کتاب جنس دوم (جلد اول)

کتاب جنس دوم (جلد اول) حقایق و اسطوره‌ها، اثری از سیمون دو بووار با ترجمه قاسم صنعوی است. این کتاب جنجالی که تا مدت‌ها ممنوع بود اما خوانندگان و طرف‌داران بسیاری داشت، پدیده زنانگی را از منظرهای گوناگون مورد کاوش قرار می‌دهد.

کتاب جنس دوم در زمان انتشارش بیش از بیست هزار نسخه فروخت و یکی از جنجالی‌ترین کتاب‌های تاریخ فرانسه است.

درباره کتاب جنس دوم (جلد اول)

جنس دوم نام مشهورترین اثر سیمون دوبووار، فیلسوف اگزیستانسیالیست و فمنیست پیشرو فرانسوی است. این اثر نخستین بار در ژوئن ۱۹۴۹ منتشر شد و همان زمان هم به عنوان یکی از بحث‌برانگیز ترین و شگفت‌انگیز ترین کتاب‌های زمان خود شناخته شد. تاثیر این اثر تا حدی بود که کلیساهای کاتولیک، خواندن و بازنشرش را ممنوع اعلام کرده بودند. نویسندگانی مانند فرانسوا ماریاک و آلبر کامو به شدت به این کتاب واکنش نشان دادند و زنان به عنوان طرف‌داران پروپاقرص این کتاب شناخته شدند.

جنس دوم که در دو جلد و هفت بخش نوشته شده است، به بررسی زوایای گوناگون مسئله زنانگی می‌پردازد و نگاهی به جنبه‌های تاریخی، اجتماعی، فلسفی و روانی این پدیده می‌اندازد. در جلد اول این اثر سرنوشت، تاریخ و اسطوره بررسی می‌شوند.

کتاب جنس دوم (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب جنس دوم همان کتابی که هر زن یا دختری باید بخواند را به تمام اندیشمندان نیز پیشنهاد می‌کنیم. این کتاب به درک بهتر ما از زنانگی کمک می‌کند.

درباره سیمون دوبوار

سیمون دو بووار (Simone de Beauvoir)‏ ۹ ژانویه ۱۹۰۸ در پاریس در خانواده‌ای بورژوا به دنیا آمد. نام کامل او سیمون لوسی ارنستین ماری برتراند دو بووار بود. او فیلسوف، نویسنده، فمینیست و اگزیستانسیالیست فرانسوی بود که به عنوان نامدارترین زن روشنفکر جهان شناخته می‌شود. او در رشته‌های ریاضیات و فلسفه و زبان و ادبیات تحصیل کرد و سپس به تدریس فلسفه مشغول شد. در حین گذراندن یک آزمون با ژان پل سارتر آشنا شد و رابطه عاطفی با او برقرار کرد. رابطه‌ای که تا پایان عمرشان ادامه داشت. در آزمون ذکر شده هم مقام دوم را به دست آورد و رتبه اول به سارتر رسید.

سیمون دو بووار را به عنوان مادر فمنیسم می‌شناسند. او کتاب‌های مشهوری از خود به جا گذاشته است. جنس دوم، مرگی بسیار آرام و همه می‌میرند از مشهورترین کتاب‌های او است. او همچنین در سال ۱۹۵۴ جایزه گنکور را از آن خود کرد. او نویسنده بیانیه‌ مانیفست ۳۴۳ بود که زنان بسیاری امضایش کردند و خواستار آزادی سقط جنین شدند. دو بووار در ۱۴ آوریل ۱۹۸۶ در ۷۸ سالگی از دنیا رفت و در گورستان مونپارناس به خاک سپرده شد.

درباره قاسم صنعوی

قاسم صنعوی ۴ آذر ۱۳۱۶ در مشهد متولد شد. او مترجم و سردبیر پیشین مجله سخن است. تحصیلاتش را در رشته زبان و ادبیات فرانسه در دانشگاه فردوسی مشهد تا مقطع لیسانس ادامه داد و بعد در رشته حقوق هم لیسانس گرفت. مدتی در دادگستری مشغول به کار بود اما بعد از آن به کارهای فرهنگی مشغول شد و فعالیت‌های زیای انجام داد.

او سرپرستی کتابخانه وزارت دادگستری، کارشناس روابط فرهنگی، معاونت اداره کل رایزنی‌ها و نمایندگی‌های فرهنگی در خارج، مدیرکل همکاری‌های فرهنگی و هنری و مدیریت روابط بین‌الملل وزارت فرهنگ و هنر را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد. همچنین چند سال نیز سردبیر مجله سخن و مدیر مسئول ماهنامه رودکی (نشریه فرهنگی و هنری وزارت فرهنگ و هنر) بود.

