کتاب دوزخ

کتاب دوزخ با عنوان عربیِ الهاویه، نوشته زینب مرعی و با ترجمه زهرا صفرپور بهدانی، رمانی است که در سال ۱۴۰۰ توسط انتشارات مروارید منتشر شده است. این رمان با محوریت زندگی سهیل، رزمنده‌ای لبنانی، روایت می‌شود که پس از مجروحیت در جنگ داخلی لبنان، برای درمان به لهستان اعزام می‌شود. داستانْ تجربه‌های سهیل در غربت، روابط خانوادگی و زخم‌های روانی ناشی از جنگ را در بستری از خاطرات، گفت‌وگوها و رویدادهای روزمره به تصویر می‌کشد. زینب مرعی با نگاهی موشکافانه به تأثیرات جنگ بر هویت فردی و جمعی و همچنین پیچیدگی‌های روابط انسانی، اثری تأمل‌برانگیز خلق کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دوزخ اثر زینب مرعی

کتاب دوزخ، رمانی از زینب مرعی، نویسنده‌ی لبنانی، در بستر جنگ داخلی لبنان و پیامدهای آن شکل گرفته است. کتاب با محوریت شخصیت سهیل، رزمنده‌ای که پس از جراحت در جنگ برای درمان به لهستان اعزام می‌شود، به روایت زندگی، خاطرات و کشمکش‌های درونی او می‌پردازد. ساختار رمان مبتنی‌بر روایت‌های متداخل، گفت‌وگوهای خانوادگی و بازگشت به گذشته است؛ جایی که سهیل با خاطرات کودکی، روابط پیچیده با اعضای خانواده و تجربه‌ی غربت و بیگانگی دست‌وپنجه نرم می‌کند. کتاب دوزخ نه‌تنها به مسائل فردی و خانوادگی می‌پردازد، بلکه تصویری از جامعه‌ی لبنان در دوران جنگ، مهاجرت و تأثیرات روانی و اجتماعی آن ارائه می‌دهد.

روایت‌ها گاه با طنز تلخ و گاه با تلخی عمیق همراه است و زینب مرعی با جزئی‌نگری، لایه‌های مختلف شخصیت‌ها و روابطشان را آشکار می‌کند. این رمان، علاوه‌بر بازنمایی زخم‌های جنگ، به موضوعاتی چون هویت، تعلق، خاطره و تلاش برای بازسازی زندگی پس از بحران می‌پردازد. رمان دوزخ اثری است که با نگاهی انسانی، تجربه‌ی زیسته‌ی نسلی را روایت می‌کند که میان گذشته و اکنون، وطن و غربت و ویرانی و امید معلق مانده‌ است.

خلاصه داستان دوزخ

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان دوزخ با سهیل، مردی میانسال و رزمنده‌ی سابق لبنانی، آغاز می‌شود که پس از جراحت در جنگ داخلی لبنان، برای درمان به لهستان اعزام شده است. داستان از خانه‌ی سهیل در بیروت شروع می‌شود؛ جایی که او با همسرش زهره و خاطرات و دغدغه‌های خانوادگی روزگار می‌گذراند. سهیل با بی‌خوابی، اضطراب و احساس تنهایی دست‌وپنجه نرم می‌کند و روابطش با اعضای خانواده، به‌ویژه برادرش خضر، پر از کشمکش است. در بخش‌هایی از رمان، سهیل خاطراتش از دوران کودکی، رابطه با مادر و برادرانش و تجربه‌های تلخ و شیرین خانوادگی را مرور می‌کند. او همچنین به جنگ و نقش خود در آن بازمی‌گردد؛ از روزهای نبرد و مجروحیت تا اعزام به لهستان و آشنایی با هانا، مترجم لهستانی، که نقش مهمی در زندگی و بازسازی روانی او ایفا کرده است.

روایت‌های سهیل از زندگی در آسایشگاه، دوستی و اختلاف با هم‌رزمانش و تجربه‌ی غربتْ لایه‌های مختلف شخصیت او را آشکار می‌کند. در کنار داستان سهیل، داستان‌هایی از دیگر شخصیت‌ها مانند احمد و نزیه، هم‌رزمان مجروح، و اعضای خانواده‌ی سهیل نیز بازگو می‌شود. کتاب با بازگشت‌های مکرر به گذشته، خاطرات خانوادگی و گفت‌وگوهای پرتنش میان سهیل و خضر، تصویری از تأثیرات عمیق جنگ، مهاجرت و فروپاشی روابط انسانی ارائه می‌دهد. رمان دوزخ داستان تلاش برای معنادادن به زندگی پس از بحران، جست‌وجوی هویت و بازسازی پیوندهای ازهم‌گسیخته است.

