نیما رئیسی | همراهان طاقچه

«ژول ورن برای من یادآور سال‌های کودکیه. ولی این سال‌های کودکی، همچنان همراه من مونده و علاقهٔ من به داستان‌های فانتزی، رویایی و خیال‌انگیز هیچوقت تموم نشد و در فیلم و سریال و گونه‌های دیگه‌ای از ادبیات هم باقی موند و اصولاً انگار مخاطب دوست داره که بیشتر فضاهای واقعی و طبیعی رو تجربه کنه.
من پیشنهاد می‌کنم اگر دوست دارید، این کتاب‌ها رو مطالعه کنید. شاید سلیقه‌تون، قدری به سمت فضای فانتزی، رویایی و علمی بره؛ برای اینکه به نظر من، شاید هنر، چیزی بیش از زندگی واقعی باشه و توی این جبری که داریم باهاش میریم جلو، مطالعهٔ کتاب‌ها یا حتی دیدن فیلم و سریال‌هایی که فضای فانتزی دارن، ما رو قدری از این سختی‌های زندگی دور کنه.»