ایوان کلیما
ایوان کلیما، در سال ۱۹۳۱ در شهر پراگ، پایتخت جمهوری چک زاده شد. او از جمله نویسندگانی است که زندگی و آثارش تحت تاثیر جنگ جهانی دوم و جنبش ضدیهود نازی‌ها قرار گرفت. او به همراه خانواده‌اش از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵، در یک اردوگاه ویژه یهودیان زندگی کرد تا اینکه ارتش سرخ شوروی، این منطقه را تصرف کرد. خانواده او شانس بزرگی آورد که از این اردوگاه که به نام «ترزین» مشهور بود و از مراکز اصلی پاک‌سازی جمعیت یهودیان در مرکز و شرق اروپا به شمار می‌رفت، جان سالم به در برد.
او این دوران کودکی سخت و دهشت‌بار را پشت سرگذاشت تا دوران نوجوانی را در دوران کمونیسم و رژیم کمونیستی حاکم بر «چکسلاواکی» آغاز کند. او بعدها درباره جایگزین شدن رژیم سرکوبگر شوروی در کشورش با نازی‌های اشغالگر گفت که بر خلاف داستان‌های کودکانه که نیروهای خوبی و بدی با هم می‌جنگند، من دریافتم که این تنها نیروهای بدی ولی با انواع مختلف هستند که در جنگ با هم هستند و هر کدام می‌کوشند بر جهان تسلط پیدا کنند. این تجارب تلخ زندگی در سایه رژیم‌های تمامیت‌گرا، جان‌مایه آثار کلیما در نمایش بی‌رحمی و لایه‌های تاریک شخصیت‌های انسانی را شکل داد. او نخستین کتابش را در سال ۱۹۷۰ را با نام «کشتی به نام امید» منتشر کرد و واپسین کتابش تا این زمان، »کشور دیوانه من» نام دارد که سال ۲۰۰۹ منتشر شد، اما در سال 2013 به انگلیسی برگردانده شد. او در این ۴ دهه زندگی ادبی، بالغ بر ۴۰ اثر از خود به جا گذاشته است. از جمله آثار ترجمه شده به زبان فارسی ایوان کلیما، می‌توان به «در انتظار تاریکی، در انتظار روشنایی» (۱۹۹۵) و «روح پراگ» (۱۹۹۴) اشاره کرد.
او در سال ۲۰۰۲، جایزه ادبی فرانتس کافکا را به سبب یک عمر دستاورد ادبی کسب کرد و در سال ۲۰۱۰ در جایزه ادبی جمهوری چک، به سبب کتاب «کشور دیوانه من»، جایزه بهترین در حوزه آثار مستند را به دست آورد.
