کتاب هنر به روایت مدرسه دوباتن

کتاب هنر به روایت مدرسه دوباتن نوشتهٔ آلن دوباتن است و با ترجمهٔ طناز لایق در نشر کرگدن منتشر شده است. این کتاب یکی از آثار مجموعهٔ خوب زیستن است.

دغدغهٔ نهایی فلسفه خوب‌زیستن است. خوب‌زیستن چیست و چگونه می‌توان در مسیر آن قدم برداشت؟ مراد از خوب‌زیستن، در یک جمله، نه لزوماً زندگی شاد و همراه با کامیابی، بلکه زیستنی است که ارزشش را داشته باشد؛ چنین زیستنی افزون بر گشایش و رهایشی که به همراه دارد و در کنار ارزشمندی‌اش، به معنای پذیرفتن محدودیت، ترس و شکست، درد و رنج نیز هست. مجموعهٔ خوب‌زیستن به شما کمک می‌کند درک بهتری از این مفهوم داشته باشید و مسیر خوبی را انتخاب کنید.

درباره کتاب هنر به روایت مدرسه دوباتن

در آموزش رسمی، از مدارس تا دانشگاه‌ها، غالباً درس‌هایی می‌آموزند که نه به کار زندگی بلکه به کار قبولی در امتحان می‌آید. نه در خانواده، نه در مدارس، نه در دانشگاه‌ها، هیچ جا یاد نمی‌دهند که چه ارزش‌هایی داشته باشیم، اهدافمان را چگونه انتخاب کنیم و چگونه با زندگی کنار بیاییم.

این کتاب با نگاه متفاوت به هنر و مفهوم آن سعی دارد یکی از راه‌های سادهٔ خوب‌زیستن را به مخاطب آموزش دهد. کتاب هنر به روایت مدرسه دوباتن سعی دارد مسیر زندگی شاد را روشن کند و با اطلاعاتی دقیق و کارآمد زیست خوب را به خواننده یاد دهد.

خواندن کتاب هنر به روایت مدرسه دوباتن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به آثار آلن دوباتن پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره آلن دوباتن

آلن دو باتن نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونِ ساکن بریتانیا که دغدغه‌اش نوشتن درباره زندگی روزمره به شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند.

آلن دوباتن نویسنده‌ٔ فلسفی در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او اکنون در لندن زندگی می‌کند و مشغول مدیریت در مؤسسه خود یعنی مدرسه‌ٔ زندگی است. این نویسنده اکنون به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن تاکنون به بیشتر از سی زبان دنیا ازجمله فارسی ترجمه‌ شده‌اند.

دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد؛ ولی برای نوشتن کتب فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد. مهم‌ترین کتاب‌های آلن دوباتن، تسلی‌بخشی‌های فلسفه و هنر سیروسفر نام دارند.

اولین کتاب آلن دوباتن به نام جستارهایی در باب عشق، در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که خیلی زود در لیست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از دو میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

آلن دوباتن مؤسس مدرسه‌ای به نام مدرسه‌ٔ زندگی است. او با این باور که فرزندان ما در مدرسه راه و روش زندگی‌کردن را نمی‌آموزند مدرسهٔ زندگی را تأسیس کرد. دوباتن معتقد است این فقدان دانش باعث می‌شود کودکان در زندگی بالغانه‌شان با مشکلات زیادی مواجه شوند.

موضوعاتی که در مدرسه زندگی تدریس می‌شوند متنوع‌اند. اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند. زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در شش دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود. خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت.

نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای هم در این مؤسسه کار می‌کنند. نکته‌ٔ جالب این است که باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی، مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند.

آلن دوباتن تاکنون کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار، کتاب‌های جستارهایی در باب عشق، معماری خوشبختی، شغل مورد علاقه، خودشناسی، تسلی‌بخشی‌های فلسفه، هنر سیروسفر، اضطراب منزلت، دین برای خداناباوران، سیر عشق، آرامش، هنر همچون درمان و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخشی از کتاب هنر به روایت مدرسه دوباتن

«رمانتیک‌باوری جنبشی دربارهٔ هنر و اندیشه‌هاست که شروعش در میانهٔ قرن هجدهم در اروپا بود و تا امروز هم تسلطش بر همهٔ دنیا باقی مانده است. یعنی امروزه هرجا دست بگذاریم، دیدگاه رمانتیک در آنجا غالب است.

