کتاب به عبارت دیگر

کتاب به عبارت دیگر نوشته جومپا لاهیری است که با ترجمه امیرمهدی حقیقت منتشر شده است. این اثر نویسنده به ایتالیایی نوشته شده است.

خلاصه کتاب به عبارت دیگر

این کتاب روایت عشق است، عشقی سخت و وسواس‌گونه به زبان ایتالیایی که نویسنده با خود به‌دوش می‌کشد. زبانی که اولین بار در طول سفری به فلورانس او را شیفته‌ی خود کرده است. جومپا لاهیری، به گفتهٔ خودش، برای نوشتن این کتاب به زبان ایتالیایی مدتی دراز جز به ایتالیایی چیزی نخواند و ننوشت. شیفتگی او به یادگیری زبان تازه آنچنان بود که زندگی در امریکا را تاب نیاورد و همراه خانواده‌اش از امریکا به ایتالیا مهاجرت کرد و سالیانی در رم ساکن شد.

درباره جومپا لاهیری

جومپا لاهیری نویسنده آمریکایی-هندی متولد لندن است و در همان کودکی به آمریکا مهاجرت کرد. جومپا از همان کودکی با دو فرهنگ بزرگ شد، یکی فرهنگ سنتی و شرقی هندی و دیگری فرهنگ مدرن غربی آمریکایی. همین باعث شد مزه تنوع و تعدد آرا را بچشد. تحصیلاتش در زمینه ادبیات انگلیسی بود و در ادامه در زمینه‌های نویسندگی خلاق، ادبیات تطبیقی و مطالعات رنسانس تخصیلاتش را ادامه داد. اولین اثرش «مترجم دردها» است که برایش جایزه پولیتزر را به ارمغان آورد. اکثر داستان‌های لاهیری در هندوستان رخ می‌دهند. 

یکی از معروف‌ترین آثار جومپا لاهیری کتاب «خوبی خدا» است. در این کتاب داستان «جهنم بهشت» که داستانی معروف است، آورده شده.  

خواندن کتاب به عبارت دیگر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگینامه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب به عبارت دیگر

اولین کتاب ایتالیایی‌ای که می‌خرم یک واژه‌نامهٔ جیبی است، با معادل‌هایی به زبان انگلیسی. سال ۱۹۹۴ است و من برای اولین بار راهی سفر به فلورانسم، همراه با خواهرم. به کتابفروشی‌ای در بوستون می‌روم که نامش ایتالیایی است ــ ریتسولی ــ کتابفروشی‌ای شیک و تمیز که حالا دیگر وجود ندارد.

این نخستین سفرم به ایتالیاست و هیچ‌چیز از فلورانس نمی‌دانم، ولی کتاب راهنمای سفر نمی‌خرم. به لطف یکی از دوستان، نشانی هتلی را در جیب دارم. دانشجویم و پول چندانی هم ندارم. به نظرم واژه‌نامه مهم‌تر است. واژه‌نامه‌ای که می‌خرم جلد پلاستیکی سبزرنگی دارد، محکم و ضدآب. سبک است، کوچک‌تر از کف دستم، کم وبیش اندازهٔ یک قالب صابون. پشت جلدش نوشته شامل حدود چهل هزار لغت ایتالیایی است.

مشغول پرسه‌زنی در گالری اوفیتزی و در میان اتاق‌هایی کم وبیش خالی هستیم که خواهرم ناگهان متوجه می‌شود کلاهش را گم کرده. واژه‌نامه را باز می‌کنم و سراغ بخش انگلیسی‌ایتالیایی می‌روم تا ببینم کلاه به ایتالیایی چه می‌شود. به شکلی که قطعآ غلط است، به نگهبان می‌گویم ما کلاهی گم کرده‌ایم و او هم معجزآسا منظورم را می‌فهمد. طولی نمی‌کشد که کلاه پیدا می‌شود.

از آن پس، در طول سال‌های فراوانی که به ایتالیا رفته‌ام، همیشه این واژه‌نامه را با خود برده‌ام. همواره آن را در کیف دستی‌ام می‌گذارم. وقتی در خیابان راه می‌روم، وقتی به هتل برمی‌گردم و وقتی می‌کوشم مقاله‌ای را در روزنامه بخوانم، در واژه‌نامه‌ام دنبال کلمه می‌گردم. واژه‌نامه راهنمایی‌ام می‌کند، مراقبم است و همه‌چیز را برایم توضیح می‌دهد.

هم نقشه‌ام می‌شود و هم قطب‌نمایم. می‌دانم که بدون آن سردرگمم. همچون پدر یا مادری مقتدر است که بدون او نمی‌توانم بیرون بروم. آن را متنی مقدس می‌بینم، پر از راز، پر از مکاشفه.