کتاب خون می چکد هنوز

کتاب خون می چکد هنوز با عنوان اصلی Sanguina ancora: l'incredibile vita di Fëdor Michajlovič Dostoevskij نوشتهٔ «پائولو نری» و ترجمهٔ «هنگامه محلاتی» توسط نشر چشمه در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است. این ناداستان که در دستهٔ زندگی‌نامه و نقد ادبی قرار گرفته، به روایت زندگی و آثار فئودور داستایفسکی، نویسندهٔ بزرگ روسیه پرداخته است. «پائولو نری»، نویسنده و پژوهشگر ایتالیایی در این کتاب، زندگی حرفه‌ای و خصوصی داستایفسکی را در بستر ادبیات روسیه قرن ۱۹ میلادی بررسی کرده است. سبک نگارش این کتاب چنان است که انگار یکی از دوستان صمیمی شما روبه‌رویتان نشسته و با شور و صمیمیت از نویسندگان مشهور قرن ۱۹ روسیه و دنیای ادبیات آن‌ها سخن می‌گوید. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب خون می چکد هنوز اثر پایولو نری

کتاب «خون می‌چکد هنوز» (زندگی باورنکردنی فئودور میخاییلوویچ داستایفسکی) در دوره‌ای نوشته شده که بحث‌های سیاسی و اجتماعی دربارهٔ روسیه و ادبیاتش در اروپا بالا گرفته و حتی در برخی دانشگاه‌ها تدریس آثار داستایفسکی به‌طور موقت متوقف شده بود. «پائولو نری»، نویسندهٔ این کتاب با الهام از این فضای ملتهب، به‌سراغ زندگی داستایفسکی رفت و اثری خلق کرد که مرز میان رمان و زندگی‌نامه را کم‌رنگ کرده است. او علاوه‌بر روایت زندگی فئودور داستایفسکی، بخش‌هایی از زندگی شخصی خود و تجربه‌هایش با ادبیات روسیه را در متن حاضر گنجانده است. کتاب حاضر تصویری از فضای ادبی و اجتماعی روسیهٔ قرن نوزدهم میلادی ارائه می‌دهد و به معرفی نویسندگان مهمی همچون گوگول، پوشکین و تالستوی می‌پردازد. این کتاب همزمان با زندگی داستایفسکی، تحولات فکری و ادبی روسیه را دنبال می‌کند و خواننده را با فرازونشیب‌های زندگی این نویسندهٔ بزرگ، از دوران جوانی تا سال‌های تبعید و شهرت همراه می‌سازد. این اثر نه صرفاً یک زندگی‌نامهٔ خطی، بلکه ترکیبی از خاطره‌نویسی، تحلیل ادبی و روایت‌های شخصی است که به‌ویژه برای علاقه‌مندان به ادبیات روسیه و تاریخ فرهنگی آن دوره جذابیت دارد.

کتاب «خون می‌چکد هنوز» که نخستین‌بار در سال ۲۰۲۱ میلادی منتشر شده، ما را با چهره‌ای چندلایه و شگفت‌انگیز از داستایفسکی روبه‌رو می‌کند؛ مردی که روزگاری مهندسی بی‌اشتیاق و مترجمی نادیده‌گرفته‌شده بود و بعدها بدل به ستون‌ اصلی ادبیات روسیه شد؛ نویسنده‌ای که برخی او را نه‌تنها جانشین گوگول، بلکه حتی برتر از او می‌دانند. او انقلابی پرشور بود که دستگیر شد، به اعدام محکوم شد و در آخرین لحظه نجات یافت، اما ده سال تبعید در سیبری را تحمل کرد تا دوباره به سن‌پترزبورگ بازگردد؛ شهری که خودش آن را «انتزاعی‌ترین شهر کرهٔ زمین» نامیده و بعدها نیمی از شهرتش را مدیون توصیف‌های خلاقانه‌اش از آن شد. کتاب حاضر در ۱۳ فصل به این موضوعات پرداخته است. عنوان برخی از فصل‌های این کتاب عبارت است از «سخت می‌شود»، «تالستوی و داستایفسکی»، «نوشتن برای امرارمعاش»، «جنایت و مکافات» و «اورشلیم».

