بریده‌هایی از کتاب علم علیه شانس

هر وقت من چیزی می‌خوام و خانم مک‌ویلیامز یه چیز دیگه، و بعد تصمیم می‌گیریم چیزی رو که اون می‌خواد برآورده کنیم، اسمش رو می‌ذاریم مصالحه.

هر وقت من چیزی می‌خوام و خانم مک‌ویلیامز یه چیز دیگه، و بعد تصمیم می‌گیریم چیزی رو که اون می‌خواد برآورده کنیم، اسمش رو می‌ذاریم مصالحه.

من زیاد به معاشرت عادت ندارم.

آره رییس! ما انتخاب شده‌یم واسه مُردن؛

چه چیزهای کوچکی می‌تواند مایهٔ شادمانی ما شود وقتی حس می‌کنیم آن‌ها را به دست آورده‌ایم!

گرفتن جان کسی که به من آزاری نرسانده بود امری شرارت‌بار به‌نظر می‌رسید. به‌نظر می‌رسید این واقعه خلاصه‌ای باشد از جنگ؛ چرا که در تمام جنگ‌ها باید غریبه‌هایی را که علیه تو هستند بکُشی، بی‌آن‌که عداوتی شخصی با آن‌ها داشته باشی. غریبه‌هایی که در هر شرایط دیگری اگر می‌دیدی به دردسر افتاده‌اند کمک‌شان می‌کردی و آن‌ها هم، در شرایط مشابه، اگر تو نیازمند بودی کمکت می‌کردند.

یک زن که می‌تونه تک‌وتنها با خودِ شیطون یا با یک موش رو در رو بشه، در برابر رعدوبرق چنان پریشون می‌شه که حتا دیدنش هم رقت‌انگیزه.

نوشتهٔ روی سنگ‌قبر حوا آدم: هر آن‌جا که او بود، بهشتم آن‌جا بود.