والت ویتمن

والت ویتمن یکی از بزرگ‌ترین شاعران آمریکایی است. او از چهره‌های برجسته‌ و شناخته‌شده‌ی ادبیات غرب به شمار می‌رود. ویتمن یکی از پیشگامان شعر آزاد است و با آثار خود تأثیر عمیقی بر روی ادبیات، فرهنگ و جامعه گذاشته است. والت ویتمن در تمام طول عمر خود، آثار مختلفی در مورد موضوعاتی مثل آزادی، فردیت، عشق، انسان‌دوستی و طبیعت نوشته است.

بیوگرافی والت ویتمن

والت ویتمن (Walt Whitman) در سال ۱۸۱۹ و در خانواده‌ای پرجمعیت در هانینگتونِ لانگ آیلند به دنیا آمد. خانواد‌ه‌ی او وضعیت مالی متوسطی داشتند و عضو طبقه‌ی کارگر به حساب می‌آمدند. پدر ویتمن کشاورز و نجار بود و نام والت ویتمن را از روی او برداشته بودند.

خانواده‌ی والت ویتمن با وجود وضع مالی متوسط، سطح سواد بالایی داشتند. به طور مثال، پدر او با وجود این‌که مرد تندخویی بود و رابطه‌ی سردی با فرزندانش داشت، به توماس پین که روشنفکری انقلابی بود، علاقه‌ی بسیار زیادی داشت و از افکار او تأثیر می‌پذیرفت. پدر و مادر والت ویتمن از اسامی قهرمان‌های ملی موردعلاقه‌شان برای برادران کوچک‌تر والت استفاده کرده بودند. این اسامی عبارت بودند از: جورج واشینگتن ویتمن، توماس جفرسون ویتمن و اندرو جکسون ویتمن.

سفرهای پی‌در‌پی

درست وقتی که والت ویتمن چهارساله شد، پدرش تصمیم گرفت تا با خانواده‌ی خود به شهر درحال‌توسعه‌ی بروکلین نقل‌مکان کند. او عقیده داشت که آن‌ها در آن شهر می‌توانند به فرصت‌ها و امکانات خیلی بیشتری دسترسی پیدا کنند. علاوه‌بر این، ازآن‌جایی‌که آن‌ها گرفتار مشکلات مالی بودند، پدرش امید داشت که در آن شهر بتواند مشاغل بیشتر و بهتری برای خود پیدا کند.

آن‌ها پس از رفتن به بروکلین هم جابه‌جایی‌های زیادی را تجربه کردند. پدرش مدام در تلاش بود که به موقعیت اقتصادی بهتری دست پیدا کند و همچنین سعی داشت تا از رشد سریع شهر به نفع خود استفاده کند. او زمین‌های خالی می‌خرید، خانه می‌ساخت و خانواده‌اش را مجبور می‌کرد تا دائماً از خانه‌ای به خانه‌ای دیگر نقل‌مکان کنند. بااین‌حال، والت ویتمن به‌عنوان یک کودک و باوجود این جابه‌جایی‌های مداوم و خسته‌کننده، اوقات خوشی را می‌گذراند.

او عاشق این بود که سوار کشتی شود و به نیویورک برود. خاطرات رفتن به نیویورک با کشتی تا آخر عمر در ذهن او به‌عنوان خاطره‌ای شیرین باقی ماند، به‌طوری‌که در سال ۱۸۵۶ شعری را با الهام از این تجربه سرود.

دوران تحصیل

والت ویتمن به مدت شش سال در مدارس دولتی بروکلین درس خواند. ویتمن مشکلی با درس خواندن و یا محیط مدرسه نداشت. هم‌کلاسی‌هایش نیز همگی عضو خانواده‌های کم‌درآمد بودند و یا وضع مالی متوسطی داشتند. چیزی که والت ویتمن را در دوران مدرسه آزار می‌داد، تنبیه بدنی بود.

در آن زمان اگر دانش‌آموزی خطایی مرتکب می‌شد، معلم اجازه داشت که او را به‌صورت بدنی مورد تنبیه قرار دهد. والت ویتمن دلیل این آزار و شکنجه را درک نمی‌کرد و حتی بعدها در مقالات و داستان‌های خود این جنبه از مدارس را مورد انتقاد قرار داد. فضای بسته‌ی مدرسه ذهن بزرگ و کنجکاو ویتمن را چندان به خود جذب نمی‌کرد.

او بیشتر دوست داشت که خودش به دنبال کسب علم و دانش برود. ویتمن در کودکی، بیشتر اطلاعات خود را با رفتن به موزه‌های مختلف، کتاب‌خانه‌ها و سخنرانی‌ها به دست آورد. او همچنین همیشه کتاب‌های زیادی می‌خواند و میل سیری‌ناپذیری نسبت به خواندن داشت.