خلاصه کتاب خون می چکد هنوز

این کتاب با طرح پرسش‌هایی دربارهٔ ضرورت خواندن آثار فئودور داستایفسکی در زمانهٔ معاصر آغاز می‌شود. نویسنده با ارجاع به تجربهٔ شخصی خود از نخستین مواجهه با آثار داستایفسکی، به تأثیر عمیق این نویسنده بر ذهن و احساساتش اشاره می‌کند. روایت زندگی داستایفسکی از دوران جوانی و علاقه‌اش به ادبیات آغاز می‌شود؛ او ابتدا مهندسی می‌خواند، اما بسیار زود به نویسندگی و ترجمه روی آورد. نخستین موفقیت ادبی داستایفسکی با رمان «بیچارگان» رقم خورد و او به‌سرعت در محافل ادبی روسیه مطرح شد. پس از آن با شکست‌هایی در آثار بعدی و ورود به حلقه‌های روشنفکری و سیاسی، زندگی‌اش دستخوش تغییرات جدی شد. دستگیری به‌اتهام فعالیت‌های سیاسی، محکومیت به اعدام و سپس تبعید به سیبری، نقطهٔ عطفی در زندگی او بوده است. کتاب حاضر این دورهٔ سخت را با جزئیات روایت می‌کند و به تأثیر آن بر شخصیت و آثار فئودور داستایفسکی می‌پردازد. داستایفسکی پس از بازگشت از تبعید، با مشکلات مالی و اعتیاد به قمار و روابط پیچیدهٔ عاطفی روبه‌رو می‌شود، اما در همین سال‌ها شاهکارهایی همچون «جنایت و مکافات»، «ابله»، «شیاطین» و «برادران کارامازوف» را می‌نویسد. «پائولو نری» در روایت خود، همواره میان زندگی داستایفسکی و شخصیت‌های آثارش پیوند برقرار می‌کند و نشان می‌دهد چگونه تجربه‌های زیستهٔ نویسنده در رمان‌های او بازتاب یافته است. کتاب «خون می‌چکد هنوز» با تأملاتی دربارهٔ میراث داستایفسکی و جایگاه او در ادبیات جهان به پایان می‌رسد.

چرا باید کتاب خون می چکد هنوز را خواند؟

کتاب حاضر با روایتی ترکیبی از زندگی‌نامه، خاطره‌نویسی و تحلیل ادبی، تصویری چندلایه از داستایفسکی و زمانهٔ او ارائه داده است. خواننده علاوه‌بر آشنایی با فرازونشیب‌های زندگی شخصی و حرفه‌ای داستایفسکی، با فضای فکری و اجتماعی روسیهٔ قرن نوزدهم میلادی و تأثیر آن بر ادبیات آشنا می‌شود. حضور نگاه شخصی نویسنده و پیونددادن تجربه‌های فردی با سرگذشت داستایفسکی، این کتاب را از یک زندگی‌نامهٔ صرف فراتر برده و آن را به اثری تأمل‌برانگیز دربارهٔ معنای ادبیات، رنج، شکست و امید تبدیل کرده است.

خواندن کتاب خون می چکد هنوز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب «خون می‌چکد هنوز» را به دوستداران ادبیات روسیه، زندگی‌نامه‌های ادبی، دانشجویان و پژوهشگران حوزهٔ ادبیات و کسانی که به‌دنبال شناخت عمیق‌تر از شخصیت و آثار داستایفسکی هستند، پیشنهاد می‌کنیم. این اثر برای کسانی که دغدغهٔ فهم تأثیرات اجتماعی و تاریخی بر ادبیات را دارند، سودمند است.

درباره پائولو نری

«پائولو نری» (Paolo Nori) نویسنده، مترجم و پژوهشگر ایتالیایی در سال ۱۹۶۳ در پارما زاده شد. پس از دریافت دیپلم حسابداری، مدتی به‌عنوان حسابدار در الجزایر، عراق و فرانسه کار کرد. علاقهٔ عمیق او به زبان و ادبیات روسیه که در آثارش نیز به آن پرداخته، او را به تحصیل در این رشته در دانشگاه پارما سوق داد. پس از پایان تحصیلات، بخش عمده‌ای از زندگی خود را صرف نویسندگی، تدریس و ترجمهٔ آثار ادبیات روسیه کرده است. او با رسانه‌های گوناگونی همکاری داشته و گرچه با «ایل مانیفستو» نیز همکاری می‌کرد، به‌دلیل اختلافات سیاسی از آن جدا شد. این نویسنده مؤسس و سردبیر چند نشریه در ایتالیا بوده است و آثار بسیاری از جمله «روس‌ها دیوانه‌اند»، «شبی در موزهٔ روسی» و« بدانید و آگاه باشید که این آخرین‌باری است که زندگی می‌کنم» را نوشته است. اثر اخیر به زندگی «آنا آخماتووا» می‌پردازد. ترجمه‌های متعدد «پائولو نری» از بزرگان ادبیات روسیه مانند تولستوی، داستایفسکی، گانچاروف، تورگنیف و پوشکین جایگاه او را به‌عنوان چهره‌ای مهم در ادبیات معاصر ایتالیا تثبیت کرده است. کتاب «خون می‌چکد هنوز» (زندگی باورنکردنی فئودور میخاییلوویچ داستایفسکی) به قلم او نوشته شده است.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

