کتاب شبانه‌ها (پنج داستان دربارهٔ موسیقی و شب)

«شبانه‌ها (پنج داستان دربارهٔ موسیقی و شب)» اثری از نویسنده انگلیسی ژاپنی تبار، کازوئو ایشی‌گورو (-۱۹۵۴) است. او یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان معاصر انگلستان است که در سال ۱۹۸۶ برای کتاب «هنرمندی از جهان شناور» برندهٔ جایزهٔ وایت‌برد و برای کتاب «بازماندهٔ روز» در سال ۱۹۸۹ برندهٔ جایزهٔ بوکر و در سال ۲۰۱۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. این کتاب پنج داستان درباره موسیقی و شب دارد. داستان‌ها نمی‌خواهند لزوما درباره موسیقی،قصه‌سُرایی کنند،که می خواهند حس جادویی و اغواگر موسیقی را با زبانِ کلمات به خواننده منتقل نمایند. پس نویسنده دست‌به‌کارمی‌شود و با کلمات ویژه‌ای، سمفونی بی‌مانندی از هرآن‌چه باید درباره موسیقی بدانیم راه می‌اندازد. «شبانه‌ها» مملو از اسامی افراد و مکان‌های مشهوری از «کافه لاونا» در میدان «سن مارکو» وِنیز و «ژان راینهارت»، گیتاریست شهیر بلژیکی تا «جو پاس»، «جولی اندروز»، «فرانک سیناترا»، «گِلِن تراویس کمپل» و «رِی چارلز» است. دوم آن‌که نثر ایشی‌گورو و موضوعاتی که برای روایت برگزیده، آن‌قدر ناب و خوبند که اگر سوژه موسیقی را هم از آنها فاکتور بگیریم، باز خواندنی و تکان‌دهنده‌اند. انگار از ابتدا موسیقی بهانه‌ای بوده تا فقط این قصه‌ها نوشته شوند و چیز بیشتر یا بهتری به ادبیات بیفزایند. هرکدام از پنج داستان کتاب، پر است از موقعیت‌های فوق العاده‌ای که به یقین خواننده را به تفکر و تأثر وامی‌دارد تا درک کند آدم‌ها چقدر موجودات پیچیده و گرفتاری هستند، حتی اگر از هنر والایی چون موسیقی برخوردارباشند. بخشی از کتاب: ...تنها چیزی که برایش اهمیت داشت این بود که من ستاره بودم. همان کسی بودم که آرزویش را داشت، همان‌ که وقتی در آن رستوران کوچک کار میکرد، نقشه به دست آوردنش را می‌کشید. در این فکر نبود که مرا دوست دارد یا نه. اما بیست و هفت سال زناشویی می‌تواند تأثیر عجیبی داشته باشد. بسیاری از زوج‌ها با عشق شروع می‌کنند، بعد از همدیگر خسته می‌شوند و عاقبت کارشان به بیزاری می‌کشد. اما بعضی وقت‌ها کار برعکس می‌شود. چند سال طول کشید، اما رفته‌رفته لیندی عاشق من شد. اوّل جرأت باور کردنش را نداشتم، ولی مدتی که گذشت، نتوانستم باور دیگری داشته باشم...