کار به‌جای تحصیل

والت ویتمن مدت زیادی به مدرسه نرفت. زمانی که یازده‌ساله شد، پدرش او را مجبور کرد که تحصیل را رها کند. او موظف بود به‌عنوان یکی از فرزندان ارشد خانواده به پدرش برای کسب درآمد کمک کند. اولین شغلی که والت ویتمن موفق شد برای خود پیدا کند، کار در دفتر یک وکیل سرشناس بود. کار در آن‌جا به او امکان این را داد که به کتاب‌خانه‌ی عمومی دسترسی پیدا کند. او از آن ‌پس، بیش‌ازپیش وقت خود را صرف خواندن کتاب‌های مختلف می‌کرد.

شانس رفتن به مدرسه و ادامه‌ی تحصیل از ویتمن گرفته شده بود، ولی او آن‌قدر در زمینه‌های مختلف مطالعه داشت و آن‌قدر از مکان‌های فرهنگی و علمی بازدید کرده بود که هرآنچه را باید در مدرسه یاد می‌گرفت، به‌صورت خودخوان فراگرفته بود.

او از منابع مختلف استفاده می‌کرد تا به‌تنهایی اطلاعات جامعی در زمینه‌ی ادبیات، تاریخ، جغرافی و موسیقی پیدا کند. در همان حین که ویتمن در میان کتاب‌های مختلف به دنبال کسب علم و دانش بود، پدرش روزبه‌روز بیشتر به الکل اعتیاد پیدا می‌کرد و تندخوتر می‌شد. درحقیقت، والت ویتمن اصلاً رابطه‌ی نزدیکی با پدرش نداشت. او خود همیشه می‌گفت که شخصیتش بیشتر به شخصیت و افکار روشن و مثبت مادرش شباهت داشت. او حتی بعدها، از شخصیت مادرش برای نوشتن تعدادی از اشعارش الهام گرفت.

اشتغال در دفتر روزنامه

در سال ۱۸۳۱، ویتمن موفق شد شغلی پیدا کند که بیشتر با روحیه‌ی ادبی و لطیفش سازگاری داشت. او به استخدام روزنامه‌ای در نیویورک درآمد و آن‌جا درباره‌ی صنعت چاپ اطلاعات بیشتری کسب کرد. حتی یاد گرفت که خودش مطالب را به چاپ برساند.

در ۱۲‌سالگی، او نه‌تنها آثار دیگران را چاپ می‌کرد، بلکه نوشته‌های خودش را هم در روزنامه به انتشار می‌رساند. اولین باری که نوشته‌های چاپ‌شده‌ی خودش را در روزنامه دید، قلبش پر از ذوق و هیجان شد و به گفته‌ی خودش، این خاطره همیشه در ذهنش جایگاه ویژه‌ی خود را حفظ کرد.

او همچنین در طی مدتی که در روزنامه کار می‌کرد، آثار مهمی از افرادی برجسته مثل هومر، دانته و شکسپیر را خواند. درنهایت، زمانی که در دفتر روزنامه، آتش‌سوزی بزرگ رخ داد و همه‌چیز از بین رفت، ویتمن مجبور شد که نزد خانواده‌ی خود برگردد و دنبال شغل دیگری بگردد.

ورود والت ویتمن به حوزه‌ی تدریس

در ۱۷‌سالگی، والت ویتمن موفق شد تا به‌عنوان معلم شروع به کار کند. او به مدت پنج سال در مناطق مختلف لانگ آیلند کار کرد و به افراد مختلفی درس یاد داد. ویتمن به معلمی علاقه نداشت، قلب او با صنعت چاپ مانده بود. او دلش می‌خواست دوباره کلمات را لمس کند و نقشی در جان گرفتن آن‌ها بر روی کاغذ داشته باشد. بااین‌حال، او مجبور بود که به تدریس ادامه دهد، چراکه اگر کار نمی‌کرد، مجبور می‌شد به‌اجبار پدرش به‌عنوان کشاورز بر روی مزرعه خانوادگی‌شان کار کند.

ویتمن خود از سال‌های تدریسش به‌عنوان افسرده‌کننده‌ترین سال‌های عمرش یاد می‌کند. او از شهری به شهر دیگر می‌رفت، برای درس یاد دادن به افراد مختلف به خانه‌های بسیاری سر می‌زد و با وجود زحمت فراوانی که می‌کشید حقوق بسیار کمی دریافت می‌کرد. او همچنین دلتنگ زندگی در نیویورک و بروکلین بود و از رفتن به شهرهای کوچک به ستوه آمده بود. در آن شهرها نمی‌توانست به کتاب‌ها و منابعی که می‌خواست دسترسی پیدا کند و مردم هم افکار بسیار بسته و سنتی‌ای داشتند.

