کتاب علم علیه شانس

مارک تواین بزرگ را در ایران با داستان‌های بلندش می‌شناسند. هاکلبری فین، تام سایر، شاهزاده و گدا. کمتر کسی است که داستان‌های کوتاه این نویسنده را معرفی کرده و یا حتی خوانده باشد. علی مسعودی‌نیا در این اثر برای علاقه‌مندان به داستان های کوتاه مجموعه‌ای از داستان‌های طنز کوتاه مارک تواین را با نام «علم علیه شانس» گرداورده است. این اثر دو بخش دارد که در یک بخش روایت خاطرات آدم و حوا را می خوانید و در بخش دیگر داستان‌های کوتاه دیگر. بخش آدم و حوای کتاب داستان‌های فکاهی کوتاهی بوده که تواین برای روزنامه‌ها تحت عنوان «یادداشت‌های روزانه آدم» و «خاطرات حوا» می‌نوشته است. بنیان فکری این دو داستان بسیار جالب است: اگر آدم و حوا قادر به نوشتن بودند و از آنها دفترچه خاطراتی به جا می‌ماند، در آن از چه چیزهاییحرف می‌زدند؟ روایت خاطره‌های آدم و حوا، به نوعی تقابل زیستن مردانه و زنانه است و تواین بر تفاوت‌های آنها دست می‌گذارد. تواین در حقیقت به شکلی کنایی نشان می‌دهد که از بدو حیات بشر این دو جنس، دو نگاه متفاوت به دنیای پیرامون خود داشته‌اند و در شیوه تجربه‌اندوزی و تفسیر دنیا از شگردهایی متمایز بهره می‌بردند. اما در عین حال کنار هم و مکمل یکدیگر بودند و هر یک کمبود‌های جنس دیگر را جبران می‌کردند و به همین دلیل این رابطه از ابتدای تاریخ تاکنون دوام آورده است. در دیگر داستان‌های این مجموعه نیز طنز موقعیت جریان دارد و بیشتر روایات‌ براساس طنز موقعیت شکل گرفته‌اند. نقد مناسبات دنیای صنعتی و مدرن از عمده ویژگی‌های روایت‌های طنز مارک تواین در این اثر است.