یاسوناری کاواباتا

یاسوناری کاواباتا در آخرین سال قرن نوزدهم به دنیا آمد. وی یکی از مهم‌ترین نویسندگان تاریخ ادبیات ژاپن است. او همچنین یکی از مدرن‌ترین نویسندگان ژاپنی است که در سال ۱۹۶۸ جایزۀ نوبل ادبیات را به‌دست آورد.

کاواباتا رمان «کیوتو» یا «پایتخت قدیم»ِ خود را «اثر استثنائی» خود خوانده است. این اثر، درون‌مایه‌های آشنایی است: بازشناسی فاصلۀ بین جنسیت‌ها و اضطراب‌های آن، اشتیاق برای ایده‌های بکر، پیوندِ طبیعت و انسان، صحنه و شخصیت‌ها.

بیشترِ ژاپنی‌ها، کاواباتا را نویسنده‌ای مدرن می‌دانند که آثارش بیشتر شامل سنت‌های ژاپن است. شاید بتوان این نویسنده را ژاپنی‌ترین نویسنده در میان نویسنده‌های مدرن ژاپن دانست. بسیاری از تکنیک‌ها و تصاویر او آن‌قدر آوانگارد بوده‌اند که حتی به خواننده‌های ژاپنی دوران خودش هم شوک وارد می‌کردند.

کاواباتا پس از شکست ژاپن در جنگ اعلام کرد که دیگر چیزی نخواهد نوشت و باقی‌ماندهٔ عمرش را به مرثیه‌سرایی خواهد پرداخت. رمان «کیوتو (پایتخت قدیم)» بیانگر تأسف او از انحطاط کیوتویِ قدیم است و از شدت سوگ، نوایی غمگین دارد.

برخی از شاهکارهای دیگر این نویسنده ژاپنی عبارتند از «آوای کوهستان»،«خانه خوبرویان خفته» و «هزار درنا».

یاسوناری کاواباتا در ۱۹۷۲ درگذشت.