کتاب سربازها و عاشق ها

کتاب «سربازها و عاشق ها» نوشتۀ مکردیچ سارکسیان و ترجمۀ آندرانیک خچومیان است و نشر افق آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب سربازها و عاشق ها

داستان دربارۀ‌ یک جوان روستایی هجده‌ساله است که می‌خواهد کار معلمی در روستا را شروع ‌کند. هجده‌سالگی برایش بسیار اهمیت دارد چرا که تمام اولین‌هایش را در این سن تجربه می‌کند؛ سال اول جنگ، سال اول کار و اولین سال عاشق شدن. وارتان آرِویان پر از شور زندگی است و برای رزمنده شدن هنوز یک سال فرصت دارد. او راوی داستان است و تلاش می‌کند روستای محل کارش را توصیف کند. روستایی که از طریق یک راه پرپیچ‌وخم سنگلاخی که از لبهٔ پرتگاه عمیقی می‌گذرد با دنیا ارتباط دارد. توجه این معلم جوان همان ابتدای کار به زنی جلب می‌شود که شوهرش عازم جنگ شده است.

نویسندگان بسیاری از جنگ نوشته‌اند و به روش‌های مختلف و خلاقانه سعی در ترسیم چهرۀ تلخ و ترسناک جنگ داشته‌اند. سربازها و عاشق‌ها هم اثر دیگری با درون‌مایهٔ جنگ است. نویسنده این بار عشق را در مقابل جنگ قرار داده است و در بحبوحۀ جنگ از زندگی می‌گوید. کتاب سربازها و عاشق‌ها شامل سه داستان کوتاه است و نخستین اثر این نویسنده است که به فارسی ترجمه شده است.

کتاب سربازها و عاشق‌ها زبانی شاعرانه دارد و متنی است سرشار از جزئیات و توصیفات ظریف و هنرمندانه. خواننده باید حوصله کند و کلمه‌به‌کلمه بخواند تا غرق لذت شود مثلاً در توصیف روستا این‌طور نوشته است: «روستا مانند لانهٔ بناشدهٔ عقاب‌ها بر لبهٔ درهٔ عمیق است، بیتوته‌گاه ابرها و صحنهٔ رزم رعدوبرق است. نخستین درود خورشید و آخرین بدرود او از آنِ روستاست. روستا نخستین کسی است که در نور نقره‌ای ماه آبتنی می‌کند و حمام شب را به جا می‌آورد و منتظر نوازش خورشید می‌ماند.»

خواندن کتاب سربازها و عاشق ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران رمان، ادبیات ارمنستان و علاقه‌مندان به اثرهای ضدجنگ پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مکردیچ سارکسیان

مکردیچ دیوینی سارکسیان، شاعر و نویسندۀ ارمنی در سال ۱۹۲۴ متولد شد. او در سال ۱۹۵۸ به عضویت کانون نویسندگان ارمنستان درآمد و از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۲ سردبیر نشریهٔ ادبی کانون نویسندگان ارمنستان، به نام ماهنامهٔ "گراکان تِرت" بود. سارکسیان در سال ۱۹۸۱ عضو هیئت‌مدیرهٔ کانون نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی شد. یکی دیگر از آثار این نویسنده «صلح قبل از جنگ» نام دارد که برندۀ جایزهٔ دولتی ارمنستان شد. سارکسیان در سال ۱۹۸۴ به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس کانون نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی و همچنین شصت‌سالگی خودش مدال "دوستی ملت‌ها" را گرفت. او در سال ۲۰۰۲ درگذشت.

بخشی از کتاب سربازها و عاشق ها 

« من هجده‌ساله‌ام... کسانی به من حسادت می‌کنند که حالا دارند از همین دوران عمرشان خاطره‌ها تعریف می‌کنند. از سن من عشق می‌تراود و قبل از همه، من را از خود بی‌خود می‌کند و شاید هم دخترهای هم‌سن و سالم را. از انباشته شدن بیش از حد نیرو و توان، ماهیچه‌هایم به درد می‌آیند و برای خلق‌کردن، ساختن، پروازکردن و میل به عشق ناله می‌کنند. سن من فقط مادرم را می‌ترساند. می‌گوید: «کاش چند سالی کوچک‌تر بودی پسرم!» چون سن من دشمن خونی و قسم‌خورده‌ای دارد: جنگ...»

«جنگ امروز با ظاهر فاشیستی‌اش منتظر است هجده‌سالگی من تمام شود و حسابش را با من تسویه کند. من هم منتظرم تا سال بگذرد و حساب پس بدهم و از او حساب بخواهم، با حق هجده‌سالگی‌ام حساب بخواهم. در دنیا هیچ‌چیز نباید ناتمام و نیمه‌کاره بماند، اما زندگی من خیلی ناتمام است، خیلی... تحصیلات، عشق، آواز، خورشید، همه چیز... به همین علت، من دشمن جنگم. تصمیم گرفته‌ام او را بکشم، اگر او مرا نکشد، اما خواستهٔ من تا هجده سالم تمام نشود اجابت نخواهد شد. یک سال زمان دارم تا رزمنده بشوم، این در حالی است که برای دوست‌داشتن، من عاشقِ سراپا حاضر و آماده‌ای هستم و دوست دارم، طوری که فقط نوجوانی هجده‌ساله می‌تواند دوست داشته باشد.»