کتاب ساعت دل

کتاب ساعت دل با عنوان اصلی Hour of the Heart: Connecting in the Here and Now نوشتهٔ اروین د. یالوم و بنجامین یالوم و ترجمهٔ رضا احمدی است. انتشارات میلکان این کتاب را به چاپ رسانده است. این اثر مجموعه‌ای از بیست‌ودو روایت درمانی است که بر مبنای جلسات تک‌جلسه‌ای شکل گرفته‌اند. در این جلسات، یالوم با تمرکز بر «اینجا و اکنون» و با بهره‌گیری از رویکرد اگزیستانسیال، به بررسی چالش‌های میان‌فردی و درونی مراجعان می‌پردازد. این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ساعت دل اثر اروین د. یالوم و بنجامین یالوم

ساعت دل در سال ۲۰۲۴ میلادی منتشر شده و به بررسی جلسات درمانی تک‌جلسه‌ای می‌پردازد. این رویکرد، که در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ و با توجه به محدودیت‌های ناشی از آن شکل گرفت، به یالوم امکان می‌دهد تا در مدت زمان کوتاه، به عمق مسائل مراجعان نفوذ کند. این کتاب در ادامهٔ آثار پیشین یالوم مانند «هدیهٔ درمان» و «مامان و معنای زندگی» قرار می‌گیرد و به بررسی تعاملات انسانی و چالش‌های وجودی می‌پردازد.

برنا اندیشان

خلاصه کتاب ساعت دل

کتاب شامل بیست‌ودو فصل است که هر فصل به یک جلسهٔ درمانی اختصاص دارد. در این جلسات، یالوم با مراجعانی مواجه می‌شود که هر یک با چالش‌های خاص خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند. از جمله موضوعات مطرح‌شده می‌توان به تنهایی، اضطراب، زوال عقل، و چالش‌های میان‌فردی اشاره کرد. یالوم با بهره‌گیری از تجربیات شخصی و حرفه‌ای خود، به مراجعان کمک می‌کند تا در مدت زمان کوتاه، به بینش‌هایی دست یابند که به بهبود وضعیت روانی آن‌ها کمک می‌کند.

چرا باید کتاب ساعت دل را بخوانیم؟

این کتاب به بررسی رویکردی نوین در روان‌درمانی می‌پردازد که بر جلسات تک‌جلسه‌ای تمرکز دارد. یالوم نشان می‌دهد که حتی در مدت زمان کوتاه، می‌توان به عمق مسائل روانی نفوذ کرد و به بینش‌های مهمی دست یافت. این رویکرد می‌تواند برای درمانگران و علاقه‌مندان به روان‌درمانی مفید باشد.

کتاب ساعت دل را به چه کسانی پیشنهاد می‌دهیم؟

این کتاب برای روان‌درمانگران، مشاوران، دانشجویان روان‌شناسی، و علاقه‌مندان به روان‌درمانی و رویکردهای نوین در این حوزه مناسب است. همچنین، افرادی که به دنبال درک عمیق‌تری از تعاملات انسانی و چالش‌های وجودی هستند، می‌توانند از مطالعهٔ این کتاب بهره‌مند شوند.

