تا ۷۰٪ تخفیف رؤیایی در کمپین تابستانی طاقچه! 🧙🏼🌌

کتاب ننگ‌ بشری

نویسنده:فیلیپ راث

مترجم:زهرا طراوتی

انتشارات:نشر نیماژ

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۶از ۱۳ رأیخواندن نظرات

۳٫۶

(۱۳)

خواندن نظرات

معرفی کتاب ننگ‌ بشری

«ننگ بشری» شاهکار فیلیپ راث (-۱۹۳۳) از مهم‌ترین نویسندگان تاریخ ادبیات آمریکا و برنده جایزه پن/فالکنر ۲۰۰۱ ، جایزه دبلیو اچ اسمیت، جایزه نیویورک تایمز، جایزه من بوکر ۲۰۱۱ است. «ننگ بشری» رمان فوق‌العاده زیبایی است که سال ۲۰۰۳ فیلمی سینمایی‌ نیز بر اساس آن ساخته شد. این کتاب در واقع نقد تلخی از نژادپرستی عمیق جامعه آمریکاست. فیلیپ راث نیز همیشه با این رمان‌های تلخش معروف است. او سال‌ها کاندیدای نوبل ادبیات است و همیشه جزو سه نفر اول این جایزه مطرح می شود. در یکی از نشریات امریکایی نیز این رمان بهترین رمان دهه نخست قرن بیستم شناخته شده است. رمان مملو از خرده‌روایت‌های متنوعی از این زند‌گی‌ست که در پس‌زمینه‌اش می‌توان جنگِ ویتنام، ترورهای سیاسی، ظهورِ هیپیسم، شکوفایی اقتصادی و آشوب‌های یک نسلِ سودازده را مشاهده کرد. راث که در اکثر رمان‌هایش میزانسن‌های تاریخی روایت‌های تاریخی را محور قرار می‌دهد و نگاهِ مرگ‌اندیش‌اش حاکم است در این رمان ظهور و سقوطِ یک نسلِ رویاپرداز را با محوریت شخصیتی مشهور به «سوئدی» به تصویر کشیده است. برخی معتقدند همین حالا هم اهدای جایزه‌ی نوبل به این نویسنده‌ که خودش را بازنشسته کرده خیلی دیر شده‌است. بریده‌ای از داستان: پریموس در اوایل سی‌سالگی به سر می‌برد. پدر دو فرزند و همسر استاد فلسفه‌ی جوانی بود که مدرک دکترا داشت و کولمن خودش چهار سال پیش او را استخدام کرده بود. در نیوانگلند و در شهری دانشگاهی مثل آتنا، که بیشتر حرفه‌ها و مشاغل برای ال. ال. بین مجهز شده‌اند، این مرد جوان شیک‌پوشِ خوش‌قیافه‌ی مومشکی قدبلند و باریک، با هیکل نرم و قبراق ورزش‌کاری‌اش، هر صبح با کت و شلوار صاف‌وصوف اتوکشیده‌ی خوش‌دوختش، کفش‌های مشکی براقش و پیراهن سفید آهارزده‌اش که با دقت و ظرافت نام اولش بر آن حک شده بود، در دفتر کارش پدیدار می‌شد. نوع پوشش سفارشی و خوش‌دوختِ تروتمیزش، نه‌تنها نشانه‌ی اعتمادبه‌نفس و اهمیت و احترام شخصی بود، بلکه نشان می‌داد از هرگونه بی‌نظمی و شلختگی و ولنگاری بیزار است. و همه‌ی این‌ها به‌خوبی نشان می‌داد که نلسون پریموس تشنه‌ی چیزی بیش از دفتری کاری در طبقه‌ی بالای فروشگاه تالبوت در آن‌سوی فضای سبز است...

نظرات کاربران

Sharareh Haghgooei

۱۴۰۱/۰۶/۲۹

کتابی شگفت انگیز از پیچیدگیهای زندگی یک استاد دانشگاه از کودکی تا مرگ.روایت تجربه ها و تصمیمات پایه ای که به کل زندگیش را دگرگون می کند.کتابی قوی که داستان را در چند بعد و از دید افراد مختلف و

- بیشتر

تامارا نقاش زرگران

۱۴۰۰/۰۵/۰۶

شخصیت پردازی های جذابی داشت .

Hadis Vakilian

۱۴۰۳/۰۲/۰۶

خوب بود ولی انتظار پایان شفاف تری داشتم.با زندگی آمریکایی و مشکلاتشون فارغ از هیاهوها رسانه ای و در قالب روایت چند زندگی آشنا می شید

elham.reader

۱۴۰۲/۰۵/۰۷

کتاب خوبیه منتها به قول دوستان اگه حوصله به خرج بدی. برای من ۲۰۰ صفحه اخر خوندنش طاقت فرسا شده بود و از هر صفحه یه خط میخوندم و باید کتابو میدادم کتابخونه.

s.Alireza.s

۱۴۰۴/۰۱/۳۱

شخصیتی به نام کولمن که از خودش فرار میکرد و نهایتا آزادی پس رها شدگی را فرصتی نبود.خوب بود

بریده‌هایی از کتاب

در یکی از شب‌ها که ظاهراً اتفاقات و تقلای زیادی بین‌شان رخ داده بود و آرام گرفته بودند، کولمن به زن گفته بود: «این رابطه چیزی بیشتر از رابطه‌ای جسمانیه.» و زن بی‌پرده پاسخ داده بود: «نه، این‌طور نیست. تو فقط رابطه‌ی جسمانی رو فراموش کرده‌ای. این رابطه‌ای جسمانیه. قضیه همینه. با وانمود کردن این‌که چیز دیگه‌ایه، به رابطه‌مون گند نزن.»

