کتاب دو درس کوتاه درباره‌ی دیرین‌شناسی

کتاب دو درس کوتاه درباره‌ی دیرین‌شناسی، نوشته مارک تواین با ترجمه پرویز شهریاری، جلد بیست و دوم مجموعه تجربه‌های کوتاه است. بیست سال پیش که مجموعه‌ تجربه‌های کوتاه زیر نظر حسن ملکی برای اولین‌بار منتشر شد، هدفش کمک به عاشقان کتاب بود که فرصت کمی برای مطالعه داشتند. این مجموعه را نشر چشمه دوباره منتشر کرده است.

درباره کتاب دو درس کوتاه درباره‌ی دیرین‌شناسی

بسیاری از ما در زندگی فرصت خواندن یک رمان طولانی را نداریم، یا امکان حمل کتاب را هر روز تا محل کارمان نداریم و کتاب‌ها نیمه‌کاره می‌مانند. راه چاره پناه بردن به کتاب‌های کم‌حجم و کم‌ورقی است که می‌شود آن‌ها را به‌سادگی خواند. کتاب خواندن در یک نشست. بین دو ایستگاه مترو، بین محل کار تا خانه،در مسیر دانشگاه و ... مجموعه‌ی تجربه‌‌های کوتاه بهترین فرصت است برای خواندن در وقت‌های اندک، برای خواندن در ساعت‌هایی که فکر می‌کنیم هیچ‌کدام از کتاب‌های کتاب‌خانه‌مان را نمی‌توانیم بخوانیم. با مجموعه‌ی تجربه‌های کوتاه شاهکارهای تاریخ ادبیات جهان و تاریخ نمایش جهان در اختیار ما قرار می‌گیرد.

کتاب دو درس کوتاه درباره‌ی دیرین‌شناسی، داستان یک جنایت از و پنجاه شاهد در محل. این کتاب پر از اتفاقا هیجان‌انگیز است. 

خواندن کتاب‌های مجموعه تجربه‌های کوتاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

گیاهان و جانوران تازه‌ئی، به زندگی وارد می‌شود. و این وضع هم‌چنان دوباره و دوباره تکرار می‌شود.

به این ترتیب است که زمین‌شناسانی چون تامسُن، جانسُن، جونز، و برگسُن تأیید می‌کنند قشر ما روند تکاملی خود را زمانی برابر ده‌هاهزارسال گذرانده است. ولی زمین‌شناسان دیگری چون گرکیمر، هیلد براند، وورس، و ولکر می‌گویند قشر ما در جریان چهارصدهزارسال تکمیل شده است. سرانجام، گروه سومی هم از زمین‌شناسان هستند که اصرار دارند قشر ما در جریان یک تا دومیلیون‌سال به کمال خود رسیده است. و به این ترتیب، تصور روشنی از سن قشر زمینی ما برای‌مان پیدا می‌شود.

همین اندازه آگاهی‌هائی که از زمین‌شناسان داریم، برای حل مسئله‌هائی که در برابر ما قرار دارد کافی است. دانش‌مندان دیرین‌شناسی چون هوکی بکر، سلوسوم، و هیوجس تأکید می‌کنند انسان‌های نخستین در دوران چهارم زمین‌شناسی می‌زیسته‌اند، و بنابراین، در ده‌هزار و شاید هم دومیلیون‌سال پیش، ظاهر شده‌اند. ولی هاروارد، پارکینس، و فون هاوکینز، که به نوبهٔ خود دیرین‌شناسان عالی‌قدری هستند، اعتقاد دارند انسان نخستین در دوران سوم زمین‌شناسی ظاهر شده است؛ یعنی انسان در چنان زمانی دور از ما روی زمین قدم می‌زده است که اگر صفرهائی را که بعد از واحد قرار گرفته است به نخ بکشیم، برای گردن‌بند ماستودون کافی خواهد بود. شما هرگز نمی‌توانید پیش خود سده‌های بی‌شماری را که از آن زمان گذشته است تصور کنید.