با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب کنگره ادبیات

نویسنده:سزار آیرا

مترجم:ونداد جلیلی

انتشارات:نشر چشمه

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۶از ۷ رأیخواندن نظرات

۳٫۶

(۷)

خواندن نظرات

معرفی کتاب کنگره ادبیات

کتاب کنگره‌ی ادبیات نوشته سزار آیرا است که با ترجمه ونداد جلیلی منتشر شده است. این کتاب اولین بار سال ۱۹۹۹ منتشر شد. نشر چشمه این کتاب عجیب را برای خوانندگان فارسی ترجمه و منتشر کرده است.

درباره کتاب کنگره‌ی ادبیات

مردی عجیب عاشق قدرت است او می‌خواهد همه دنیا را فتح کند یک روز که در ساحل قدم می‌زده به نقشه دزدان دریایی می‌رسد و حل کردن این نقشه و گنج آن‌ها زندگی او را تغییر می‌دهد اما هدفش را نه. کتاب کنگره‌ی ادبیات با سرعت و ریتم تند پیش می‌رود و خواننده لحظه‌ای از خواندن آن خسته نمی‌شود. دنیای عجیب و خیالی نویسنده خواننده را در خودش غرق می‌کند او می‌پذیرد که در این دنیای خیالی آدم‌های واقعی و غیر واقعی کنار هم قرار گرفته‌اند.

خواندن کتاب کنگره‌ی ادبیات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب کنگره‌ی ادبیات

راه‌حلِ مسأله بی‌هوا به ذهنم نرسید. دو سه ساعت گذشت و حتا نمی‌دانستم در اثنایی که قدم می‌زنم، به اتاقم می‌روم تا چند صفحه بنویسم، دریا را از پنجرهٔ اتاقم تماشا می‌کنم و دوباره بیرون می‌روم، طی همهٔ مدت ملال‌آور انتظار، مغزم مشغول این مسأله است. در این فاصله فرصت کردم جنب‌وجوش چند کودک را تماشا کنم که از بالای صخره‌ای در بیست‌متری خط ساحل به دریا می‌پریدند. این‌ها همه بخشی از «داستان کوتاه» بود و در واقع فقط توجه خودم را جلب می‌کرد. اما معما از چینش قطعات نگفتنی و بسیار کوچک شکل می‌گیرد. چون در واقع «در اثنایی که» هیچ معنایی ندارد. مثلاً ناخودآگاه در فکر بازی کودکان بودم و آن را برآیند ناچیزی از کارکرد عناصر طبیعی، از جمله آگاهی از لذت شیرجه زدن، انقباض ماهیچه‌ای، تنفس حین شنا کردن... می‌پنداشتم. چه‌طور به برآمدگی‌های سنگی زیر امواج دریا نمی‌خوردند؟ چه‌طور دقیقاً در چند سانتی‌متری صخره‌ای به آب فرود می‌آمدند که اگر به آن می‌خوردند با نوازشِ صلبِ مدوساگونه‌اش جان‌شان را می‌گرفت؟ پاسخْ عادت بود. حتماً هر روز عصر همین کار را می‌کردند و این سبب می‌شد بازی‌شان وزن لازم را داشته باشد تا به افسانه بدل شود. این کودکان خود بخشی از عادات ساحل ماکوتو بودند، اما افسانه نیز یک‌جور عادت است و آن زمانِ روز هم، دقیقاً آن ساعت، تاریک‌روشن غروب استوا، که زود می‌رسد و درعین‌حال تأخیر بسیار دارد، که هماهنگی باشکوهی دارد، بخشی از این عادت بود...