نگرش رمانتیکْ به احساس و غریزه اعتماد دارد و آنها را راهنمای متعالی زندگی می‌داند، اما به خِرد و تحلیلْ بدگمان است. بحث از عشق و عاشقی که باشد، نگاه رمانتیک انگار به عشاق الهام می‌کند که احساسات شورمندانه‌شانْ راهنمای بی‌برو و برگردِ یافتن شریکی دایمی برای زندگی است. شریکی که می‌تواند پنجاه سال، یا حتی بیشتر، خوشبختی را دودستی به آدمی هدیه کند. در نگاه رمانتیک، تکریمِ هم‌خوابگیْ نهایت ابراز عشق است (  که بی‌عفتی را از یک مشکل به فاجعه بدل می‌کند). وقتی بحث از کار می‌شود، روح رمانتیک به نبوغِ خودجوش ایمان دارد و مطمئن است که همهٔ آدم‌های بااستعداد جذبهٔ نوعی رسالت را درونشان تجربه می‌کنند. در زندگی اجتماعی هم رمانتیک‌باوریْ طرفِ صراحت و رک‌گویی را در برابر نزاکت و رعایت آداب می‌گیرد. نگاه رمانتیک گمان می‌کند بچه‌ها پاک و نیک‌سرشت‌اند و فقط تقصیر جامعه است که کودکان به تباهی کشیده می‌شوند. رمانتیک‌باوری از نهادها بیزار است و ارج و احترامی خاص برای انسانِ عُرف‌ستیزی۱ قائل است که دلیرانه با وضع موجود مبارزه می‌کند. نگاه رمانتیک به‌جای چیزهای تکراری، چیزهای نو را می‌پسندد.

روح رمانتیک به جنگِ تجزیه‌وتحلیل می‌رود و عقیده دارد که آفتِ کارْ زیاده‌اندیشی است (نه صرفاً بداندیشی). روح رمانتیک از منطق و نطق خوشش نمی‌آید و موسیقیْ رسانهٔ هنری محبوبش است. از هرچه ملال‌آور و یکنواخت است، می‌رنجد و شیفتهٔ چیزی است که خاص، نادر، متمایز و استثنایی باشد. به‌جای تکامل، انقلاب را دوست دارد. نگاه رمانتیکْ سازمان‌مندی، وقت‌شناسی، وضوح، دیوان‌سالاری، صنعت، سوداگری و کار روزمره را تحقیر می‌کند. البته قبول دارد که این چیزها ضروری‌اند، اما (همان‌طور که من مدام می‌گویم) چنین مواردی «غیررمانتیک» اند؛ یعنی مثل مهمان‌های ناخواندهٔ بینوایی هستند که شرایط اسف‌بار روزگارْ آنها را به ما تحمیل می‌کنند. نماد متعالی نگاه رمانتیکْ نقاشی افسانه‌ای اوژن دِلاکروا۲ است به نام «آزادی، مردم را رهبری می‌کند».

رمانتیک‌باوری حکمت خاص خودش را دارد، اما پیام اصلی‌اش در خیلی از زمینه‌ها، دردسرهای بزرگی در زندگی آدمی به وجود آورده است. نگاه رمانتیک تفکر آدمی را به راه‌های سرنوشت‌ساز اما بیهوده می‌کشاند؛ به امیدهای توخالی دامن می‌زند، کاری می‌کند که تحمل خودمان را هم نداشته باشیم؛ نمی‌گذارد به درون خود بنگریم، چشم‌هایمان را روی مخاطره‌های اتکا به غریزه در عشق و کار می‌بندد، از واقعیت دورِمان می‌کند و کارمان را می‌کشاند به اینکه بنشینیم و برای شرایط عادی هستی‌مان ماتم بگیریم.»