کتاب شاه لیر

نمایشنامه شاه لیر از مهم‌ترین آثار تراژدی‌ ویلیام شکسپیر و حتی ادبیات جهان به شمار می‌آید، چندان‌که استنلی ولز آن را «یکی از بناهای ماندگار تمدن غرب» می‌داند. این کتاب روایت پادشاه پیری است که مقابل خانواده‌اش قرار می‌گیرد. این کتاب با ترجمه علی سلامی منتشر شده است. این کتاب به صورت دوزبانه منتشر شده است.

درباره کتاب شاه لیر

تاریخ اولین ترجمهٔ این نمایشنامه در ایران چندان مشخص نیست اما اعتصام‌الملک را از نخستین کسانی می‌دانند که آن را به‌طور کامل تحت عنوان «افسانهٔ لیر» ترجمه کرده است. این کتاب ماجرای پادشاه مغروری به‌نام لیر است که روزی از سه دخترش می‌خواهد که علاقه‌ی خود را به او ابراز کنند. دو دختر بزرگتر با چاپلوسی پدر را همه چیز خود می‌خوانند و دختر کوچک‌تر اما حقیقت را می‌گوید. حقیقت به نگاه لیر خوش نمی‌آید و دختر کوچک را از خود می‌راند و سرزمینش را بین دو دختر بزرگ تقسیم می‌کند. کمی بعد دو دختر پدر را بیرون می‌کنند و با همدیگر بر سر قدرت درگیر می‌شوند. پایان نمایشنامه اما از فاجعه‌ای بزرگ خبر می‌دهد.

خواندن کتاب شاه لیر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر علاقه‌مند به ادبیات نمایشی دنیا هستید این کتاب را از دست ندهید.

درباره ویلیام شکسپیر

ویلیام شکسپیر زاده ۱۵۶۴ و درگذشته ۱۶۱۶،‌ بازیگر، شاعر و نمایشنامه‌نویس انگلیسی است که او را بزرگترین نویسنده انگلیسی زبان می‌دانند. شکسپیر هم از نظر نمایشنامه‌ها و هم از نظر تاثیری که روی ادبیات انگلیسی داشت بی‌نظیر و مشهور است. به طوری که شعرها و نمایشنامه‌های او کلمات و اصلاحات زیادی را به زبان انگلیسی اضافه کرده است. اغلب آثار او شهرت زیادی کسب کردند و در سراسر جهان روی صحنه اجرا شدند. شکسپیر در اولین اجرای مکبث، خود به روی صحنه رفت و در ان نمایش بازی کرد.

آثار بسیار زیادی از او مانند: مکبث، اتللو، رومئو و ژولیت، هملت، رویای شب نیمه تابستان، شاه لیر، تاجر ونیزی و تیمون آتنی به فارسی ترجمه شده‌اند.

جالب است بدانید که او علاقه‌ای به نگه داشتن آثارش نداشت و تمام نمایشنامه و شعرهایش بعد از مرگ او چاپ و منتشر شد.

بخشی از کتاب شاه لیر

تا ثُلثی زرخیزتر از خواهرانتان را به چنگ آورید؟ سخن بگویید!

کوردلیا: هیچ، سرورم.

لیر: هیچ؟

کوردلیا: هیچ.

لیر: هیچ از هیچ آید. دوباره سخن بگو!

کوردلیا: آن‌قدر بیچاره‌ام که نمی‌توانم سخنِ دلم را بر زبان‌آورم. اعلیحضرت را طبقِ وظیفه دوست دارم، نه کم نه بیش.

لیر: چه می‌گویی، کوردلیا؟ سخنت را کمی اصلاح کن، مبادا خوشبختی خود را تباه کنی!

کوردلیا: سرور ارجمندم، مرا به دنیا آوردید، پروردید و دوست داشتید.

من همان وظایف را به‌صورت شایسته و بایسته بازمی‌گردانم؛ از شما فرمانبرداری می‌کنم، دوستتان دارم و بیش از هم، به شما احترام می‌گذارم. چرا خواهرانم شوهر کرده‌اند، اگر می‌گویند

تنها شما را دوست دارند؟ شاید، وقتی من ازدواج کنم،

مردی که دست‌پیمان همسری از من گیرد، نیمی از عشق، احترام و وظیفهٔ مرا نیز با خود ببرد.

بی‌گمان، من هرگز همچون خواهرانم ازدواج نخواهم کرد، تا بتوانم تنها پدرم را دوست بدارم.

لیر: آیا دلت با زبانت یکی‌ست؟

کوردلیا: آری، سرورم.

لیر: این‌چنین جوان و این‌چنین نامهربان؟

کوردلیا: سرورم، این‌چنین جوان و این‌چنین راست‌بیان.

لیر: پس این‌گونه باشد. بگذار راست‌گویی‌ات، دست‌پیمانت باشد، زیرا سوگند به تابشِ مقدس آفتاب، به رازهای الههٔ مهتاب و شب، و سوگند به گردشِ سیارات، که هستی و نیستی ما از آنان است، در اینجا، تمام مهرِ پدری، خویشاوندی و پیوند خونی خود را انکار می‌کنم، و از اکنون تا جاودان، تو را بیگانه‌ای برای خود و دلم می‌دانم.

بربرها یا آنان که کودکانشان را در کام می‌کشند، تا اشتهایشان را فروبنشانند، در سینهٔ من به همان اندازه جای دارند و از دلسوزی و حمایت من برخوردارند، که تو داری که زمانی دختر ما بودی.