Juror #8

زن تلاش می‌کرد رنج و مصیبت‌هایش را پشت نقاب استخوانی صورتِ بی‌تفاوتش پنهان کند، چهره‌ای که چیزی را نمی‌پوشاند و فقط بی‌کسی و تنهایی عظیمی را فریاد می‌زد.

Juror #8

تابستان بود، وقتی خشونت و آشفتگی، برای هزارمین بار، ثابت کرد از اخلاق و آرمان‌خواهی این و آن، بهتر می‌تواند خود را اثبات کند.

Juror #8

همان اتفاقی که میان رئیس‌جمهور جوانی که در آغاز میان‌سالگی‌اش با کارمند بیست‌ویک‌ساله‌ی بی‌حیایش در اُتاق بیضی‌شکل رخ داد. انگار که این عمل از دو نوجوان در خلوت فضای پارکینگ سر زده باشد. این رخداد حس شهوت و هیجان کهنه‌ی جامعه‌ی آمریکا را احیا کرد که شاید از لحاظ تاریخی، لذتی خیانت‌آمیز و توطئه‌گرانه محسوب می‌شد، یک‌جور خلسه و خوشی حاصل از مقدس‌نمایی.

Juror #8

همه‌ی چیزهایی که نمی‌دانیم، شگفت‌آورند. و از همه شگفت‌آورتر، چیزهایی هستند که فکر می‌کنیم می‌دانیم.

Juror #8

دلفین، درست با کسانی چشم در چشم می‌شود و دل از ایشان می‌برد که خودبه‌خود تمایلی به آن‌ها ندارد و خوشش نمی‌آید. و آن دسته از مردهایی که در کتاب و مطالعه غرق‌اند و به‌شکلی جذاب به او بی‌توجه‌اند و به‌شکلی جذاب برای او خواستنی‌اند... این دسته از مردها کلاً غرق در کتاب و دفترشان هستند. چشمش دنبال کیست؟ دنبال کسی است که بتواند دلفین روکس را بشناسد. به دنبال شناسنده و کاشف بزرگ خودش می‌گردد.

Juror #8

به این فکر می‌کردم که آماده نیستم. تازه پا به این شهر گذاشته‌ام. حالا نه. چرا، حالا، اما با کمی زمان بیشتر. کمی زمان بیشتر برای تبادل کلمات و گفت‌وگوهای بیشتر. به این فکر کنم که چه چیزهایی می‌خواهم بگویم. (آمادگی برای چه؟ خودم هم نمی‌دانم. آمادگی نه فقط برای عشق‌ورزی، برای بودن و حضور داشتن.) اما تو ناگهان از نیمه‌ی راهی که مقابل من طی می‌کردی، به‌سمت من هجوم آوردی. من مبهوت و گیج شدم، اما ذوق‌زده هم بودم. شاید خیلی زود بود، اما نه، نبود.̔

Juror #8

می‌دانست وقتی به بالاترین حد خشم و طغیان می‌رسی، چه وحشتی را باید تحمل کنی و به اسم عدالت، چرخه‌ای از انتقام و مکافات پیش روی تو آغاز می‌شود. از خوش‌شانسی‌اش بود که همه‌ی این‌ها را می‌دانست

Juror #8

و تو مردی هستی که زیرکانه تغییر شکل می‌دهی و وقیحانه فاش می‌کنی چه کسی را نشانه گرفته‌ای و می‌خواهی نابودش کنی. آن‌قدر زرنگ و موذی هستی که از جایگاه عالی و ممتاز خودت باخبر هستی و آن‌قدر ظالم و سنگدلی که از همه‌ی این اتفاقات لذت می‌بری.

Juror #8

گه‌گاهی هم که کسانی موفق می‌شوند دل او را ببرند، آن‌ها به‌میزان کافی قابل قبول هستند. گاهی هم آن قدر شوخ و شیطان هستند که برای او جذاب باشند. اما کمی بعد، وقتی به او بیشتر نزدیک می‌شوند و می‌فهمند زیباتر از آنی است که فکرش را می‌کردند و ناگهان با این‌همه نخوت و جسارت دور از انتظار در زنی ظریف و ریزاندام چون او روبه‌رو می‌شوند، این‌جاست که خودشان شرمنده می‌شوند و راه‌شان را می‌کشند و می‌روند.

Juror #8

زوکرمن‌ رهیده‌ از بند