کتاب در ستایش مرگ

کتاب در ستایش مرگ نوشتة ژوزه ساراماگو است. سبک این کتاب مانند کتاب دیگر این نویسنده یعنی کوری می‌باشد. در کتاب در ستایش مرگ اتفاقی غیرمنتظره رخ می‌دهد و اوضاع کشور را از حالت عادی خارج می‌کند.

درباره کتاب در ستایش مرگ

در سال جدید هیچ‌گونه مرگی رخ نداده است؛ اتفاقی که در ابتدا به نظر می‌رسد یکی از آرزوهای قدیمی بشر می‌باشد. این آرزو هم مثل بسیاری از آرزوهای دیگر فقط در خیال قشنگ است و بعد از گذشت مدتی باعث می‌شود انسان به‌خاطر این آرزو احساس پشیمانی کند.

رمان در ستایش مرگ یک کتاب چندوجهی است. درحالی‌که یک داستان کامل را بیان می‌کند، پر از جنبه‌های طنز و خلاقانه هم می‌باشد. داستان به‌گونه‌ای نوشته شده است که قبل از تمام کردن یک موضوع وارد موضوع بعدی می‌شود و باعث ایجاد کشش در محتوای داستان می‌شود. ژوزه ساراماگو ذهن بسیار جست‌وجوگر و خلاقی دارد است و وارد موضوعاتی می‌شود که باعث تعجب خواننده می‌شود. این رمان علاوه بر روایت داستان‌گونه، محتوای آموزشی و انتقادی هم در بر دارد و عملکرد دولت‌ها و منافعشان را در شرایط سخت مورد هدف قرار می‌دهد.

خواندن کتاب در ستایش مرگ را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

رمان در ستایش مرگ می‌تواند برای هر فردی با هر سلیقه‌ای جذاب و خواندنی باشد.

درباره ژوزه ساراماگو

ژوزه ساراماگو در سال ۱۹۹۲ در پرتغال به دنیا آمد، خانواده‌اش ابتدا کشاورز بودند، ولی به‌خاطر درآمد کم تصمیم به مهاجرت گرفتند، در شهر جدید پدرش پلیس شد، ژوزه بسیار آرام و منظم بود و در دوران مدرسه مدیر و مربیانش او را تحسین می‌کردند، با ورود به دبیرستان شرایط مالی‌شان به هم ریخت و مجبور به رفتن مدرسة فنی به‌قصد مکانیک شدن شد. بعد از اتمام تحصیلش به‌عنوان مکانیک مشغول به کار شد و همان سال ازدواج کرد و با تولد فرزند اولش نخستین رمانش به نام پنجره را نیز منتشر کرد. دو سال بعد به‌خاطر دلایلی از کار اخراج شد، ولی خیلی زود توانست مدیر تولید یک انتشارات بشود و به‌خاطر کارش با نویسندگان کشورش آشنا شد و از سال ۱۹۹۵ تا ۲۶ سال به کار ترجمه آثار نویسندگانی بزرگ مثل تولستوی پرداخت. وقتی ۴۴ سال داشت، دومین کتاب خود که شامل شعر بود به نام اشعار محتمل را چاپ کرد و این نقطة بازگشت ژوزه به دنیای نویسندگی بود، پس از انقلاب از کار بیکار شد، ولی تفاوتی وجود داشت، ناامیدی. هیچ امیدی نداشت و برای همین تمام‌وقت خود را برای نویسندگی صرف کرد، برای تمرکز زیاد به دهکده‌ای رفت و روش یادداشت‌نویسی را به‌عنوان روشش انتخاب کرد. این روش سال‌های بعد در نوشته‌هایش تأثیر زیادی داشت.

ژوزه ساراماگو از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۸ به نوشتن و چاپ کتاب‌های مهمی مشغول بود و در همان سال‌ها کتاب کوری و همه نام‌ها را چاپ کرد، پس از چاپ این دو کتاب به شهرتی که همیشه آرزو داشت، رسید و در ۷۶ سالگی جایزة ادبیات نوبل را دریافت کرد، و همین‌طور اولین جایزة کشور پرتغال؛ البته آخرین افتخار او نوبل نبود، بلکه در سال ۲۰۰۰ کتاب غار و در سال ۲۰۰۵ کتاب مرگ مکرر را چاپ کرد که بعد از کوری از پرفروش‌ترین رمان‌هایش است که مورد استقبال قرار گرفت.

بخش‌هایی از کتاب در ستایش مرگ

بعدازظهر رو به اتمام بود که این شایعه دهان‌به‌دهان گشت که از آغاز سال جدید، یا درست‌تر، از زمان صفر روز اول ژانویه، هیچ مرگی در سراسر کشور ثبت نشده است. شاید فکر کنید به‌عنوان‌مثال، سرچشمة شایعه در مقاومت شگفت‌آور ملکة مادر در سپردن زندگی کوچکش به مرگ بود، اما حقیقت این بود که اطلاعیة پزشکی دفتر کاخ سلطنتی نه‌تنها اظهار می‌کرد که حال عمومی علیاحضرت نشانه‌هایی از بهبود را نشان می‌دهد، بلکه حتی حاکی از آن بود که ممکن است تن شریف ایشان سلامت خویش را به کل بازیابد. شایعه در شکل اولیه‌اش، به‌احتمال نزدیک به‌یقین، کار یک مؤسسة کفن‌ودفن بود که انگار در روز اول سال، هیچ‌کس نمرده است، یا شایعه از یک بیمارستان شروع شده بود که بیمار مثلاً تخت بیست و هفت انگار نمی‌تواند تصمیم بگیرد این طرف زندگی بماند یا به آن طرف برود، یا شاید شایعه از دهان سخنگویی از ادارة پلیس راهنمایی‌ورانندگی بود که علی‌رغم تصادفات جاده‌ای، حتی یک مورد مرگ هم وجود نداشته است که ما بتوانیم به‌عنوان نشانه‌ای برای دیگر مرگ‌ها به شمارش آوریم. صدالبته منبع شایعه نامشخص ماند، بااین‌حال، این موضوع در مقابل آنچه بعدش رخ داد، اهمیتی نداشت، چرا که خیلی زود شایعه به روزنامه‌ها، رادیو و تلویزیون راه یافت و بلافاصله سبب تیز شدن گوش کارگردانان، کمک کارگردان‌ها و سردبیران شد چرا که مردم از دوردست وقایع مهم جهانی را بو می‌کشیدند و به شایستگی دریافته بودند که این وقایع از آنچه به نظر می‌رسد، مهم‌تر است.