🎡 تولد ۱۱ سالگی طاقچه: گردونه را بچرخان، جایزه ببر، کتاب بخوان!🎡

کتاب آدم ها

نویسنده:احمد غلامی

انتشارات:نشر ثالث

دسته‌بندی:

امتیاز

۴.۳از ۶۳ رأیخواندن نظرات

۴٫۳

(۶۳)

خواندن نظرات

معرفی کتاب آدم ها

«آدم‌‌ها» مجموعه داستان کوتاهی از احمد غلامی( -۱۳۴۰)، نویسنده ایرانی است. در بخشی از داستان «نصرالله گسگ» از این مجموعه داستان کوتاه می‌خوانیم: «یکی از فامیل‌‌های دور ما بود. با کسی رفت و آمد چندانی نداشت. ارث و میراثی بهش رسیده بود و پول توی بانک سپرده بود و با بهره‌‌اش زندگی متوسطی را می‌‌گذراند. قبلاً توی چند روزنامه کار کرده بود. گزارش‌‌ها، مصاحبه‌‌ها و مقالات زیادی از او چاپ شده بود. حتی بعضی وقت‌‌ها تا پست دبیری و سردبیری هم پیش رفته بود. اما سردبیر موفقی نبود و در این پست‌‌ها مدت کوتاهی مانده بود. قیافه‌‌اش شبیه روزنامه‌‌نگارها نبود. وقتی می‌‌خواستم دنبال کار روزنامه‌‌نگاری بروم رفتم سراغش. قبل از این‌که او را ببینم تصور می‌‌کردم با مردی عینکی با صورتی لاغر و سبیل‌‌های نسبتا بلند روبرو می‌‌شوم. اصلاً این‌طور نبود. بیش‌تر شبیه یکی دیگر از فامیل‌‌های ما آقا ماشاءالله بود که سرکارگر نساجی بود. راستی اسم این فامیل روزنامه‌‌نگارمان آقانصرالله بود. با این‌که سالیان سال توی روزنامه کار کرده بود اما در عالم مطبوعات خیلی‌‌ها او را نمی‌‌شناختند. خودش معتقد بود بعضی آدم‌‌ها اسم و فامیلشان در شهرتشان اثر دارد و او به این دلیل شهرت ندارد که فامیلی‌‌اش خیلی دشوار است».

نظرات کاربران

Omid r kh

۱۳۹۶/۰۹/۲۱

. به نظرم بزرگترین تفاوتِ یک کتاب خوب و یک کتاب بد این است که کتاب بد کاری میکند شما در انتها ازش سوال کنید "خب که چه؟" ساده تر بخواهم بگویم یک کتاب بد مثل شلغم است، هیچ کنشی در

- بیشتر

elham

۱۳۹۷/۰۲/۰۷

کتاب جذابیه، اینکه خیلی کوتاه و مختصر به زندگی ده ها آدم سرک میکشی و اینکه زندگی هر آدم هرچقدر هم که بی عرضه و ساده و بدرد نخور و فوق العاده معمولی باشه، جالبه و تاثیرگذاره، اینکه چطور تو

- بیشتر

هو نعم الامیر

۱۳۹۹/۰۸/۱۰

به نظرم برای اونایی که دنبال شخصیت‌پردازی متفاوت در داستان هستن جذابه. داستانها متنوع هستن و از آدمهای جورواجور که دورو برمون هست، داستانک کوتاهی را روایت کرده

sedko

۱۳۹۸/۰۳/۲۳

من که کتابو دوست داشتم.من نسخه ی چاپی شو خوندم و مطمئنا لذت خوندن کتاب چاپی و ورق زدنش خیلی جذاب تره! نویسنده خیلی خوب تونسته بود خواننده رو با خودش همراه کنه و اون رو به زندگی آدم‌های مختلف

- بیشتر

معصومه بهرمن

۱۳۹۸/۰۹/۰۶

عالی. هم روان. هم داستان های کوتاه . هم جذاب دوسش داشتم

kamrang

۱۳۹۷/۰۹/۰۳

بعضی از داستان ها خیلی جذابن و آدم رو به فکر فرو میبرن

mostapha

۱۳۹۵/۰۴/۱۲

من آخر نتونستم تصمیم بگیرم که این کتاب رو دوست دارم یا نه! داستان اولش به نظرم بهترین داستانش بود و همین خودش ضدحال بود :(

amirhp

۱۳۹۵/۰۱/۱۵

بسیار کتاب جالب و هیجان انگیزی است. داستان هایش در حد سه صفحه است و در همین اندازه هم در صفحه آخر شما را غافل گیر میکند.