چرا باید کتاب دوزخ را بخوانیم؟

کتاب دوزخ با روایتی چندلایه و انسانی، تجربه‌ی زیسته‌ی نسلی را به تصویر می‌کشد که میان ویرانی‌های جنگ، مهاجرت و تلاش برای بازسازی زندگی معلق مانده‌ است. این کتاب با پرداختن به روابط خانوادگی، زخم‌های روانی و خاطرات تلخ و شیرین، تصویری ملموس و صادقانه از تأثیرات جنگ و غربت بر فرد و جامعه ارائه می‌دهد. گفت‌وگوهای پرکشمکش، روایت‌های درونی و بازگشت به گذشته به خواننده امکان می‌دهد تا با پیچیدگی‌های شخصیت‌ها و دنیای آن‌ها همراه شود. رمان دوزخ نه‌فقط داستان یک فرد، بلکه روایتی از یک نسل و جامعه است که با بحران، فقدان و امید روبه‌روست.

خواندن کتاب دوزخ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان به رمان‌های اجتماعی، کسانی که دغدغه‌ی مهاجرت، جنگ و تأثیرات آن بر خانواده و هویت را دارند و افرادی که به روایت‌های چندلایه و شخصیت‌محور علاقه‌مندند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر از تجربه‌ی زیسته در خاورمیانه و پیامدهای جنگ هستند، مناسب است.

درباره زینب مرعی

زینب مرعی (متولد ۱۹۸۶ در بیروت) نویسنده‌ی لبنانی است. او در دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لبنانی، زبان و ادبیات فرانسه خوانده است. مرعی سال‌ها به‌عنوان نویسنده و خبرنگار در مهم‌ترین روزنامه‌های لبنان و جهان عرب، از جمله السفیر و الاخبار، فعالیت کرده است. او تهیه‌کننده‌ی فیلم مستند طهران Unlimited نیز هست. مرعی تاکنون دو رمان منتشر کرده است: رمان الهاویة (دوزخ) که در سال ۲۰۱۶ از سوی انتشارات نوفل منتشر شد و رمان منزل عائم فوق النهر، به‌علاوه‌ی چند کتابچه و اثر دیگر.

مرعی دوران کودکی خود را در جنگ و ویرانی‌ای سپری کرد که خانواده‌های بی‌شماری را داغدار کرد. جنگ داخلی لبنان ــ که از سال ۱۹۷۵ آغاز شد ــ بیشتر گروه‌ها و جریان‌های سیاسی کشور و همچنین نیروهای فلسطینی را درگیر کرد و خسارت‌های سنگینی بر پایتخت لبنان، این شهر نام‌آشنا در خاورمیانه، وارد آورد.

زینب مرعی در نخستین رمانش، الهاویة، تلاش می‌کند پیامدهای جنگ داخلی لبنان را بر مردم و رزمندگانش به تصویر بکشد. او می‌کوشد لایه‌های آسیب و دگرگونی درونی کسانی را که در جنگ حضور داشتند، آشکار کند.

رمان دوم او با عنوان منزل عائم فوق النهر نیز توسط انتشارات نوفل منتشر شده است. این رمان به سرگذشت چهار زن لبنانی از یک خانواده می‌پردازد که به سه نسل پی‌درپی تعلق دارند: مادربزرگ، مادر و دو نوه. این رمان نیز به موضوعاتی چون حسادت، کینه، حذف، ویرانگری و انتقام اختصاص دارد که در جریان روایت و خاطرات شخصیت‌ها آشکار می‌شود.

بخشی از کتاب دوزخ

«مونا هم تماس نگرفته بود. سهیل به مدت دو هفته تلاش کرد با او تماس بگیرد اما او جوابش را نداد. نمی‌دانست چه اشتباهی در حقش مرتکب شده است. او همیشه تلاش می‌کرد با همه مهربان باشد. مونا شب جشن تولد لینا، دختر کوچک سهیل، از دست او عصبانی شد و از آن به بعد نه با او صحبت کرد و نه فرصت آن را به وی داد. جنا را پیش سهیل فرستاد تا به او بگوید طی این دو هفته، چهار کیلو وزن کم کرده است. البته قرار بود جنا این خبر را به گونه‌ای طبیعی در حرف‌هایش بگنجاند تا سهیل متوجه نشود که مونا او را تنها برای این منظور فرستاده است. چنانچه جنا به‌محض ورودش سهیل را از علت آمدن خود باخبر نمی‌کرد، او نیز متوجه این مسئله نمی‌شد. جنا که نمی‌توانست دوستش را در این وضعیت ببیند، از سهیل تقاضا کرد مشکلش را با مونا حل کند. سهیل به جنا گفت: «بسیارخب! اگه مونا فقط جواب تلفن‌هام رو بده، حلش می‌کنم.» باوجوداین مونا باز هم پاسخ تماس‌های او را نداد. سهیل راضی نبود مونا از او عصبانی باشد یا به‌خاطر او به وی آسیبی برسد، زیرا مونا بخش مهمی از زندگی‌اش بود. اما زهره؟ داستان زهره با سهیل داستانی طولانی بود. او را هرگز رها نمی‌کرد.»