کتاب فرسودگی

کتاب فرسودگی نوشتهٔ امیلی نگاسکی و امیلیا نگاسکی و ترجمهٔ آراز بارسقیان و سیاوش صفری است. انتشارات میلکان این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب رمزگشایی چرخهٔ استرس در زنان است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب فرسودگی

احتمالاً بارها با توصیه‌های تکراری برای مراقبت از خود مواجه شده‌اید: ورزش کنید، اسموتی‌های سبز بنوشید، به خودتان عشق بورزید، کتاب‌های رنگ‌آمیزی را امتحان کنید، حمام‌های معطر بگیرید، و قدردان باشید. شاید بسیاری از شما این روش‌ها را امتحان کرده باشید، همانطور که ما نیز امتحان کرده‌ایم. گاهی اوقات این روش‌ها برای مدت کوتاهی مؤثر هستند، اما زمانی که مشکلات جدیدی مانند مشکلات تحصیلی فرزندان، چالش‌های شریک زندگی، یا پروژه‌های کاری پیش می‌آیند، مراقبت از خود به تعویق می‌افتد. مشکل این نیست که زنان تلاش نمی‌کنند، بلکه دقیقاً برعکس است. ما دائماً در تلاشیم تا خواسته‌های دیگران را برآورده کنیم و هر آنچه را که از ما انتظار می‌رود، انجام دهیم. ما تمام روش‌های مراقبت از خود را امتحان می‌کنیم: اسموتی‌های سبز، تمرین‌های تنفس عمیق، کتاب‌های رنگ‌آمیزی، حمام‌های معطر، و سفرهای برنامه‌ریزی‌شده. ما سعی می‌کنیم تمام وظایف مربوط به کار، خانواده و جامعه را انجام دهیم، و حتی تلاش می‌کنیم قبل از کمک به دیگران، به خودمان رسیدگی کنیم. اما همیشه مشکلات جدیدی مانند فرزندان دردسرساز، روسای نالایق، یا دوره‌های دشوار زندگی از راه می‌رسند. مشکل اصلی این نیست که تلاش نمی‌کنیم یا نمی‌دانیم چگونه تلاش کنیم. مشکل این است که دنیای سلامتی به یک هدف دست‌نیافتنی برای زنان تبدیل شده است، هدفی که فقط افراد ثروتمند و دارای امکانات می‌توانند به آن دست یابند. کتاب فرسودگی با سایر کتاب‌های مربوط به فرسودگی متفاوت است. نویسنده در این اثر به شما کمک می‌کند تا مفهوم سلامتی را در زندگی خودتان تعریف کنید و سپس موانع موجود در مسیر سلامتی را شناسایی و برطرف کنید. 

خواندن کتاب فرسودگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای هر زنی است که هر کاری که می‌کند احساس خستگی و آشفتگی به سراغش می‌آید و درعین‌حال همچنان نگران است که مبادا آن‌قدر که باید مایه نمی‌گذارد.

بخشی از کتاب فرسودگی

«و همه‌جا هم لاغری مناسب نیست. «زن ایدئال» جامائیکایی خیلی فربه است و دختران در آن‌جا «قرص‌های مرغی» می‌خورند (دارویی برای پروارکردن ماکیان) تا این‌طوری فربه شوند. ولی این قرص‌ها هاوی آرسنیک است.

هرجایی ایدئال زیبایی خودش را دارد و همیشه کسانی هستند که می‌خواهند سلامت خود را برای رسیدن به آن به خطر بیندازند. بسیار فراتر از اخطارهای آزرده‌خاطری است که تنمان می‌فرستد، فریاد ناامیدانه‌ای برای غذا، خواب، مراقبت‌کردن و در مورد جولی بیرون‌رَوی ـ باید بدانیم تنها ارتباط ما با بدنمان از نظر ظاهر نیست.

ولی تصور کنید در فرهنگی زندگی می‌کردیم که احساس روز اول همانی بود که در تمام کودکی و نوجوانی می‌داشتیم. فرهنگی که مدام نمی‌خواست بر این ایده تأکید کند که تَن دختران یا زنان باید حجم و شکل خاصی داشته باشد و نگوید که آن‌ها باید به هر بهایی هم که شده خودشان را به این حجم و شکل خاص برسانند. چه می‌شود اگر شکلی که در آن بزرگ می‌شویم به‌عنوان شکل طبیعی تنمان پذیرفته شده باشد، چیزی باشد که درست عین روزی که به دنیا آمدیم مورد مهر واقع شود؟ چه می‌شود اگر تنی که در آن سن ما بالا می‌رود ـ آن‌هایی که آن‌قدر بختشان بلند است که پیر شوند ـ همان اندازه که در چشم خود ما موقع تماشایش در آینه زیباست و ارزش مهر و محافظت دارد، ارزشش به‌اندازهٔ تَنی باشد که روز اولِ زندگی داشتیم؟ چه می‌شود اگر شکل تَن‌های ما فرعِ رابطه‌مان با تنمان باشد و بتوانیم توجه دل‌سوزانه‌ای به نیازهای بدنمان داشته باشیم، آن هم بدون در نظر گرفتن این‌که آیا «لایق» عشق و غذاست یا نه؟»