کتاب کالیپسو

کالیپسو مجموعه داستان‌های طنزی از دیوید سداریس، نویسنده معاصر آمریکایی است. سداریس در ایران نویسنده‌ای نام‌آشناست و آثار قبلی او همیشه با استقبال مخاطبان ایرانی روبه‌رو شده‌اند.

 درباره کتاب کالیپسو

کالیپسو که آخرین اثر سداریس است، مجموعه‌ای است از یادداشت‌های طنز سیاهی درباره‌ی زندگی مدرن و روابط انسانی. هجویه‌ای که هم می‌خنداند، هم عمیقاً متأثر می‌کند.

کالیپسو یکی از پرفروش‌ترین آثار طنز ۲۰۱۸ در آمریکا بوده است. این کتاب در سایت گودریدز با اختلاف اندکی در تعداد آرا، رتبه‌ی دوم بهترین اثر طنز سال ۲۰۱۸ را به انتخاب مخاطبان به دست آورده است. 

نشریه‌ی گاردین درباره‌ کالیپسو و دیوید سداریس می‌نویسد: «بی‌شک دیوید سداریس پادشاه طنز است... کالیپسو هم خنده‌دارتر و هم دردناک‌تر از نوشته‌های دیگر اوست.»

خواندن کتاب کالیپسو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

دوست‌داران طنز انتقادی و اجتماعی را به خواندن کتاب کالیپسو دعوت می‌کنیم.

درباره دیوید سداریس 

دیوید سداریس متولد ۱۹۵۶ نویسنده طنز‌پرداز و برنامه‌ساز مشهور رادیو در آمریکا است. سداریس شهرتش را مدیون داستان‌های کوتاه از زندگی شخصی خودش است که ماهیتی فکاهی و طعنه‌آمیز دارند و در آنها به تفسیر و طعنه به مسایل اجتماعی می‌پردازد. 

از آثار دیگر سداریس می‌توان به تب بشکه، تعطیلات بی‌دغدغه، بلاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم، مخمل و جین تن خانواده‌ات کن اشاره کرد.

جملاتی از کتاب کالیپسو

کریسمس سال ۲۰۱۲ سه‌تا از خواهرهایم برای دیدنمان آمدند ساسکس. گرتچن و ایمی هر کدام برای خودشان یک اتاق مهمان گرفتند. من و هیو اتاق‌خواب اصلی را در اختیار لیسا۶ گذاشتیم و خودمان به خانهٔ بغلی که زمانی اصطبل بود و به‌عنوان دفتر کار ازش استفاده می‌کنم نقل مکان کردیم. یکی از چیزهایی که هیو در مدت اقامت خواهران ما متوجه شد، این بود که هیچ‌کدام از اعضای خانوادهٔ ما، به استثنای من و ایمی، اهل شب‌به‌خیر گفتن نیستند؛ به‌جایش ناگهان اتاق را ترک می‌کنند ـ گاهی حتی وسط شام ـ و تا فردا صبح خبری از آن‌ها نمی‌شود. خواهرهای من مهمان‌های ما بودند، اما چون به شکل گروهی بودند و می‌توانستند همدیگر را سرگرم کنند، کم‌وبیش وقتم آزاد بود و می‌توانستم به کارهایم برسم. این‌طور نبود که زمانی را با آن‌ها سپری نکنم. جفت‌جفت می‌رفتیم پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری ولی در مواردی غیر از این‌ها در اتاق نشیمن می‌نشستند و گرم صحبت می‌شدند یا در آشپزخانه جمع می‌شدند و از جیک و بوک هیو موقع پخت‌وپز سر درمی‌آوردند. من برای مدتی به آن‌ها ملحق می‌شوم و بعد توضیح می‌دهم چندتایی کار دارم که باید به آن‌ها برسم. یعنی باید به خانهٔ بغلی بروم، کامپیوترم را روشن کنم، صفحهٔ گوگل را بالا بیاورم و پیش خودم فکر کنم که راسل کرو حالا دارد چه‌کار می‌کند؟