کتاب کمدی الهی (برزخ)

کمدی الهی (برزخ) اولین قسمت از سه‌گانه‌ی کمدی الهی، شاهکار دانته آلیگیری شاعر و نویسنده ایتالیایی است. در کمدی الهی (برزخ) همراه با دانته آلیگیری و زبان شعرگونه‌اش به برزخ سفر می‌کنیم.

کاوه میرعباسی کمدی الهی (برزخ) را به فارسی برگردانده است.

درباره‌ی کتاب کمدی الهی (برزخ)

کمدی الهی (برزخ) قسمت اول از سه‌گانه‌ی کمدی الهی است. نوشتن این اثر بیش از ده سال و تا مرگ دانته در سال ۱۳۲۱ میلادی طول کشید. سه‌گانه‌ای که دانته آلیگیری آن را از سفر خیالی‌اش به برزخ، دوزخ و در نهایت بهشت روایت می‌کند. دانته آلیگیری در این سفر نماد انسان است، او با تمام نادانسته‌ها و محدودیت‌هایش ویژگی‌ها، مختصات و هر آنچه را که در سفرش می‌بیند تعریف می‌کند. در این مسیر دانته با شخصیت‌های بزگ تاریخی مانند ابن سینا، اقلیدوس، اسکندر مقدونی و هومر برخورد می‌کند.

کتاب کمدی الهی (برزخ) به روایت سفر خیالی دانته آلیگیری به برزخ می‌پردازد.

در سفر دانته به دنیای پس از مرگ، دو راهنما او را همراهی می‌کنند؛ در دوزخ و برزخ راهنمای او «ویرژیل»، شاعر رومی است که چند قرن پیش از دانته زندگی کرده است. در بهشت راهنمای او بئاتریس پورتیناری، زن رویاهای او بود، زنی معمولی که دانته به او عشق می‌ورزید ولی او را تنها چندبار ملاقات کرده بود و خیلی جوان از دنیا رفت.

کتاب کمدی الهی (برزخ) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کمدی الهی (برزخ) و به طور کلی سه‌گانه‌ی دانته برای علاقه‌مندان به آثار ادبی بزرگ جهان لذت‌بخش است.

درباره‌ی دانته آلیگیری

دانته آلیگیری در فلورانس در سال ۱۲۶۵ متولد شد. دانته در زندگیش عاشق زنی به نام بئاتریس پورتیناری شد. هرچند عشق آن‌ها به وصال نینجامید. اما در کمدی الهی، بئاتریس در بهشت راهنمای او بود. یک سال بعد از مرگ بئاتریس دانته با زنی به نام جما ازدواج کرد و از او صاحب چهار فرزند شد. به دلیل فعالیت‌های سیاسی که انجام می‌داد حکم تبعید گرفت و از آن پس مدتی را در شهرهای مختلف مانند سیه‌نا، ورونا و پادووا گذراند. دانته در در سپتامبر ۱۳۲۱ در راونا درگذشت.

از آثار مشهور او می‌توان به سه‌گانه‌ی کمدی الهی دوزخ، برزخ و بهشت، زندگانی نو، ضیافت، سلطنت و آهنگ‌ها اشاره کرد.

بخشی از کتاب کمدی الهی (برزخ)

و آنگاه تصور کردم بر فراز آن کوهم که آنجا جدا افتاد گالیمد از خویشانش. چون ربود و بردش به مجلس ایزدان مرغ تیزپر.

در دل گفتم شاید از سر عادت فقط می‌آید اینجا پی شکار و عار می‌داند پنجه افکند بر نخچیر در مکانی دیگر.

سپس چنین پنداشتم که چون چرخید زمانی مهیب و برق‌آسا، سرازیر شد و برگرفتم به چنگ و بالا برد تا خرمن آتشی آسمانی...