کتاب موج ها

کتاب موج ها نوشتۀ ویرجینیا وولف و ترجمۀ مهدی غبرایی است و نشر افق آن را به انتشار رسانده است. کتاب موج ها از زبان شش راوی، از خردسالی تا بزرگسالی بیان می‌شود و ویرجینیا وولف در این اثر که یکی از زیباترین آثار اوست، نگاهی پیچیده به روابط انسانی دارد. 

درباره کتاب موج ها

برنارد، سوزان، نویل، جینی، لوئیس و رودا شش راوی اصلی کتاب هستند که زندگی‎‌هایشان با یکدیگر گره خورده و در عین حال مرزی باریک بین هرکدامشان وجود دارد، مرزی ساخته شده از تفاوت‌ها. ما این شخصیت‌ها را از کودکی تا بزرگسالی دنبال می‌کنیم و ترتیب یک ماجرا را از دید هر شش نفر می‌بینیم. نکتۀ جالب کتاب این است که هر کدام از راوی‌‌ها، سه زن و سه مرد، از ذهنیت خودشان حرف می‌زنند. بدون این‌که دیگری را مخاطب قرار دهند، یعنی به جای دیالوگ، در این کتاب تنها مونولوگ وجود دارد. کتاب موج‌ها دربارۀ گذر زمان است، دربارۀ این که چطور همه چیز تغییر می‌کند و در عین حال ثابت می‌ماند. درست مثل موج‌ها که مدام به ساحل می‌رسند و از نو عقب می‌کشند. 

ویرجینیا وولف کتاب موج ها را در دورۀ حساسی از زندگی خود نوشت و این اثر یکی از سخت‌خوان‌ترین و در عین حال زیباترین کتاب‌های وولف به حساب می‌آید. مهدی غبرایی نزدیک به چهار سال برای ترجمۀ این اثر وقت گذاشته است. نثر این کتاب مانند دیگر آثار وولف به سبک سیال ذهن نوشته شده است، یعنی شامل تک‌گویی‌های فراوان است و ما می‌توانیم تجربیات درونی و عاطفی شخصیت‌های داستان را تماشا کنیم.

خواندن کتاب موج ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به تمامی افراد علاقه‌مند به کتاب‌های داستانی پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره ویرجینیا وولف 

ویرجینیا وولف با نام کامل «آدلاین ویرجینیا وولف» در ۲۵ ژانویهٔ ۱۸۸۲ در لندن متولد شد. او رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی بود که آثار برجسته‌ای چون «خانم دالووی» (۱۹۲۵)، «به‌سوی فانوس دریایی» (۱۹۲۷) و «اتاقی از آن خود» (۱۹۲۹) را به رشتهٔ تحریر درآورد. بسیاری از آثار او به سبک جریان سیال ذهن نوشته شده‌اند و نگاه فمینیستی او را بازتاب می‌دهند. برادران او برای تحصیل به کمبریج فرستاده شدند، اما او به‌دلیل ممنوعیت‌های جنسیتی تحصیلات رسمی نداشت و در منزل با معلم خصوصی و کتابخانهٔ غنی پدرش از جوانی دیدگاه‌های ادبی خود را که متمایل به شیوه‌های بدیع نویسندگانی چون جیمز جویس، هنری جیمز و مارسل پروست بود تقویت کرد. ویرجینیا وولف در طول زندگی با بیماری افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. او طی جنگ‌های اول و دوم جهانی بسیاری از دوستان خود را از دست داد؛ همین موضوع بیماری او را تشدید می‌کرد. در نهایت ۲۸ مارس ۱۹۴۱ به زندگی خود پایان داد.

بخشی از کتاب موج ها

«جینی گفت: اینجا می‌ایستم، در ایستگاه مترو، جایی که هر چیز دلخواه به هم می‌رسد-پیکادیلی جنوبی، پیکادیلی شمالی ،ریجنت استریت و هی مارکت. دمی زیر پیاده رو در قلب لندن می‌ایستم. چرخ‌های بی‌شمار شتابان می‌چرخند و پاها درست بالای سرم مرا می‌فشارند. خیابان‌های بزرگ تمدن در اینجا به هم می‌رسند و به این سو و آن سو می‌روند. من در قلب زندگی‌ام. اما ببین –توی آن آینه قدی منم. چه تنها، چه درهم شکسته، چه پیر! دیگر جوان نیستم. دیگر بخشی از این جماعت نیستم… من هنوز می‌جنبم. هنوز زنده‌ام. اما اگر اشاره کنم، کیست که بیاید؟»