کتاب پرومته در جهنم

«پرومته در جهنم»، «کیریلوف» و «اسطوره سیزیف» سه نوشتار از آلبر کامو(۱۹۶۰-۱۹۱۳)، نویسنده فرانسوی است. همچنین کامل روزدار که ترجمه این مجموعه را بر عهده داشته، تحلیلی محتوایی بر رمان طاعون، از مهمترین آثار کامو نوشته است.

در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم:

«طاعون» تنها یک رمان نیست که پس از نشر آن به شهرت جهانی رسید، بلکه در این رمان نظریات فلسفی کامو و نیز اندیشه‌هایی در مورد پیاده ساختن این نظریات در عرصه عملی مسئولانه و متعهدانه وجود دارد. در این مقاله چنین ارتباطات و پیوستگی‌هایی با اشاره به بیوگرافی و به دوران او، به تئوری‌ها و نظریات او نشان داده خواهد شد.

فلسفه «پوچی» اساس و شالوده آثار ادبی کامو را تشکیل می‌دهد. «پوچی» تضاد میان تلاش انسان برای دست‌یابی به مفهوم زندگی، و تجربه‌های او مبنی بر عدم دست‌یابی به آن است. کامو در رمان‌های «بیگانه» و «طاعون» ، دو عکس‌العمل کاملاً متفاوت انسان را، هنگامی که با «پوچی» مواجه می‌شود، نشان می‌دهد:

۱. در رمان «بیگانه» قهرمان اصلی «پوچی» را با تمام وجود خود لمس کرده به آن پی می‌برد و با آن با بی‌اعتنایی برخورد می‌کند.

۲. در رمان «طاعون» قهرمان اصلی با «پوچی» مواجه شده و در مخالفت با آن بر آن می‌شورد و دست به مبارزه و مقاومت می‌زند. این اعتراض منجر به آن می‌شود که فرد دیگر تنها به فکر خود نباشد و راه خود را به سوی هم‌نوعان خود بیابد.

موضوع درام‌ها و نمایشنامه‌های کامو نیز به طور کلی در حول و حوش این معضل است که چه طرز برخوردی می‌تواند در قبال «پوچی» صحیح باشد؟ چگونه می‌توان در دنیایی که «مرگ» آن را تهدید می‌کند، زندگی کرد؟ آیا قتل و کشتار وسیله‌ای مشروع برای مقاومت می‌باشد؟ کامو توقعات اخلاقی والایی دارد. به این موضوع می‌توان در آخرین داستان او به نام «سقوط» پی بُرد.»

درباره آلبر کامو

آلبر کامو در ۷ نوا مبر ۱۹۱۳سال در خانواده‌ای فقیر در الجزایر متولد شد. آن زمان الجزایر تحت استعمار فرانسه بود. پدرش کارگری فقیر بود و مادرش خدمتکار بود. آن‌ها صاحب دو فرزند به نام «لوسین» و «آلبر» بودند، پدرش در جنگ کشته شد و مسئولیت نگهداری دو بچه بر عهده مادرش افتاده بود. کامو به خاطر خانواده‌اش مدرسه را رها کرد و به کارگری مشغول شد. معلمش به استعداد او پی برد و او را به ادامه تحصیل تشویق کرد، و به او کمک کرد تا بتواند بورسیه تحصیلی شود. با وجود اینکه کامو یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم است او همواره این برچسب خاص را رد می‌کرد. او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال ۱۹۳۰ گرفتار بیماری سل شود دروازه‌بان تیم فوتبال این دانشگاه بود. کامو در بعد از ظهر چهارم ژانویه ۱۹۶۰ و در سن ۴۷ سالگی بر اثر سانحه‌ی تصادف نزدیک سن، در شهر ویل‌بلویل درگذشت.

به عقیده‌ی بسیاری او یکی از نویسندگان بزرگ قرن بیستم و نویسنده کتاب مشهور بیگانه و مقاله جریان‌ساز افسانه‌ی سیزیف است. کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر آثار مهم ادبی‌اش که به‌صورت واضح به مشکلات وجدان بشری در این عصر پرداخته است برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. آلبر کامو نخستین نویسنده‌ی زاده‌ی قاره‌ی آفریقا است که برنده این جایزه شده است. او دو سال پس از بردن جایزه‌ی نوبل در یک سانحه‌ی تصادف درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده نشده پیدا شد، او ابتدا قرار بود با قطار و به همراه همسر و فرزندانش به سفر برود ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند. راننده‌ی اتوموبیل و میشل گالیمار، دوست نزدیک و ناشر آثار کامو، نیز در این حادثه کشته شدند. آلبر کامو در گورستان لومارین در جنوب فرانسه دفن شد.

زمانی که کامو در حادثه‌ی اتومبیل کشته شد، مشغول کار بر روی نسخه‌ی اول رمان تازه‌ای به نام آدم اول بود. به دوستی نوشته بود: «همه‌ی تعهداتم را برای سال ۱۹۶۰ لغو کرده‌ام. این سال، سال رمانم خواهد بود. وقت زیادی می‌برد؛ اما به پایانش خواهم برد.» حادثه‌ی اتومبیل زمانی پیش‌آمد که عازم پاریس بود تا کاری تازه را در زمنیه کارگردانی شروع کند.

بعد از مرگ کامو، همسر و فرزندانش حق تکثیر آثار او را در اختیار گرفتند و دو اثر باقی‌مانده او را منتشر کردند. اولین آن‌ها کتاب مرگ شاد بود که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. دومین کتابی که پس از مرگ کامو منتشر شد یک اثر ناتمام به نام آدم اول بود که سال ۱۹۹۵ منتشر شد. آدم اول یک خودزندگی‌نامه درباره‌ی دوران کودکی نویسنده در الجزایر است.

معرفی آثار و داستان های آلبر کامو را در صفحه این نویسنده می‌توانید بخوانید.