دانلود و خرید کتاب صوتی سال بلوا

کتاب صوتی سال بلوا از رمان‌های مشهور عباس معروفی نویسنده معاصر ایرانی و خالق کتاب سمفونی مردگان است. سال بلوا از فشاری که بر زنان ایرانی وارد می‌شود و مظلومیت آن‌ها سخن می‌گوید. 

نسخه صوتی این اثر را با صدای زیبای عاطفه رضوی می‌شنوید.

درباره‌ی کتاب صوتی سال بلوا

عباس معروفی در کتاب سال بلوا، از زبان نوشافرین، دختری که درگیر یک عشق عجیب شده است خاطراتی را نقل می‌کند. بدون نقل هیج حاشیه یک راست وارد داستان می‌شویم و با نوشافرین همراه می‌شویم. سبک نگارش داستان، جریان سیال ذهن است و راوی داستان گاه اول شخص و گاهی دانای کل است. نوشافرین به همراه پدرش که یک نظامی است به شهر سنگسر می‌رود. پدر برای دخترش آینده‌ی دیگری رقم زده است اما او وارد یک رابطه عاطفی با یک کوزه‌گر می‌شود و تمام عشقش را نثار او می‌کند. این بر خلاف چیزی است که پدر سخت‌گیرش انتظار دارد...

در کتاب سال بلوا جایگاه زنان در جامعه ایرانی و فشار لایه‌هایی از اجتماع برای فرونگاه داشتن آنان به تصویر کشیده شده است.

کتاب صوتی سال بلوا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب صوتی سال بلوا برای دوست داران داستان‌هایی از نویسندگان ایرانی و طرفداران نوشته‌های عباس معروفی جذاب و دلنشین است. اگر دوست دارید در قالب یک داستان با محرومیت، مظلومیت و نقش زنان در جامعه‌ی ایرانی آشنا شوید، کتاب سال بلوا گزینه‌ی مناسبی است.

درباره‌ی عباس معروفی

عباس معروفی در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۳۶ در تهران متولد شد. دانش‌آموخته دانشکده هنرهای زیبای تهران در رشته هنرهای دراماتیک است. او حدود یازده سال آموزگار ادبیات فارسی بوده ‌است. و فعالیت ادبی خود را زیر نظر هوشنگ گلشیری و محمدعلی سپانلو آغاز کرد. از عباس معروفی، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه، رمان، نمایشنامه و مجموعه شعر منتشر شده است. بنیان‌گذاری سه جایزه ادبی به نام‌های قلم زرین گردون، قلم زرین زمانه و جایزه ادبی تیرگان را هم در کارنامه‌ی خود دارد. معروفی به خاطر فشار سیاسی از ایران خارج شد و اکنون ساکن آلمان است. کتاب‌های دیگر او مانند پیکر فرهاد، سمفونی مردگان و فریدون سه پسر داشت هم در ایران مخاطبان خود را دارند.

جملاتی از کتاب صوتی سال بلوا

آن سال و آن روزها هرچند که شهر ناامن بود، اما آرامشی ظاهری برا همه جا حاکم بود و مردم به زندگیشان سرگرم بودند. یاغی‌های بیرون شهر در کوه‌های اطراف، در ییلاقات و در قهوه خانه‌ی دشتو بودند و هنوز کسی جرات نکرده بود به شهر حمله کند. روزها می‌شد در شهر گشتی زد. فقط گاهی شب‌ها مردهای مست عربده می‌کشیدند. بعدها ما حسرت آن روزها را می‌خوردیم و آرزو میکردیم که کاش می‌توانستیم یک تک‌پا برویم سر خیابان، خیاط‌خانه یا رنگرزی. و یا گاه با کالسکه گشتی در باغات درگزین بزنیم. گرسنگی بیداد می‌کرد. به خاطر یک ران گوشت همدیگر را جر می‌دادند. در یک روزنامه خواندم که در زابل مردی سر برادرش را به خاطر سه تومان و چهار قران بریده است. گفتم: «معصوم، تنها تو عاشق پول نیستی، از تو عاشق تر هم هست! اینجا را بخوان»