کتاب آویزان از نخ

چارلز بوکوفسکی، شاعر امریکایی است. چیزی که احتیاج دارم،واقعا احتیاج دارم/ این است که بخندم/ از آن خنده هایی که همیشه می کردم/ چون در این قفس نه کاری هست برای انجام دادن/ نه جایی برای رفتن/ چیزی که احتیاج دارم/ واقعا احتیاج دارم/ که با دیوارها روبرو شوم/ و آماده رویارویی باشم با این مادر به خطا،مرگ/ با احساس شادی این جملات آخرین شعرهای شاعری است که هیچگاه رنگ آرامش را ندید. عصیانگری که هیچ‎گاه از خواست‎هایش کوتاه نیامد و کودکی که هرگز قرارداد‎های اجتماعی مزخرف زندگی را نپذیرفت. چارلز بوکوفسکی در ۷۳ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری ذات‎الریه به دنبال ضعف جسمانی ناشی از سرطان در سن پدرو جنوبی‎ترین محله‎ی لس آنجلس مرد. روی قبرش به خواست خودش نوشته شده: "تلاش نکن!" چارلز بوکوفسکی در ایران نویسنده‎ای شناخته شده است. با اینکه از ترجمه آثارش زمان زیادی نمی‎گذرد اما از شهرت زیادی در ایران بر خوردار است. شاید دلیل این شهرت بیشتر در شیوه زندگی او باشد که در آثارش هم مشهود است. او را “ملک‌الشعرای آمریکایی‌های بدنام” می‎نامند. او در این مجموعه نگاهی ملایم تر به زندگی دارد. گویا خشمی که در اثر ناملایمات اجتماعی و کودکی دشوارش در وجودش جمع شده بوده همه ابراز شده و دیگر جایی برای فریاد کشیدن ندارد. این هزینه ای است که می پردازیم/نمی توان به عقب بازگشت /نمی توان جلوتر هم رفت /نامیدانه آویزانیم/از میخ کوبیده بر این جهانی که خود آن را ساخته ایم