کتاب دختری که رهایش کردی

«دختری که رهایش کردی» معروف‌ترین اثر جوجو مویز، در میان فارسی‌زبانان است. جوجو مویز، نویسنده زن انگلیسی که با رمان‌های عاشقانه و عامه‌پسند به شهرت رسید، در میان ایرانیان نیز محبوبیت زیادی دارد. «دختری که رهایش کردی» از آثار پرفروش و موفق این نویسنده در ایران به شمار می‌رود. داستان درباره زوجی در بحبوحه جنگ جهانی اول است. ادوارد که نقاش است به جنگ اعزام می‌شود. اما شهر کوچک آنها به همراه «سوفی» به اشغال آلمان‌ها درمی‌آید...

درباره جوجو مویز

جوجو مویز (Jojo Moyes) در ۴ اوت سال ۱۹۶۹ در لندن به دنیا آمد. او روزنامه‌نگاری انگلیسی است که از سال ۲۰۰۲ به نوشتن رمان‌های عاشقانه مشغول است. مویز یکی از چند نویسنده‌ای است که ۲ بار برندۀ جایزه سال رمان عاشقانه (Romantic Novel of the Year Award) به‌وسیلۀ انجمن نویسندگان رمان‌های عاشقانه (Romantic Novelists' Association) شده است. آثار او به ۱۱ زبان مختلف دنیا ترجمه شده‌اند. فهرست کتاب‌های جوجو مویز:

باران پناه دهنده (۲۰۰۲)، میوه خارجی (۲۰۰۳)، مرکز فروش طاووس (۲۰۰۴)، کشتی عروس ها (۲۰۰۵)، خلیج نقره‌ای (۲۰۰۷)، موسیقی شب (۲۰۰۸)، اسب رقاص (۲۰۰۹)، آخرین نامه معشوق (۲۰۱۰)، من پیش از تو (۲۰۱۲)، ماه عسل در پاریس (۲۰۱۲)، دختری که رهایش کردی (۲۰۱۲)، یک به علاوه یک (۲۰۱۴)، پس از تو (۲۰۱۵)، تک و تنها در پاریس (۲۰۱۷)، باز هم من (۲۰۱۸)، بخشنده ستاره‌ها (۲۰۱۹).

چه نسخه‌های دیگری از کتاب منتشر شده است؟

کتاب دختری که رهایش کردی نوشته‌ی جوجو مویز، در ایران بارها توسط مترجمان مختلف منتشر شده و هر نسخه، خوانشی تازه از این داستان تاریخی و عاشقانه ارائه داده است. برخی از مترجمان اثر عبارتند از: کتایون اسماعیلی (انتشارات میلکان)، شیدا رضایی، محمدمهدی قاسم‌لو (نشر میلاد) و زهرا بهزادی (نشر ۳۶۰ درجه) نیز از دیگر نسخه‌های منتشرشده‌ی این رمان عاشقانه پرفروش هستند. دربراه بهترین ترجمه رمان دختری که رهایش کردی در طاقچه بیشتر بخوانید.

در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم

صدای ساعت پدربزرگ رنه گرنیر دوباره بلند شده بود. به نظر همه این یک فاجعه بود. ماه‌ها پیش، ساعت به همراه قوری نقره، چهار سکه طلا و ساعتی که روی جلیقه‌اش می‌بست، در زمین کشاورزی کنار خانه، دفن شد تا به دست آلمان‌ها نیفتد. در واقع برنامه خیلی خوب پیش رفته بود، تمام شهر پر بود از صدای چیزهای ارزشمندی که با عجله زیر باغچه‌ها و پیاده‌روها پنهان شده بودند، تا اینکه یک صبح پرطراوت نوامبر مادام پویلان با عجله وارد مشروب‌فروشی شد و بازی دومینوی هر روز صبح پدربزرگ را با خبر اینکه صدای خفه ساعت هر پانزده دقیقه یکبار از زیر آنچه از هویج‌هایش به جا مانده به گوش می‌رسد، متوقف کرد. نجواکنان گفت: «می‌تونم صداشو بشنوم، حتی با گوش‌های خودم. و اگه من می‌تونم پس مطمئن باش اونا هم می‌تونن.» گفتم: «مطمئنی صدای همون بوده که شنیدی؟ مدت زیادی از آخرین باری که کوک شده می‌گذره.» موسیو لافارژ گفت: «شاید صدای مادام گرنیر بوده که توی قبرش پهلو به پهلو می‌شده.» رنه زیر لب گفت: «من زنمو زیر سبزی‌ها دفن نمی‌کنم. اونا رو تلختر و چروکیده‌تر از چیزی که الان هستن می‌کنه.»