شروود اندرسن

شروود اندرسن در ۱۳ سپتامبر ۱۸۷۶ در کمدن اوهایو در ایالات متحدهٔ آمریکا به دنیا آمد. او داستان‌نویس بود؛ او را از پیشتازان و نوآوران عرصهٔ داستان کوتاه می‌دانند. تحصیلات اندرسن در کودکی، منظم نبود؛ چون برای داشتن پول مجبور بود کار کند؛ تحویل روزنامه، نقاشی ساختمان، نظافت اصطبل، کشاورزی و کارگری در کارخانهٔ دوچرخه‌سازی. اندرسن در جنگ میان اسپانیا و آمریکا در کوبا خدمت کرد (البته در هیچ نبردی شرکت نکرد) و پس از آن، یک سال دیگر در آکادمی ویتنبرگ در اسپرینگفیلدِ اوهایو تحصیل کرد. در سال ۱۹۱۲ میلادی بود که مهم‌ترین رویداد روحی زندگی شروود اندرسن اتفاق افتاد؛ او دچار فروپاشی روانی شد و از شغلش در کارخانهٔ نقاشی در الیریای اوهایو کناره گرفت. پس از این تجربه‌های گوناگونی کسب کرد و با افراد تازه‌ای آشنا شد. او در سال ۱۹۲۱ در سفری که به اروپا داشت، با نویسندگانی همچون گرترود اشتاین، ارنست همینگوی و جیمز جویس آشنا شد. مهم‌ترین آثار اندرسن عبارتند از «پیروزی تخم‌مرغ» (۱۹۲۱)، «اسب‌ها و آدم‌ها» (۱۹۲۳) و «مرگ در جهان و داستان‌های دیگر» (۱۹۳۳). معروف‌ترین مجموعهٔ داستان‌های کوتاه او «واینزبرگ، اوهایو» (۱۹۱۹) است که شاهکارش به‌شمار می‌رود. اندرسن، لفاظی‌های ادبی و پی‌رنگ‌های تصنعی انقلابی در ساختار داستان‌های کوتاه را کنار گذاشت و سبک نثر ساده و مستقیم را ترویج کرد. درون‌مایه‌هایی که او به آن‌ها پرداخته، خلاقانه‌اند (برای مثال: توجه به امور اجتماعی «گروتسک»). او داستان کوتاه را به‌شکل برشی از زندگی درآورد. از میان معاصران اندرسن می‌توان به نویسنده‌هایی مانند ارنست همینگوی، ویلیام فاکنر و جان اشتاین‌بک که تحت‌تأثیر آثار اندرسن بودند، اشاره کرد. بعضی از نویسندگان بعدی هم از او متأثر بوده‌اند؛ کارسن مک‌کالرز، فلانری اوکانر، سال بلو، بابی آن میسن و ریموند کارور. شروود اندرسن در ۸ مارس ۱۹۴۱ در شهر کلون پاناما در نتیجهٔ التهاب صفاق، ناشی از خلال دندانی که حین خوردن پیش‌غذا تصادفاً بلعیده بود، درگذشت.