بریده‌هایی از کتاب تکه پاره های من

طشاری لغتی محلی برای یک تفنگ شکاری ساچمه‌خور است. به‌رغم عجیب و غریب بودن کلمه و مشکلی که خوانندهٔ غیرعراقی ممکن است با این لغت داشته باشد، نتوانستم لغتی مناسب‌تر برای متنی که محور آن پراکندگی و ازهم‌پاشیدگی یک خانواده در کشورها و قاره‌ها برای چند نسل است بیابم. وقتی ما خواننده‌ها قبرِ پدربزرگ را در بصره، قبر همسرش را در لندن و جسم و تن فرزندان‌شان را در قبرهایی در سوئد و خلیج فارس و کانادا می‌بینیم، تصویر بهتری از آن می‌توان ارائه داد.»