سینا

۱۳۹۶/۱۲/۰۱

کتاب عالی و داستان هایی زمینی..و خودمونی.و کاربردی

منیره سادات جارچیان

۱۴۰۴/۰۶/۰۴

عجب آدمهایی بودند این آدمهای کتاب آدمها. از هر سرنوشتی می خواستی می یافتی. یه جوری نویسنده از آنها یاد می کرد که می گفتی انگاری واقعی هستند و در زندگی اش جریان داشته اند. غم عجیبی در این کتاب

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

سلطان بود. خودش نه. اسمش سلطان بود. ریزه‌میزه و تند و تیز بود با ساده‌دلی افراطی که با اسمش جور درنمی‌آمد. بچه‌ها دستش می‌انداختند. فوتبالش بد بود. هول و شتابزده بازی می‌کرد اما بعضی وقت‌ها توی بازی کارهایی می‌کرد که غیرمنتظره بود و فقط از بازیکنان حرفه‌ای ساخته بود. توی شرکت ما آبدارچی بود و وقتی کسی می‌گفت: «سلطان چای بیار...» خودش خجالت می‌کشید. چون تضاد عجیبی بود بین اسم سلطان و کارش. سلطان خیلی زود مرد؛ در تصادفی در جاده قدیم تهران ـ کرج. پیکان زرد مدل ۵۷ به سلطان زد و او بعد از این‌که یک هفته در کما بود از تخت زندگی فروغلتید و تاج سلطانی‌اش واژگون شد. زنش یک سال وفاداری کرد و عاقبت با مردی که سه برابر سلطان قد و وزن داشت ازدواج کرد و رفت. جای خالی سلطان را در آبدارخانه شرکت، مردی پر کرد که سه برابر او قد و وزن داشت و کسی جرئت نمی‌کرد به او بگوید: «علی‌آقا چای بیار...» خودش هر وقت دلش می‌خواست چای می‌آورد تا ثابت کند که اداره خدمات شرکت چه سلطانی را از دست داده است

سینا

دنبالش راه افتادم. از خانه ما تا پاسگاه ده کیلومتری راه بود. پیاده می‌رفت، من هم دنبالش. آن‌قدر توی خودش بود که حتی فاصله‌ام را با او حفظ نمی‌کردم. رفت و رفت و بدون واهمه از پاسگاه از روبروی آن گذشت و انداخت توی کوچه‌باغی و رفت تا ته کوچه. از آن‌جا دشتی وسیع بود با درخت‌های سپیدار و باغی سرسبز در چشم‌انداز. یک کانتینر قراضه هم بود در گوشه دیواری کاهگلی. جمشید چربی رفت توی کانتینر و با یک صندلی چوبی آمد بیرون، کتاب برادران کارامازوف در دست. حدود یک ساعت کتاب خواند. کتاب را برد گذاشت داخل کانتینر و دوباره آمد بیرون و رفت طرف باغ. دویدم توی کانتینر را نگاه کردم. پتوی کهنه‌ای کف آن بود و کتابخانه‌ای پر از کتاب در گوشه آن. گازی یک شعله و کتری و قوری. یک زندگی دنج که در رؤیا هم نمی‌دیدم. از باغ که برگشت نان و گوجه‌فرنگی و میوه داشت. رفت تو و مدتی بعد دوباره با لیوانی چای برگشت و نشست روی صندلی به خواندن کتاب برادران کارامازوف. برگشتم. سه روز از جمشید چربی خبری نبود. بچه‌ها هرگز سراغ او را نمی‌گرفتند ولی من می‌دانستم کجاست.

kamrang

جواتی پیراهنش را زد بالا و کتاب را تا نیمه چپاند توی شلوارش و پیراهنش را انداخت روی آن. رفت خانه و تا فرداکتاب را تمام کرد و آورد.

Mrym

جمشید چربی در تاریخ پرفراز و نشیب آدم‌ها بدون این‌که حتی مجموعا پنج هزار کلمه حرف زده باشد چون سوزنی در کاهدان تاریخ گم شد.

ahmadi

گفتم: «کجا می‌ری؟» گفت: «قسمت‌آباد...» گفتم: «روستای قسمت‌آباد...» خندید و گفت: «نه هر جا که قسمت شد با تو می‌آیم.»

ahmadi

وقتی رفتم ما دو نفر بودیم. وقتی برگشتم، یک نفر. یقه خونی فرهاد توی بادی که از شکاف سنگر تو می‌زد، بالا و پایین می‌رفت. سرش را تکیه داده بود به گونی‌های سنگر و آرام خوابیده بود. سرباز کره‌خر عراقی باز هم دست‌بردار نبود.

کاربر251010

زل زدم به جاده. کویر از بغل گوشمان با سرعت می‌گذشت.

کاربر ۵۵۷۱۰۱۸

mojsena

تا مدت‌ها فکر می‌کردم زن‌ها فقط عاشق مردهایی می‌شوند که بلندقد باشند، سبیل داشته باشند با ابروهای پهن و قیافه‌ای مردانه. بعد وقتی مادرم گفت عاشق پدرم شده و با او ازدواج کرده شک کردم چون پدرم مثل تیله بود.

Amir Hasany

هنوز آن‌قدر پیر نشده بود که بهش بگویند «ننه‌فاطمه» اما چون از جوانی بسیار رنج کشیده بود، صفت ننه را خیلی زودتر از زمانی که تمام گیس‌هایش سفید شود بهش داده بودند.

ahmadi

اعترافات هولناک لاک پشت مرده...

مرتضی برزگر

افتاده بودیم در گردنه‌‌ی حیران

حسین لعل بذری

انتری که لوطی‌اش مرده بود

صادق چوبک

داستانهایی کوتاه از ادبیات کرد

آرش سنجابی

بی باد، بی پارو (مجموعه داستان)

فریبا وفی

مادربزرگت رو از اینجا ببر!