تحصیلاتش را به زبان‌های آلمانی، یونانی و لاتین در دپارتمان بانوان کالج کینگ لندن ادامه داد. چهار سال تحصیل او را با تعدادی فمینیست تندرو در رأس اصلاحات آموزشی آشنا کرد. در سال ۱۹۰۴، پدرش بر اثر سرطان معده درگذشت. این فقدان منجر به شکست عاطفی دیگری شد که منجر شد وولف دچار حملات عصبی شود. چنین آسیب‌هایی تا آخر عمر بر نوشته‌های وولف تأثیرگذار بود.

وولف در سال ۱۹۰۸ و چند سال پیش از ازدواج با لئونارد، کار بر روی اولین رمان خود را آغاز کرده بود. وولف در ۲۸ مارس ۱۹۴۱ جیب‌های پالتویش را پر از سنگ کرد و وارد رودخانۀ اوس شد. همان‌طور که او با پای خود داخل آب می‌رفت، جریان آب او را با خود برد. مقامات جسد او را سه هفته بعد پیدا کردند. لئونارد وولف جسد او را سوزاند و بقایای او را در خانه‌شان، خانۀ مونک، پراکنده کرد.

بخشی از کتاب سه گینی

«این واقعیت که بنیاد آموزشی آرتور چشم‌انداز را - سالن‌ها، زمین‌های بازی، عمارت‌های باشکوه را - عوض می‌کند اهمیت زیادی دارد، اما عجالتاً این جنبه را کنار می‌گذاریم تا بعد به آن بپردازیم. اکنون تنها با این واقعیت بدیهی کار داریم که هر گاه زمان پرداختن به این پرسش مهم - برای جلوگیری از جنگ چه‌کاری از ما ساخته است - فرامی‌رسد تفاوت در آموزش، خود را نشان می‌دهد. برای درک علت‌هایی که به جنگ منتهی می‌شوند طبعاً باید چیزهایی از سیاست و مناسبات بین‌المللی و اقتصاد بدانید. اطلاعاتی از فلسفه و حتی خداشناسی هم می‌تواند مفید باشد. اگر تحصیل‌کرده نباشید، ذهنی فرهیخته نداشته باشید، نمی‌توانید از این‌گونه مسائل تحلیل رضایت‌بخشی به دست دهید. جنگی که حاصل عوامل غیرشخصی باشد، حتماً قبول دارید که از دایرهٔ درک ذهن‌های ناآموخته بیرون است. اما جنگی که حاصل طبیعت بشری است حساب دیگری دارد. اگر به این اعتقاد نداشتید که آنچه به جنگ منتهی می‌شود به‌خاطر طبیعت بشر، دلایل و عواطف مردان و زنان معمولی است این نامه را برای درخواست کمک نمی‌نوشتید. بی‌تردید با خود اندیشیده‌اید که زنان و مردان در اینجاوآنجا قادرند ارادهٔ خود را تحمیل کنند؛ پیاده‌نظام یا عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی نیستند که دست‌هایی نامرئی آنان را هدایت کند، خود صاحب اراده و اندیشه‌اند. شاید حتی بتوانند بر اندیشه‌ها و کنش‌های دیگران نیز تأثیر بگذارند. به‌یقین چنین استدلالی، به‌درستی، شما را به درخواست کمک از ما واداشته است. زیرا خوشبختانه یک شاخهٔ آموزش به نام «آموزش بی‌مزد» نیز وجود دارد - همان شناخت انسان و انگیزه‌هایش که (اگر از خیر تداعی‌های علمی‌اش بگذریم) می‌تواند روان‌شناسی نامیده شود.»

معرفی نویسنده

ویرجینیا وولف

انگلیسی | تولد ۱۸۸۲ - درگذشت ۱۹۴۱

آدلاین ویرجینیا وولف، بانوی رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی بود که آثار برجسته‌ای را به رشته تحریر درآورده است. آدلاین ویرجینیا استیون در سال ۱۸۸۲ در لندن به دنیا آمد. مادر او جولیا پرینسپ استیون، از زیبارویان مشهور زمان خود بود و پدر او سر لسلی استیون، نویسنده، منتقدِ برجسته آثار ادبی عصر ویکتوریا، از فیلسوفان مشهور لاادریگرا و کوهنوردی معروف بود.

نظری برای کتاب ثبت نشده است

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۹)

و برای هنرها و هنرمندان دیگر نیز همین است. به این کالج فقیر می‌آیند و هنرهای خود را به کار می‌بندند چون مکانی خواهد بود با جامعه‌ای آزاد که تمایزهای ناخوشایندِ دارا و ندار و زیرک و کودن آن را خط‌کشی نکرده است، و به‌جای آن، گونه‌ها و رتبه‌های مختلفِ ذهن و جسم و روح شایستگیِ همکاری با یکدیگر را دارند. پس بگذارید این کالج تازه را بنا نهیم، این کالج فقیر را که در آن یادگیری به خاطر خود پی‌گیری می‌شود، تبلیغ کنار گذاشته شده، و هیچ رتبه‌ای وجود ندارد؛ و درس‌ها به شکل سخنرانی نیست، خطبه‌ها حالت موعظه ندارند، و آن غرورها و خودنمایی‌های مسموم قدیمی که بذر رقابت و حسادت را می‌پرورانند...»

