کتاب فراتر از بودن

کریستین بوبن، نویسنده‌ای که زندگی را به شعر بدل کرده است در کتاب فراتر از بودن، داستان عشقی توصیف‌ناپذیر را بازمی گوید. عشقی که به قول احمد شاملو، شاعر معاصر ایرانی در فراسوی مرز‌های تن جریان دارد. بوبن در این کتاب فقدان را به تصویر کشیده. بخشی که شاید زیباترین بخش و باارزش‌ترین بخش یک عشق است.

درباره کتاب فراتر از بودن

بانویی به اسم ژیسلن، یک مادر، یک همسر، یک معشوقه، مرده است و حالا عاشق با او و خاطراتش زندگی می‌کند. با او حرف می‌زند از شور عشقی که پایان نیافته می‌گوید و از قلبی که هنوز از به عشق او تپیدن باز نیاستاده است. ما در این خاطرات و نوشته‌ها با کریستین عاشق همراه می‌شویم و به زندگی ژیسلن می‌رویم. ژیسلنی که از ابتدای کتاب، بوبن شروع به توصیفش می‌کند. زنی متوسط القامه، پرمشغله، فرشته‌وار، بخشنده، با کندی‌ای خواستنی در حرکات و رفتار، با عشقی سرشار به کودکان و والدین و هرکسی که دور و بر او زندگی می‌کند. زنی که در دوازدهم اوت ۱۹۹۵ وظیفه‌اش را بر این زمین خاکی به انجام می‌رساند و به سوی آرامگاه ابدی می‌شتابد اما مرد عاشق از مرگ معشوقی که انگار همیشه دورادور در زندگی او بوده، یک منظومه بلند درباره عشق می‌سازد.

فراتر از بودن کتابی است که برای همه عاشقان آشنا است و بوبن در این کتاب جوری از عشق حرف می‌زند که انگار به جای تمام عاشقان جهان زیسته است. 

خواندن کتاب فراتر از بودن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر نگاه بوبن به زندگی را دوست دارید و اگر زندگی و عشق و انسان در نگاه شما مانند نگاه لطیف، شعرگونه و فلیلسوف‌وار بوبن است قطعا از خواندن کتاب فراتر از بودن لذت خواهید برد. 

 درباره کریستین بوبن

کریستین بوبن در سال ۱۹۵۱ در فرانسه، در شهر کوچکی به نام کروزو به دنیا آمد. کودکی آرام و بی‌دغدغه‌ای را پشت سر نهاد و در جوانی در همین شهر به تحصیلات آکادمیک پرداخت. او هیچ‌گاه از کروزو بیرون خارج نشده است.

به اعتقاد بسیاری، کریستین بوبن یک پدیده در ادبیات فرانسوی است. بوبن فلسفه خوانده است و درون‌مایه آثارش فلسفی-عرفانی است. او جایزه معتبر Dera maggots که از مهم‌ترین جوایز فرهنگی-ادبی فرانسه است را نیز در کارنامه دارد. آلیس اندرسون، مترجم انگلیسی آثار بوبن می‌گوید کارهای او نه داستان‌اند و نه واقعیت، نه نثرند و نه شعر، بلکه تلفیقی از این دو هستند.

 بخشی از کتاب فراتر از بودن

برف کودکی است با لباسی سفید رنگ. دختر بچه‌ای که تازه، اولین گام‌هایش را روی زمین می‌گذارد. به شکل دختر بچه‌ای یک ساله پدیدار می‌شود و سپس از بین می‌رود و سال بعد دوباره پدید می‌آید و همیشه در همان سن باقی می‌ماند و هیچ گاه گرفتار پیری نمی‌شود. از این به بعد تو نیز مانند آن برف یک ساله هستی که تا ابد چهل و چهار ساله باقی خواهی ماند.

تو همیشه از پیر شدن می‌ترسیدی؛ حال دیگر پیری را نخواهی دید. تا ابد، هر زمان که نامت به زبان آورده شود، همان شادابی اولین برف را در خاطر زنده خواهی ساخت.

من از دیدن این اولین برف هم شاد شدم و هم غمگین، سپس شروع به برشمردن دیگر هرگزها کردم:

تو دیگر هرگز برف را نخواهی دید...

تو دیگر هرگز سوسن‌ها و یا آفتاب را نخواهی دید... تو به برف، به سوسن و به آفتاب تبدیل شده‌ای... و من همه جا تو را می‌یابم، حتی در کتاب‌ها...