ویتمن تمام تلاشش را می‌کرد تا با دانش‌آموزان خود به شیوه‌ای نو رفتار کند. آن‌ها را تشویق می‌کرد تا به‌جای حفظ‌کردن مطالب، افکار خود را به زبان بیاورند. او هرگز دانش‌آموزانش را به‌صورت بدنی تنبیه نمی‌کرد و از بازی‌های مختلف برای یاد دادن مطالب به آن‌ها استفاده می‌کرد. او نوشتن اشعار مختلف را در همان سال‌های تدریسش آغاز کرد.

تأسیس دفتر روزنامه

در سال ۱۸۴۱، دوران معلم بودن والت ویتمن به پایان رسید. او تصمیم گرفت تا دوباره به صنعت چاپ و روزنامه بازگردد. او روزنامه‌ی هفتگی خود را با نام «لانگ آیلندر» آغاز کرد، ولی با وجود تمام تلاش‌هایی که برای پیشرفت این روزنامه انجام داد، مجبور شد که پس از مدتی چاپ آن را متوقف کند. ویتمن دوباره به نیویورک برگشت و این بار هم داستان می‌نوشت و هم موفق شده بود تا در روزنامه‌ای به نام «بروکلین دیلی ایگل» کاری برای خود پیدا کند.

سبک نگارش ویتمن

او بیشتر بر روی اشعار خود وقت می‌گذاشت تا داستان‌هایش. در بین سال‌های ۱۸۴۰ تا ۱۸۴۵، حدوداً بیست روزنامه‌ی مختلف اشعار و همچنین داستان‌های ویتمن را به چاپ می‌رساندند. او بیشتر داستان‌های انتقادی می‌نوشت و اوضاع جامعه را زیر سؤال می‌برد. ویتمن در نوشتن مقالات خود نیز همیشه از قلمی تندوتیز استفاده می‌کرد و عقاید مدرن خود را با شفافیت بیان می‌کرد. بسیاری از همکاران و آشنایان او از درک افکارش عاجز بودند و نمی‌توانستند هم‌پای او در مسیر پیشرفت و روشنفکری قدم بردارند. ویتمن در نوشته‌های خود از مسائلی مثل حقوق زنان، مهاجران و کارگران صحبت می‌کرد و خواستار شکل‌گیری جامعه‌ای عادلانه‌تر بود.

مواجهه با برده‌داری

در سال ۱۸۴۸، ویتمن از نیویورک به نیواورلئان نقل‌مکان کرد و باز هم در روزنامه‌ی دیگری مشغول به کار شد. ویتمن مدت‌زمان زیادی در نیواورلئان نماند و پس از آن به بروکلین برگشت، ولی طی مدتی که آنجا بود با چشم خود برده‌داری را از نزدیک مشاهده کرد و نفرت بسیاری نسبت به این کار شرورانه و ناعادلانه در قلبش احساس کرد.

چاپ اولین اثر

پس از سال‌ها کار کردن در روزنامه‌های مختلف و نقد کردن آثار و نوشته‌های دیگران، سرانجام ویتمن در سال ۱۸۵۵ کتاب اشعار خودش را که «برگ‌های علف» نام داشت، به انتشار رساند. ویتمن در آن زمان تنها توانست ۷۹۵ نسخه از این کتاب را به چاپ برساند.

او با اشعار خود تحول بزرگی در زمینه‌ی شعر و ادبیات به وجود آورد. اشعار ویتمن سبکی نوگرایانه داشتند و او به‌خاطر سبک خاص شعرهایش به‌عنوان یکی از پدران شعر آزاد آمریکا شناخته شد.

سبک شعرسرایی والت ویتمن

سروده‌های ویتمن شامل سطرهای بلند و بی‌قافیه بودند. او همان‌طور که در زندگی واقعی به دنبال تغییر سنت‌ها و افکار کهنه بود، در اشعار خود نیز به دنبال ایجاد جنبشی تازه بود.

او احساسات خود را بدون محدودیت قافیه بیان می‌کرد و در مورد موضوعات مختلفی از جمله جنگ، عشق و هویت شعر می‌سرود. پس از انتشار این کتاب، رالف والدو امرسون، نویسنده و فیلسوف آمریکایی، به‌شدت تحت‌تأثیر قلم و بینش والت ویتمن قرار گرفت و از سبک اشعار او تعریف و تمجید بسیاری کرد.

