نظرات کاربران درباره کتاب تهوع

ترجمه بسیار خوبی داره، هر چند بعلت سبک نگارش خاص کتاب خواندنش تا حد زیادی دشواره. همچنین روایت کتاب چون از طریق بیان یک سری خاطرات پیش میره داستان چندان قابل لمسی نداره و فقط در اواخر کتاب میشه متوجه یک سری اتفاقات شد. متن سنگین و فلسفی کتاب هم درک موضوعات رو سخت تر میکنه. به همین خاطر فکر میکنم کتابیه که حداقل باید دو بار خوانده بشه.

این کتاب یکی از مهم ترین کتاب های مکتب اگزیستانسیالیسم و سارتر هستش، یک رمان فلسفی هستش ولی مثل بقیه رمان ها داستان خطی نداره و مونولوگ ها و دیالوگ های شخصیت اصلیه. نکته ای که باید گفته بشه اینه که هر چقدر که این کتاب پر مفهوم هستش چندین برابر سخت خوان هستش، اول اینکه باید کاملا با مفاهیم اگزیستانسیالیسم آشنا باشید، حوصله به خرج بدید و مشتاق یادگیری باشید نه خوندن کتاب برای سرگرمی، سعی کنید جهانو عین شخص اصلی ببینید و نقد و تحلیل هاشو هم بعد از پایان کتاب بخونید. این ترجمه خوبیه ولی خب کامل نیستش بهتر از همه اینه که موازی با جلال الدین اعلم بخونید برای درک کامل. این کتاب نصف اندیشه سارتر هستش و بعد از این کتاب هستی و نیستی رو بخونید.

لذت بخش و ملموس

برداشتی آزاد از اندیشه سارتر: چه چیزی نیاز است بشکوفد، تا مرا رستگار کند؟ حرکت به‌سوی بالا، نیازمند فرورفتن به پایین است. اما، به زیر بروم که چه شود؟ آنجا، در تاریک‌ترین اعماق، تنها یک چیز هست: من وجود دارم، و فکر می‌کنم. ما، در میان نغمه‌های جهان، به یک صدای زیبا، به آوازی رقصان درآمده‌ایم. بگذار این‌گونه بگویم: جهان آرمیده در سکوت بود، اما وجود داشت غرق در خوابی عمیق. بَنگ… آغاز گیتی با یک صدا با یک نافرمانی علیه کل از خواب بیدار شد. صدایی که در عظمتی بیکران، شروع به مکاشفه نمود مکاشفه‌ای که تا امروز ادامه دارد. صدایی شگفت‌انگیز صدایی خالق صدایی بکر و نو صدایی جادویی صدایی با پژواک‌هایی نامتناهی صدایی که برای هر گوش، شکل متفاوتی دارد برخی آن را شنیدند و اسمش را “وحی الهی” گذاشتند برخی آن را “الهام” نامیدند و خیلی‌ها هم نسبت به آن بی‌تفاوتند چرا که از روز تولد با آن زیسته‌اند و آن شگفت‌انگیز را همچون عضوی از بدن خود می‌دانند یا آن را مانند موسیقی ملایمی برای افزایش لذت از یک شام تشریفاتی، تا حد یک لذت سطحی پایین آورده‌اند. اما انسان، نخستین گوشی بود که شنید صدایی را که در حال مکاشفه بود و هست. برخی این صدا را پرستیدند، برخی آن را خوار شمردند برخی آن را معنای زندگی پنداشتند و برخی آن را فاقد معنا. برخی از ناتوانی در فهم آن به خشم آمدند و آن را بی‌معنا پنداشتند و برخی، با این‌که نمی‌دانستند صدا چه می‌گوید، با تخیل و رؤیا، آن را به جهانی فانتزی بدل کردند. من، این صدا، این موسیقی را بی‌معنا نمی‌دانم، اما برایش معنایی هم قائل نیستم. همانند پیانویی گوش‌نواز در کنسرتی از سکوت. و تو نباید نسبت به این پیانو بی‌توجه باشی، با این تصور که از روز اول وجود داشته و تا روز عزل هم ادامه خواهد یافت. تو نمی‌توانی بفهمی این صدا چه می‌گوید زیرا همانند یک پیانو، یک قطعه موسیقی‌ست چیزی نمی‌گوید—فقط وجود دارد. یک موسیقی بی‌کلام، اما زیبا. خالق، خلاق… برخی درون خود چشمه‌ای از استعداد دارند چشمه‌ای که اگر بشکفد، می‌تواند همانند صدای زیبای زنی، با پس‌زمینه‌ای از پیانو، گوش‌نواز باشد. اما من باور ندارم که هر کسی بتواند، یا حتی مناسب باشد که بخواند. زیرا بسیاری، برای خواندن مناسب نیستند و صدایی گوش‌خراش تولید می‌کنند که به صدای دلنشین پیانو توهین می‌کند. اما اگر صدای خوبی نداری می‌توانی شنونده‌ی خوبی باشی. برای لذت بردن از موسیقی، نیازی به صدای خوب نیست بلکه نیاز به گوش خوب است

من کتاب تهوع ژان پل سارتر‌ خریداری دانلود کرده بودم. امروز میخواستم مطالعه کنم صفحه باز نمیشد و باید دوباره خریداری کنم. چرا؟؟؟ کتاب مورد پسند من بوده که خریداری کردم