جی. دی. سلینجر
جِروم ديويد سلينجر، نويسنده تأثيرگذار آمريكایی در اول ژانويه سال ۱۹۱۹، در مَنهتن نيويورك به دنيا آمد. پدرش يهودی و مادرش مسيحی بود.
پس از اتمام تحصيلات ابتدايی، او را به دانشكده نظامی والی پِنسيلوانيا فرستادند و در آنجاعنوان بدترين دانشجوی تاريخ دانشكده را بدست بياورد. او در سن هجده سالگی، چند ماهی را به اروپا رفت و به محض برگشتن به آمريكا، در سال ۱۹۳۸ وارد يكی از دانشگاهها شد ولی بازهم تحصيلاتش را نيمه كاره رها كرد.
جروم در جوانی عاشق اونا اونيل شد و تا توانست برايش نامه نوشت، با اين حال اونا اونيل با چارلز چاپلين ازدواج كرد.
او در سال ۱۹۴۰ اولين داستانش را به نام جوانان در مجله اِستوری به چاپ رساند سپس وارد ارتش شد و به عنوان گروهبان يكم پياده در جنگ جهانی دوم شركت كرد. وقتی متفقين در خاك فرانسه و ساحل نورماندی پياده شدند، شجاعت زيادی از خودش نشان داد.
سلينجر در سال ۱۹۴۵ اولين رمانش را به اسم ناتورِ دشت نوشت و توانست آنرا در سال ۱۹۵۱ به طور رسمی و به صورت كتاب در آمريكا و بريتانيا به چاپ برساند.
با اين حال چاپ اين كتاب به بهانه اينكه غيراخلاقی است در مناطقی از آمريكا ممنوع شد و در سال ۱۹۹۰ از طرف انجمن كتابخانههای ايالات متحده، جزء كتابهای ممنوع الچاپ اعلام شد.
سلينجر در سال ۱۹۴۵با يك زن فرانسوی به نام سيلويا كه پزشك بود، ازدواج كرد. اما اين زندگی مشترك دوامی پيدا نكرد. او پس از جدا شدن از سيلويا، با دختر هنرمند انگليسی، رابرت لنگتون داگلاس، ازدواج كرد و تا سال ۱۹۶۷ بيشتر نتوانست با او زندگی كند.
سلينجر پس از جدايی از همسر دومش، به دنيای شخصی خودش پناه برد.
او از زندگی اجتماعی و مردم گريزان بود و تا میتوانست از ارتباط با دنيای بيرون از خانه اش، صرف‌نظر می‌کرد. او فقط يك بار حاضر به مصاحبه با خبرنگاران شد و فقط سه جمله به يكی از خبرنگاران نيويورك تايمز گفت:
«من نوشتن را دوست دارم. من عاشق نوشتن هستم. اما فقط براى خودم و براى رضايت خودم.»
او تا سال ۲۰۰۹ در خانهای پرت و دور افتاده در نيوهمپشاير به همراه همسر خود کالین اونیل و دو فرزندش زندگی میكرد.
سلينجر از سال ۱۹۶۵ به بعد، هيچ داستانی را منتشر نكرد و سرانجام در سن ۹۱ سالگی به مرگ طبيعی در ۲۷ ژانويه سال ۲۰۱۰ ميلادی چشم از جهان فرو بست.