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲)

fatemeh

۱۳۹۹/۰۱/۳۰

واقعا نفهمیدم چی شد...استعاره ای بود؟ تخیلی بود؟ یه نویسنده است که همزمان زیست شناسه شروع میکنه به تاگ سازی ( تولید انسان به وسیله دستگاه) ولی یه اشتباه تقریبا کوچولو میکنه و یه سری داستان رخ میده. من واقعا

- بیشتر

khazar

۱۴۰۳/۰۲/۰۴

برای نوشتن نظر این کتاب، لازم بود یکم از خوندنش بگذره و ذهنم نظم بگیره. کتاب سختی بود، حجمش کمه اما خوندنش زمان زیادی می‌بره. داستان اصلی ربطی به ادبیات نداره و فقط در محل "کنگره" اتفاق میفته. سزار درباره

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۵)

هر ذهنی با تجربه‌ها و خاطرات و دانش خودش شکل می‌گیرد و آن‌چه منحصربه‌فردش می‌کند برآیند کلی و ماهیت به‌شدت شخصی جمع‌آوری همهٔ اطلاعاتی است که ذهن را به آن‌چه هست بدل می‌کند. هر انسان ذهنی دارد و ذهنش نیروهایی که بزرگ یا کوچک همیشه منحصربه‌فرد است، نیروهایی که فقط مال همان انسان است و بس. این موضوع سبب می‌شود هر انسانی بتواند کاری عالی یا پیش‌پاافتاده بکند که فقط از خودش برمی‌آید.

کاوشگر

اما هدف من، که ضمن تلاشم در جست‌وجوی شفافیت به درونی‌ترین و پنهان‌ترین رازم بدل شده، همان هدف کلیشه‌ای دانشمندان دیوانهٔ کتاب‌های مصور است: که همهٔ جهان را به تسخیر خویش درآورم. می‌دانم این بحث به بهانه‌ای استعاری آویخته است: «تسخیر» و «جهان» کلمه است و جملهٔ در برگیرنده‌شان مستعد تفاسیر عقلانی، فلسفی و متناقض‌نما... اما من به این دام نمی‌افتم. تسخیری که من می‌گویم به‌ناگزیر بر واقعیت می‌نشیند و «جهان» چیزی نیست غیر از همان دنیای عینی که همه می‌شناسندش... یگانه تناقض موجود، اگر باشد، این است که زبانْ انتظارات ما را چنان گسترده کرده است که واقعیتِ واقعی دورترین و بغرنج‌ترین واقعیت می‌شود.

کاوشگر

هر چند شاید شما موافق نباشید، تجربهٔ زندگی به او یاد داده بود که قدرت حقیقی، که سبب می‌شود ما به‌تحقیر به قدرت ظاهری لبخند بزنیم، در افرادِ دیگری پیدا می‌شود که دارایی اصلی و تعیین‌کننده‌شان فرهنگ غنی است: فلسفه، تاریخ، ادبیات، امور کلاسیک. آن‌ها که خودشان از خودشان تعریف می‌کردند و براساس فرهنگ عامه‌پسند و پیشرفت تکنولوژی می‌آمدند و می‌رفتند، آن‌ها که با سوداگری پول‌های هنگفت انباشته بودند، ساختگی و به‌دردنخور بودند. در واقع فرو بردن فرهنگ غنی در نقاب چیزی عتیقه که عهدش گذشته باشد بهترین راه‌کارِ منحرف کردن توده‌های ساده‌لوح بود. به همین دلیل فرهنگ غنی هنوز امتیاز انحصاری طبقات بالا باقی مانده است.

کاوشگر

مهم نیست که کسی چیز مشهوری را بشناسد: کنار این چیز مشهور بودن یکسره موضوع دیگری است.

fatemeh

وقتی متوجه شد دگرگونی کامل روش‌هایش کافی است تا به هدفش برسد و این کار اثری منفی در سرمایه‌گذاری‌ها و دم‌ودستگاهش نمی‌گذارد، چون اصلاً همچو چیزهایی یا در کار نبود و یا اگر بود هر چه بود مفت نمی‌ارزید، فقر که همیشه مایهٔ محرومیت و درماندگی‌اش بود روی مطلوبش را نشانش داد.

fatemeh