فهرست کتاب ساعت دل

مقدمه

فصل یکم: یک روز از زندگی درمانگری کهن‌سال

فصل دوم: اگر توانستم از آن سیاهچال بیرون بیایم

فصل سوم: قرار دومی در کار نیست

فصل چهارم: استعمار یا خودنمایی

فصل پنجم: مثل ستارهٔ دنباله‌داری که مدارش را کامل می‌کند

فصل ششم: حافظه، آه، حافظه

فصل هفتم: جدال با آرامش

فصل هشتم: اینوازیونه و اگرسیونه

فصل نهم: دریچه‌های چرا، زمزمه‌های چه‌وقت

فصل دهم: تنهای تنهای تنها

فصل یازدهم: مبادلهٔ کالا به کالا

فصل دوازدهم: اضطراب آلبرت

فصل سیزدهم: جدال با آرامش، دوئل با تروما

فصل چهاردهم: سختگیری با مهر

فصل پانزدهم: بیا نقش‌هایمان را عوض کنیم

فصل شانزدهم: بدترین کابوس من

فصل هفدهم: حافظه، کجایی حافظه!؟

فصل هجدهم: تولد جودی استاینبرگ

فصل نوزدهم: روزهای ملال‌آور در لندن

فصل بیستم: شروعی وحشتناک

فصل بیست‌ویکم: آغازی فوق‌العاده

فصل بیست‌ودوم: زوال عقل، آه، زوال عقل

پس‌گفتار

سپاسگزاری‌ها

یادداشت‌ها

نظر افراد و مجله‌های مشهور درباره کتاب یا نویسنده

در نقدی از وب‌سایت ArtsHub آمده است که یالوم در این کتاب با بهره‌گیری از تجربیات شخصی و حرفه‌ای خود، به بررسی تعاملات انسانی و چالش‌های وجودی می‌پردازد. این رویکرد به مراجعان کمک می‌کند تا در مدت زمان کوتاه، به بینش‌هایی دست یابند که به بهبود وضعیت روانی آن‌ها کمک می‌کند.

کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

اروین د. یالوم در طول دوران حرفه‌ای خود جوایز متعددی دریافت کرده است، از جمله:

جایزهٔ ادوارد استرکر در سال ۱۹۷۴

جایزهٔ بنیاد تحقیقات روان‌پزشکی در سال ۱۹۷۶

جایزهٔ اسکار فیستر از انجمن روان‌پزشکی آمریکا در سال ۲۰۰۱

بخشی از کتاب ساعت دل

«این اتحاد، ساختنش و به کار بردنش، مهم‌ترین عامل در رویکرد درمانی من است. در آنچه امروز سخنرانی‌ها و نوشته‌های بی‌شماری به نظر می‌رسد، گفته‌ام که «این، رابطه است که بهبود می‌بخشد.» نه فرمی که بیمار پر می‌کند، نه آن سؤال درخشانی که درمانگر مطرح می‌کند، نه تغییر رفتاری که بیمار باید روزانه ثبت کند، هیچ‌یک عامل نخواهند بود. در رویکرد من به درمان، ارتباط صادقانهٔ بین درمانگر و بیمار آن میانجی‌ای است که از طریق آن کشف می‌کنیم، می‌آموزیم، تغییر می‌کنیم و درمان می‌شویم.

من و جری، درطول یک سالی که با هم گذراندیم، با استفاده از این رابطه پیشرفت چشمگیری کردیم. او دوستانه‌تر شد، و هرازگاهی که با انتقادی تند به من حمله می‌کرد، به او گوشزد می‌کردم. به تدریج یاد گرفت عذرخواهی کند و قبل از بیان سخنی تلخ و تند، جلوی خودش را بگیرد و در بیشتر مواقع، به شیوه‌ای ملایم، تلاش می‌کرد نظرات تندش را با تعریف و تمجید جایگزین کند: «انگار درخت‌های لیموی کنار مسیر، این هفته خیلی قشنگترن!» یا «می‌دونی! فکرش رو هم نمی‌کردم مجسمهٔ بودای روی قفسه‌ت انقدر جالب باشه!»

بی‌صبرانه منتظر جلسات هفتگی‌مان بودم و واقعاً برایم ناراحت کننده بود که این جلسات در ساعت ده دقیقه به دوازده ظهر امروز، برای همیشه خاتمه پیدا می‌کرد. اما به دلایلی که بعداً روشن خواهد شد، در ابتدای درمان، با هم بر سر بازهٔ یک‌سالهٔ فرایند درمان توافق کرده بودیم. بدون شک، جری از این زمان به بهترین شکل ممکن استفاده کرده بود و هردوی ما امیدوار بودیم که روابط آیندهٔ او، چه عاشقانه و غیر از آن، پربارتر و رضایت‌بخش‌تر باشد.

جلسهٔ دوم در برنامهٔ آن روزم کاملاً متفاوت بود. قرار بود با زنی به‌نام سوزان دیدار کنم، و این ملاقات تنها یک بار صورت می‌گرفت. تنها یک بار؟! چطور می‌توان در یک جلسه، کاری کرد که به درمانی مؤثر شبیه باشد؟ و اصلاً چرا باید چنین تلاشی کرد؟ برای توضیح این، باید کمی به گذشته برگردم تا زمینهٔ موضوع را روشن کنم.»