کاربر... :)

وولف اغلب از نام‌ها و مکان‌ها به صورت شمایل و نمادهایی بهره می‌گیرد که به پیشینه‌ای تاریخی یا فرهنگی اشاره دارند. یک نمونهٔ ساده‌اش همین واژهٔ «گینی» که در عنوان کتاب آمده است؛ گینی نشانِ نوع طبقهٔ اجتماعی بود و ارج‌وقرب بیشتری نسبت به پوند داشت. یک گینی ۲۱ شیلینگ می‌ارزید، یعنی یک شیلینگ بیش از پوند استرلینگ که پول رایج انگلستان بود، و سکه‌ای هم به این ارزش وجود نداشت اما برای خریدهای به اصطلاح سطح‌بالا، مثلاً تابلوهای نقاشی، گینی را به کار می‌بردند، یعنی مثلاً به نجار به پوند پول می‌دادند اما دستمزد هنرمند با واحدِ گینی حساب می‌شد.

☆Nostalgia☆

چند غرایز کمابیش در زن و مرد یکسان است اما جنگیدن همواره رسم مردان بوده نه زنان. قوانین و آداب‌ورسوم، به صورت ذاتی یا تصادفی، این تفاوت را ایجاد کرده‌اند. تاریخ بشر کمتر انسانی را سراغ دارد که به ضرب گلولهٔ زنی از پا درآمده باشد؛ بخش اعظم پرندگان و حیوانات را شما کشته‌اید نه ما، (پس) قضاوت دربارهٔ چیزی که در آن شریک نیستیم کار دشواری است.

☆Nostalgia☆

«امروز خطر واقعی برای صلح جهان همان صلح‌جویان‌اند. جنگ بد است اما از دست دادن شرافت به مراتب از آن بدتر.»

☆Nostalgia☆

نفوذِ عظیم زنان در مردان همواره غیرمستقیم بوده است، و باید هم چنین باشد. مرد میل دارد فکر کند کاری که انجام می‌دهد خواست خودش است، اما در واقع کاری را می‌کند که زن از او می‌خواهد، اما زنِ عاقل همواره طوری رفتار می‌کند که مرد خیال کند سررشتهٔ امور را خودش به دست دارد. زنانی که می‌خواهند وارد سیاست شوند، بدون حق رأی از قدرت بیشتری برخوردارند چون می‌توانند بر عدهٔ زیادی از رای‌دهندگان تأثیر بگذارند.

☆Nostalgia☆

با دورنمای ازدواج بود که ذهن او تعلیم می‌دید. با دورنمای ازدواج بود که بر کلیدهای پیانو ضربه می‌زد، اما اجازه نداشت به ارکستر بپیوندد. از صحنه‌های محجوب خانگی نقاشی می‌کرد، اما اجازه نداشت از برهنگی چیزی بیاموزد. این کتاب را می‌خواند، اما اجازهٔ خواندن آن یکی را نداشت که جذاب بود و حرفی داشت. با دورنمای ازدواج بود که تنِ او پرورش می‌یافت، که برای او ندیمه می‌گرفتند، که خیابان‌ها را روی او بسته بودند؛ که دشت را روی او بسته بودند، که خلوت را از او دریغ می‌کردند ــ این‌همه به او تحمیل می‌شد تا تنِ خود را دست‌نخورده برای شوهر نگه دارد. در یک کلام، اندیشهٔ ازدواج بر هر چه می‌گفت، هر چه می‌اندیشید، هر کاری می‌کرد، ناظر بود.

☆Nostalgia☆

گویا در سدهٔ نوزدهم تظاهر به نادانی اغلب تشویق می‌شد، به سبب اعتقاد رایج به این‌که خوشایند مردان تحصیل‌کرده است، و این از خشمی آشکار می‌شود که توماس گیسبورن در اثر آموزندهٔ خود در باب وظایف زنان (ص. ۲۷۸) نسبت به کسانی نشان می‌دهد که به زنان توصیه می‌کردند «با تمام توان مراقب باشند شریک زندگی‌شان از میزان توانایی‌ها و دانسته‌های آن‌ها بویی نبرد»، «این مصلحت‌اندیشی نیست، شیادی است. پنهان‌کاری است، کلاه‌برداری است...

☆Nostalgia☆

خنده غمگین ترت می کند

بختیار علی

خوب کردی رفتی آرتور رمبو

سمیرا رشیدپور

مانه و ابژه نقاشی

میشل فوکو

می‌خواهم یک نامه‌ی کوتاه بنویسم