کتاب کوه جادو

کتاب کوه جادو نوشتهٔ توماس مان و ترجمهٔ ح‍س‍ن‌ ن‍ک‍وروح‌ است و انتشارات نگاه آن را منتشر کرده است. کوه جادو داستانی دربارهٔ مرگ و بیماری و رابطهٔ انسان با این دو است.

درباره کتاب کوه جادو

کوه جادو اثر توماس‌ مان (۱۹۵۵-۱۸۷۵) نویسندهٔ آلمانی برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات است. توماس مان، نویسندهٔ سنت‌گرای آلمانی است که ارتباطش با سنت‌های فکری و ادبی گاه تا گذشته‌های دور، قرون وسطی و عهد باستان (یونان و روم باستان) می‌رسد. او نویسنده‌ای درون‌گرا بود که آثارش را بر اساس آزموده‌ها و اندیشه‌های درونی‌اش می‌نوشت. شاهکار سمبلیک او کوه جادو دربارهٔ بیماری ذهن‌ها و بدن‌های مریض در اروپاست. مان که در ۱۹۲۹ جایزهٔ نوبل ادبیات را دریافت کرد به دلیل مخالفت با نازیسم، مجبور به ترک این کشور و اقامت در آمریکا شد؛ اما بعدها به اروپا بازگشت و در زوریخ اقامت گزید.

کوه جادو سرگذشت جوانی به نام هانس کاستورپ است. این جوان ساده هامبورگی از «سرزمین پست و هموار»، به سبب گرایش به بیماری و مرگ، گرایشی که ریشه در شیوهٔ زندگی و افکار پدربزرگش، این سرپرست و معمار کودکی‌اش، دارد، راهی آسایشگاهی در مکانی بلند و کوهستانی می‌شود، «مکانی که امکانات زندگی در آن‌ تنگ و ناچیز است» در آنجا پای او به ماجراها و ماجراجویی‌هایی کشیده می‌شود که به عمرش نظیرشان را ندیده‌ است. او عاشق می‌شود؛ عاشق مادام شوشای روسی. او را زیر نظر می‌گیرد، ابتدا دربارهٔ جنبه‌های منفی رفتار او فکر می‌کند، ولی کم‌کم متوجه می‌شود که عاشق او شده و این عشقی معمولی نیست. این عشق که ریشه‌ها و سرآغازش به دوران کودکی او مربوط می‌شود، در حقیقت تسخیری جادویی است.

هانس که ابتدا قرار بود سه هفته در آسایشگاه بماند. بازگشتش را به تعویق می‌اندازد. او تسخیر شده و نمی‌تواند بازگردد. او در تسخیر کوه جادو قرار گرفته و رهایی‌اش به این آسانی‌ها ممکن نیست.

خواندن کتاب کوه جادو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی آلمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره توماس مان

توماس مان در ۶ ژوئن ۱۸۷۵ در شهر لوبک آلمان متولد شد. پدرش، ابتدا بازرگان غلات بود که چندسال بعد به مقام سناتوری شهر لوبک رسید. مادرش برزیلی با اصلیت پرتغالی و آلمانی بود. توماس تحصیلاتش را تا ۱۹ سالگی در لوبک گذراند و پس از مرگ پدرش همراه خانواده‌اش به مونیخ رفت. در آنجا وارد یک شرکت بیمه شد و توانست نخستین اثر خود، افتاده‌ها را بنویسد. او در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ رشته‌های تاریخ و ادبیات و اقتصاد سیاسی خواند. از آثار او می‌توان تریستان، گرسنگان، تونیو کروگر، ساعت دشوار، در آینه، والاحضرت، فونتان پیر، شامیسو و مرگ در ونیز را نام برد.

 در سال ۱۹۲۴ کتاب کوه جادو را منتشر کرد که باعث شد شهرتش چندین برابر شود. توماس مان در فاصله سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۶ کتاب‌های گوته و تولستوی، گفتار و پاسخ، تلاش‌ها، یادداشت‌های پاریس را نوشت. در سال ۱۹۲۹ جایزهٔ نوبل ادبیات را گرفت. توماس مان سومین آلمانی بود که این جایزه را به دست آورد. توماس مان با روی کار آمدن دولت رایش سوم از اولین کسانی بود که بابت رفتار نژادپرستانه نازی‌ها اخطار داد و در یک سخنرانی طرفداران هیتلر را بربر خواند. همین موضوع نامش را در لیست سیاه آلمان برد. در سال ۱۹۳۳ رایش سوم، توماس مان را مورد تعقیب قرار داد و ناچار از آلمان به سوئیس رفت.

توماس مان در فاصله سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۴ در رادیو صدای آمریکا برنامه اجرا می‌کرد. در سال ۱۹۵۲ به دنبال کارزار سیاسی کمیتهٔ ویژهٔ تفتیش عقاید کنگرهٔ ایالات متحده آمریکا در دوران مک‌کارتیسم، به دفاع از استالینیسم متهم و ناچار به ترک ایالات متحده آمریکا شد و به سوئیس رفت. او در سال ۱۹۴۹ در جشن ۲۰۰ سالگی یوهان ولفگانگ فون گوته پس از ۱۵ سال تبعید به آلمان بازگشت. در همان سال دولت آلمان شرقی جایزه ادبی گوته را به توماس مان اهدا کرد و دکترای افتخاری دانشگاه آکسفورد را به دست آورد. توماس مان سرانجام در روز ۱۲ اوت ۱۹۵۵ در پایان یک بیماری چندروزه و بر اثر بیماری قلبی درگذشت. 

بخشی از کتاب کوه جادو

«آنکه از میان سالن می‌گذشت بانویی بود، زنی، شاید هم بهتر باشد بگوییم دختری جوان، میان‌قد سویتر سفید و دامن رنگین پوشیده، با موهای بور سرخ‌گون که به سادگی بافته گرد سرحلقه کرده بود. هانس کاستورپ فقط اندکی از نیمرخش را می‌دید. که تقریبآ هیچ نبود. بی‌صدا می‌رفت، که تضاد عجیبی با سر و صدای ورودش داشت، به گونه‌ای غریب لغزان و با سر کمی جلو داده به طرف آخرین میز سمت چپ رفت، که عمود بر در ایوان قرار داشت، همان «میز روس‌های خوب». در حالی که یک دست در جیب ژاکت پشمی‌اش فرو کرده بود و دست دیگر را به عقب سر برده زیر موهایش نگه داشته مرتبشان می‌کرد.»