در شهریور ۱۳۵۸، بازنشسته شد و به مشهد بازگشت. قاسم صنعوی آثار نویسندگان بسیاری را مانند سیمون دو بووار، ژان پل سارتر، ژوزه مائورو ده واسکونسلوس، میلان کوندرا، اریک امانوئل اشمیت و اسماعیل کاداره به فارسی ترجمه کرده است. او همچنین جایزه ترجمه برگزیده ادبیات نمایشی برای ترجمه «نیکومد» اثر پیر کورنی را از آن خود کرده است

بخشی از کتاب جنس دوم (جلد اول)

گریز زن از تسخیر نوع، از طریق بحران دیگری هم صورت می‌گیرد؛ در فاصله چهل و پنج تا پنجاه سالگی، پدیده‌های یائسگی، عکس پدیده‌های دوران بلوغ صورت می‌گیرد. فعالیت تخمدان کاهش می‌پذیرد و حتی از بین می‌رود: این از بین رفتن فعالیت، نوعی فقر حیاتی فرد را به دنبال دارد. حدس زده می‌شود که غدد کاتابولیک، یعنی تیروئید و هیپوفیز، می‌کوشند که جایگزین ناکفائی‌های تخمدان شوند؛ به این ترتیب، در کنار افسردگی‌های ناشی از کهولت، پدیده‌های ناگهانی مشاهده می‌شود: احساس گر گرفتن، فشارخون‌های شدید و حالت‌های عصبی. گاهی اوقات غریزه جنسی بازگشت پیدا می‌کند؛ آن وقت، در بافت‌های بعضی زن‌ها چربی جمع می‌شود؛ بعضی دیگر حالت مردانه می‌یابند. در بسیاری، مجدداً تعادل درون‌ریزی برقرار می‌شود. آن وقت، زن احساس رهایی از بردگی‌های زنانه می‌کند؛ او به هیچ وجه قابل مقایسه با افراد خواجه نیست، زیرا نیروی زندگی‌اش دست نخورده است؛ اما دیگر طعمه قدرت‌هایی که وجودش را لبریز می‌کنند نیست: پا به پای خود پیش می‌رود. گاه گفته می‌شود که زن‌های مسن، «جنس سومی» پدید می‌آوردند؛ و به راستی هم آن‌ها موجودات نری نیستند، اما دیگر ماده هم نیستند؛ و غالباً این خودمختاری فیزیولوژیک را نوعی سلامت، تعادل و بنیه‌ای که قبلاً نداشته‌اند بیان می‌کنند.

در زن، براختلاف‌هایی به معنای واقع کلمه جنسی، ویژگی‌هایی که کم و بیش نتیجه مستقیم آن‌ها هستند، قرار می‌گیرند؛ جسم زن را اعمال هورمونی مشخص می‌کنند. به طور متوسط، زن کوچک‌تر و سبک‌تر از مرد است، استخوان‌بندی‌اش ظریف‌تر، لگنش پهن‌تر و منطبق با اعمال بارداری ووضع حمل است؛ بافت‌های مفصلی‌اش نگهدارنده چربی است و شکل‌های پیکرش بیش از پیکر مرد کروی شکل است؛ حالت کلی، یعنی مورفولوژی، پوست، سیستم موی اندام و غیره در دو جنس با هم تفاوت آشکار دارد. قدرت عضلانی در زن خیلی کمتر است: تقریباً دو سوم نیروی عضلانی مرد؛ زن نیروی تنفسی کمتری دارد: ریه‌ها، نای و حنجره زن کوچک‌تر است؛ اختلاف حنجره، تفاوت صدارابه دنبال دارد. وزن مخصوص خون زن کمتر است: ثبات هموگلوبین کمتر است؛ از این رو، زن‌ها بنیه ضعیف‌تری دارند و آمادگی‌شان برای کم‌خونی بیشتر است. نبضشان تندتر می‌زند، سیستم عروقی‌شان ناپایدارتر است: به آسانی سرخ می‌شوند. به‌طور کلی، ناپایداری یکی از ویژگی‌های نمایان اورگانیسم آن‌ها است؛ در مردها، از جمله ثبات‌ها یکی پایداری در متابولیسم کلسیم است؛ درحالی که زن خیلی کمتر از مرد املاح آهکی ذخیره می‌کند و مقداری از آن را هم در ایام قاعدگی و بارداری از دست می‌دهد؛ به نظر می‌رسد که تخمدان‌ها درمورد کلسیم عملی کاتابولیک انجام می‌دهند؛ این ناپایداری در تخمدان‌ها و نیز در تیروئید که در زن بزرگ‌تر از مرد است، بی‌نظمی‌هایی پدید می‌آورد: و بی‌قاعدگی‌های ترشح‌های درون‌ریز، برسیستم اعصاب سمپاتیک اثر می‌گذارد؛ کنترل عصبی و عضلانی به طور کامل صورت نمی‌گیرد. این ناپایداری و عدم کنترل، تأثیرهای هیجانی را به دنبال دارد که مستقیماً به نوسان‌های گردش خون مربوط می‌شود: تپش قلب، سرخی وغیره؛ و از این جا است که زن‌ها دستخوش تظاهرات تشنج‌آلود از قبیل گریه، خنده‌های شدید و بحران‌های عصبی قرار می‌گیرند.