در طی سال‌های بعدی، والت ویتمن به انتشار اشعار مختلف ادامه داد و شاعران و نویسندگان دیگری از جمله هنری دوید ثورو را تحت‌تأثیر خود قرار داد. ویتمن از سوی جامعه‌ی ادبی مورد پذیرش قرار گرفته بود، ولی اشعارش چندان موردعلاقه‌ی مردم نبودند. او در ابتدا نقدهای مثبتی از سوی روزنامه‌ها دریافت نکرد.

جنگ و تأثیر آن بر ویتمن

با آغاز جنگ داخلی آمریکا در سال ۱۸۶۱ و پیوستن برادر ویتمن به ارتش، والت پس از مدتی فهمید که برادرش در جنگ مجروح شده است و از همین رو، تصمیم گرفت تا برای پیدا کردن او به جبهه‌ی جنگ برود و به او کمک برساند. والت ویتمن پس از رفتن به واشنگتن، تصمیم گرفت تا به‌صورت داوطلبانه در بیمارستان‌ها به سربازان کمک کند.

او تقریباً ۶۰۰ بار از بیمارستان‌های مختلف دیدن کرد و به سربازان بسیار زیادی کمک کرد تا بهبود پیدا کنند. جنگ داخلی و دیدن صحنه‌های دلخراش در بیمارستان‌ها، بر روی بینش و شخصیت ویتمن تأثیر عمیقی گذاشت. او که از قبل مردی صلح‌طلب و مخالف خشونت و بی‌عدالتی بود، تصمیم گرفت که حتی بیش‌ازپیش برای به وجود آوردن دنیایی آزادتر تلاش کند. او پس از آن، اشعار مختلفی در رابطه‌ با جنگ و ماهیت ضدانسانی آن نوشت.

سال‌های پایانی زندگی والت ویتمن

والت ویتمن در سال‌های پایانی زندگی خود، چالش‌های جسمی و روحی بسیاری را تجربه کرد. او در آن دوران بیشتر وقت خود را در کمدنِ نیوجرسی می‌گذراند. در اوایل سال ۱۸۷۳ سکته کرد و با وجود آن‌که از آن جان سالم به در برد، توانایی جسمی‌اش پس از آن به‌شدت تحلیل رفت.

در طی همان سال‌ها او مادر خود را نیز از دست داد و حال روحی‌اش بیش‌ازپیش نابه‌سامان شد. ویتمن همچنین بعد از دیدن صحنه‌های جنگ نوعی ناامیدی نسبت به بشریت پیدا کرده بود. بااین‌حال، او همچنان می‌نوشت و یا کارهای قبلی‌اش را بازنویسی می‌کرد. این شاعر بزرگ سرانجام در سال ۱۸۹۲، در کمدن درگذشت.

نگاهی به کتاب‌ها و آثار والت ویتمن

در این بخش به معرفی کتاب‌های والت ویتمن می‌پردازیم.

کتاب برگ‌های علف

والت ویتمن کتاب «برگ‌های علف» را در سال ۱۸۵۵ به انتشار رساند. این کتاب شامل چند شعر مختلف است که هرکدام در مورد موضوعات مختلفی مثل عشق، هویت انسانی، طبیعت و دموکراسی سروده شده‌اند. ویتمن تقریباً تا پایان زندگی خود به ویرایش این دیوان اشعار ادامه داد و هر بار اشعار جدیدی به این مجموعه اضافه کرد.

این کتاب به‌عنوان یک شاهکار ادبی شناخته می‌شود. والت ویتمن با استفاده از شعر آزاد، تأثیر عمیقی بر روی ادبیات جهان گذاشت و الهام‌بخش شاعران نسل‌های پس از خود شد.

کتاب من والت ویتمن‌ام

در این کتاب (۱۳۹۰)، مجموعه‌ای از اشعار خواندنی والت ویتمن گردآوری شده‌اند. در لابه‌لای این شهرها به‌وضوح نگاه ژرف شاعر و احساسات عمیق او را نسبت به زندگی می‌بینیم. همچنین با نوآوری‌های ویتمن در عرصه‌ی شعر و صحنه‌سازی‌های شاعرانه‌ی او مواجه می‌شویم. این کتاب را محسن توحیدیان به فارسی ترجمه کرده و کوشیده با گنجاندن گاهشمار زندگی شاعر و عکس‌های او در انتهای کتاب به پژوهشگران و خوانندگان کمک کند تا به اطلاعاتی مستند از این شاعر پرآوازه دسترسی داشته باشد.