کتاب «خون می‌چکد هنوز» موفق به دریافت افتخارات قابل توجهی شده است. مهم‌ترین آن‌ها حضور در جمع پنج نامزد نهایی جایزهٔ ادبی «ماتئو کامپیلو» (Premio Campiello 2021) است؛ همچنین این کتاب در فهرست ده رمان برتر سال ۲۰۲۱ جایزهٔ «سیلا» قرار گرفت که نشان‌دهندهٔ توجه جوایز ادبی معتبر ایتالیا به این اثر است.

نظر افراد یا مجله‌های مشهور درباره این کتاب چیست؟

- Roberto Festa در Il Venerdì di Repubblica نوشته که داستان و آثار داستایوفسکی با زندگی شخصی «پائولو نری» در این کتاب، به‌طرزی دل‌نشین تنیده شده‌اند.

- Vanni Santoni در La Lettura گفته پس از خواندن این اثر، منتظر کتاب مشابه برای نویسنده‌های دیگر خواهیم بود؛ چرا که این تجربهٔ خوانش تبدیل به پیوندی حقیقی با ادبیات روسیه می‌شود.

- Maria Candida Ghidini در L’Indice dei libri del mese کتاب حاضر را نه‌تنها بیوگرافی داستایوفسکی، بلکه خودزندگی‌نامهٔ «پائولو نری» خوانده و گفته این اثر نشان می‌دهد چگونه ادبیات می‌تواند زندگی فرد را دگرگون کند.

بخشی از کتاب خون می چکد هنوز

«پانزده کُپِک

ساعت سهٔ بامداد روز ۲۳ آوریل ۱۸۴۹، داستایفسکی به خانه‌اش در بولوار وازنِسِنسکی، شمارهٔ ۸ در قلب سن‌پترزبورگ برمی‌گردد؛ هفت دقیقه پیاده راه است تا مجسمهٔ شوالیهٔ برنزی که کاترین دوم به افتخار پتر کبیر بنا کرده است، جایی که در دسامبر ۱۸۲۵ اولین انقلاب روسیه به وقوع پیوست، انقلابی که به دست نیکولای اول به خون نشست که تا آن زمان، یعنی بیست و چهار سال بعد، هنوز هر سه روسیه را زیر سلطهٔ خود دارد (منظور از این سه روسیه: روسیهٔ کوچک یعنی اوکرایین، روسیهٔ سفید یعنی بلاروس و روسیهٔ روسیه یعنی روسیه است).

بهار ۱۸۴۷ داستایفسکی اتاقی در این ساختمان اجاره کرد؛ اتاقی در طبقهٔ آخر.

این‌جا بود که شب‌های روشن را نوشت و همین جا بود که شروع به نوشتن رمان نیه توچکا نزوانووا کرد؛ رمان بزرگی که به نظر خودش خیلی بهتر از نخستین رمانش، بیچارگان، بود که برایش شهرت فوق‌العاده‌ای را رقم زد. شهرتی که از نظر او می‌توانست زودگذر باشد.

سه سال از آن زمان گذشته بود (۱۸۴۹ ـ ۱۸۴۶) و همه‌چیز می‌توانست تمام شده باشد.

آن شبِ آوریل ۱۸۴۹ هنوز یک ساعت نشده که خوابش برده است که با صدای شمشیر و مهمیز از خواب می‌پرد. چند نفر در اتاقش ایستاده‌اند.

صدایی لطیف و مهربان را می‌شنود که می‌گوید: «بلند شوید و بایستید.»

یک مأمور پلیس را می‌بیند همراه با یک سرهنگ در لباس نظامی. همان سرهنگ است که از او خواسته از جا برخیزد. داستایفسکی علت حضورشان را می‌پرسد و سرهنگ با همان لحن مهربان، و شاید کمی هم مهربان‌تر، از او می‌خواهد لباسش را بپوشد. یک سرباز هم دم‌در ایستاده است، با مهمیز و شمشیر به کمر؛ همو بوده که او را از خواب پرانده است.»