کتاب خواب نوشته‌ها

کتاب خواب نوشته‌ها نوشته‌ی تئودور آدورنو و ترجمه احسان لامع به بررسی پدیده‌ی خواب و ارتباط آن با ناخودآگاه می‌پردازد. 

درباره‌ی کتاب خواب نوشته‌ها

خواب یکی از عجیب‌ترین پدیده‌هایی است که علم پزشکی و روانشناسی با آن روبه‌رو شده است. از گذشته خواب اهمیت بسیاری داشته است و این موضوع را می‌توان حتی در ادبیات ایران و جهان هم به خوبی مشاهده کرد. پیغام‌های مهمی که در خواب به انسان‌ها الهام می‌شود، یک نمونه دیگر از اهمیت خواب است. این پدیده تا حدی مهم بوده است که تمام پادشاهان خواب‌گذارانی داشته‌اند که به خوبی با اصول تعبیر خواب آشنا بوده‌اند. اما اگر کمی در تاریخ به پیش رویم به نظریات مختلف دیگری درباره‌ی خواب برمی‌خوریم. افرادی که در علم روانشناسی تحصیل می‌کردند، مانند فروید، یونگ و آدورنو نظر متفاوتی درباره‌ی خواب داشتند. 

تئودور آدورنو در کتاب خواب نوشته‌ها درباره‌ی خواب، تاریخچه‌ی خوابگذاری و تعبیر خواب و خواب از منظر ناخودآگاه و ... صحبت می‌کند. 

کتاب خواب نوشته‌ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه‌مندان به مطالعه کتاب‌های روانشناسی از خواندن کتاب خواب نوشته‌ها لذت می‌برند. اگر دوست دارید درباره‌ی پدیده‌ی خواب بیشتر بدانید، کتاب خواب نوشته‌ها را بخوانید. 

درباره‌ی تئودور آدورنو

تئودور لودویگ ویزنگروند آدورنو ۱۱ سپتامبر ۱۹۰۳ در فرانکفورت آلمان متولد شد. او جامعه‌شناس، فیلسوف، موسیقی‌شناس و آهنگ‌ساز نئومارکسیست آلمانی بود.

او به همراه کسانی چون ماکس هورکهایمر، والتر بنیامین و هربرت مارکوزه از سران مکتب فرانکفورت بود. مکتب فرانکفورت با به قدرت رسیدن نازی‌ها تعطیل شد. از میان آثار مشهور تئودور آدورنو می‌توان به دیالکتیک روشنگری، موسیقی فیلم، اخلاق صغیر و نظریه کنش ارتباطی اشاره کرد. آدورنو ۶ اوت ۱۹۶۹ در ۶۵ سالگی در سوئیس چشم از دنیا فروبست.

بخشی از کتاب خواب نوشته‌ها

نزد فروید و یونگ چیزی به نام خواب‌های آشفته بی‌معنا یا اصغاث احلام وجود ندارد. براین تفاوت باید درنگ کنیم. تعبیر خواب تنها در عصر مدرن به علمی دقیق و روشمند تبدیل می‌شود که قواعدش را از بررسی تک تک ابژه‌ها و در این‌جا رؤیاها می‌گیرد و نه این‌که ابژه‌ها را با مقولات کلی از پیش تعیین شده منطبق کند. در قدیم کسی که خوابی زشت و عفن و درهم و برهم می‌دید، خوابش نه فقط مشمول رؤیای صادقه نمی‌شد بل آن را ناشی از آشفتگی مزاج یا پریشانی روانی می‌گرفتند بی آن‌که در تعبیر درونمایه رؤیا کوششی به خرج دهند.

در این‌باره یهودیان اورشلیم را باید مستثنا کنیم. می‌نماید که سیسرو (Cicero) که چهل و سه سال پیش از میلاد مسیح فوت کرده است نخستین کسی باشد که رؤیاها و تعبیر آن‌ها را بی‌اعتبار می‌داند «اگر ممکن نباشد با کمک تجربه و مشاهده به تعبیر واقعی آن‌ها دست یافت». تقریباً در همین زمان یهودیان اورشلیم در کتاب تلمود نظریه مفصلی برای تعبیر خواب تدوین کردند. ربی‌ها یا روحانیون در این نظریه همه رؤیاها را دارای معنا می‌دانند. به‌جز رؤیاهایی که ناشی از گرسنگی یا تشنگی یا حال مزاجی خوابدیده است. آن‌ها خواب‌ها را با دقت بیش‌تری به حسب زمان خوابیدن و احوال بیداری رؤیابین تقسیم کرده‌اند. از جمله خواب‌های تکرار شونده را پیش‌بینی کننده می‌دانند. نظریه تلمودی برای برخی از نمادها تعابیر عام قرار داده است که در میان آن‌ها تعابیر جنسی قابل توجهی وجود دارد. فروم نظریه تلمودی را از برخی جهات به نظریه فروید نزدیک می‌داند. در این زمان اهمیت تعبیر رؤیا را می‌توان از اشاره تلمود به وجود بیست و چهار خوابگزار رسمی در اورشلیم دریافت.