کتاب تکه پاره های من

کتاب تکه پاره های من نوشته انعام کجه جی است که با ترجمه کریم پورزبید منتشر شده است. کتاب تکه پاره های من برنده جایزه لاگاردر فرانسه و نامزد جایزه بوکر عربی بوده است. 

درباره کتاب تکه پاره های من

رمان تکه‌پاره‌های من با عنوان اصلی عربی «طشاری» منتشر شده است. طشاری لغتی محلی برای یک تفنگ شکاری ساچمه‌خور است.

او در این کتاب داستان زنانی را می‌گوید که مبارزه کردند تا نسل جدید شاهد جامعه‌ای مدنی باشد که در آن درس خواندن، کار کردن، عشق ورزیدن، سفر کردن و معقولانه زندگی کردن ممکن است. 

دغدغهٔ اصلی او در داستان‌نویسی، استفاده از گذشته و ثبت جزئیاتش است؛ مانند میراثی که کسی برای فرزندان و کسانی که پس از او می‌آیند به‌جا می‌گذارد. قهرمان داستان در رمان تکه‌پاره‌های من، کشورش را مثل کف دست می‌شناسد. او زمانی که هشتاد سالش شده، مجبور می‌شود از کشور خارج شود و مهاجرت کند و دیگر قادر نیست با اهانت‌ها در خیابان دست‌وپنجه نرم کند. این کتاب داستان زن دکتری به نام وردیه است. داستان از جایی شروع می‌شود که قرار است زنی ۸۰ ساله با ویلچر به کاخ ریاست جمهوری در فرانسه برود. او قرار است پاپ را ببیند. زنی که سختی‌های بسیاری در زندگی‌اش دیده است. این کتاب داستان زندگی وردیه و سرنوشتی است که به ناچار او را به مهاجرت مجبور کرده است.  

خواندن کتاب تکه پاره های من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره انعام کجه جی

«انعام کجه‌جی» نویسنده و روزنامه‌نگار عراقی در سال ۱۹۵۲ در محلهٔ «الکراده» در بغداد به دنیا آمد. کجه‌جی در مدرسهٔ راهبه‌های «التقدمه» درس خواند. سپس وارد دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه بغداد شد و در آن‌جا در رشتهٔ روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل شد. پس از آن در روزنامه‌ها و مجلات عراقی فعالیت کرد و در رادیو صدای مردم و تلویزیون بغداد نیز کار کرد. چندی بعد برای ادامهٔ تحصیل به پاریس رفت و در سال ۱۹۸۶ فوق‌لیسانس و دکترای روزنامه‌نگاری را از دانشگاه سوربن دریافت کرد. این نویسندهٔ عراقی اکنون در فرانسه زندگی می‌کند.

کجه‌جی کار روزنامه‌نگاری خود را در مجلات عربی در پاریس ادامه داد و در این مجلات قلم‌فرسایی کرد. انعام هرگز فعالیت رسانه‌ای خود را طی ۴۶ سال گذشته کنار نگذاشت و اکنون نیز در روزنامه‌ها و مجلات عربی مختلف مطلب می‌نویسد. از نظر او روزنامه‌نگاری حرفه‌ای است که در تمام زبان‌ها رمان‌نویسانی تولید می‌کند. از این نویسندهٔ عراقی تاکنون این کتاب‌ها منتشر شده است: لورنا، سال‌هایی که با جواد سلیم بود؛ سال ۱۹۹۸ که یک زندگی‌نامهٔ داستانی است. رنج‌های عراقی به قلم زنان؛ در سال ۲۰۰۳، که شامل پژوهش‌ها و متن‌های گزیده است و به زبان‌های فرانسوی، ایتالیایی و یونانی ترجمه شده است. باریکه‌آب قلب‌ها رمان دیگری است که در سال ۲۰۰۵ منتشر و به ایتالیایی ترجمه شد. این رمان در ایران در سال ۱۳۹۶ توسط محمد حزبایی‌زاده به فارسی ترجمه شده است.

انعام کجه‌جی با رمان تکه‌پاره‌های من بار دیگر نامزد جایزهٔ بوکر عربی در سال ۲۰۱۴ شد و این رمان به فهرست نهایی نیز رسید. این کتاب برندهٔ جایزهٔ بزرگ «لاگاردِر» فرانسه شد. این جایزه هر سال به کتاب‌هایی اهدا می‌شود که توسط نویسندگان عرب به فرانسه منتشر یا از عربی به فرانسه ترجمه می‌شوند. این رمان توسط انتشارات گالیمار فرانسه به فرانسه ترجمه و منتشر شد. تکه‌پاره‌های من همچنین موفق به دریافت بورسیهٔ صندوق عربی فرهنگ و هنر «آفاق» شد.

انعام کجه‌جی همچنین سه فیلم مستند در سال‌های ۱۹۷۸، ۲۰۰۴ و ۲۰۱۶ ساخته است.

نوهٔ آمریکایی رمان دیگری است که در سال ۲۰۰۸ منتشر شد و به فهرست کوتاه جایزهٔ ادبی بوکر عربی رسید و به زبان‌های فرانسوی، انگلیسی، چینی و ایتالیایی ترجمه شد. 

بخشی از کتاب تکه پاره های من

به تن می‌کند، نیامده بود؛ لباسش همان بود که گفته می‌شود زنان بافنده ده‌ها ساعت روی آن کار می‌کنند. ای... بدک نیست. این پاپ است و این اوست که در بارگاهش حضور دارد و در فاصلهٔ چند ذرعی۳ از او و رئیس‌جمهور ایستاده است. هیچ فرقی میان او و آن‌ها وجود ندارد. جمعی مهربان و متمدن و شخصیت‌هایی که به صورت حرفه‌ای نقش‌های خود را ایفا می‌کنند. او حرفه‌ای‌گری را دوست دارد و هرکس که کارش را خوب بلد است هم دوست دارد، حتی اگر جیب‌بر باشد.

سارکوزی را از تصاویری که از او در تلویزیون دیده بود شناخت. رئیس‌جمهور فرانسه راه را برای مهمانش باز می‌کند و دستش را دراز می‌کند تا برای بالا رفتن از تریبون کمکش کند. مهمان روی فرش آبی راه می‌رود و سرش را می‌چرخاند تا به حاضران سلام دهد و سپس روی صندلی بزرگی که برایش در نظر گرفته شده بود بنشیند. رئیس‌جمهور نمی‌نشیند، سرپا می‌ایستد تا سخنرانی خوشامدگویی را ایراد کند؛ سخنرانی‌ای که وردیه هیچ‌چیز از آن نفهمید. پس از آن پاپ بلند شد و با صدای نرم و آرام شروع به سخنرانی کرد؛ طوری که بلندگو از انتقال واضح سخنانش به وردیه عاجز ماند.