کتاب در مسیر خرد

کتاب در مسیر خرد نوشتهٔ کارل یاسپرس و ترجمهٔ مسلم بخشایش است و مهرگان خرد آن را منتشر و روانهٔ بازار کرده است. 

دربارهٔ کتاب در مسیر خرد

کارل تئودور یاسپرس روان‌پزشک و فیلسوف اگزیستانسیالیست آلمانی است که در کتاب در مسیر خرد خود تلاش می‌کند به تمامی جوانب فلسفه بپردازد و خلاصه‌ای از آن را ارائه دهد.

او معتقد است که  از نظر فردی با تفکرات علمی، بدترین جنبهٔ فلسفه این است که هیچ‌گونه نتیجهٔ معتبر جهان‌شمولی در پی ندارد؛ هیچ‌چیزی به دانستنی‌های ما و به‌دنبال آن، به داشته‌های ما اضافه نمی‌کند. درحالی‌که علوم در حوزه‌های خاص خود به بینش‌های قطعی و معتبری دست یافته‌اند که به‌گونه‌ای جهان‌شمول مورد پذیرش قرار گرفته است، هرچند فلسفه با هزاران سال تلاش و کوشش، دستاوردهایی این‌چنینی نداشته است. این امر انکارنشدنی است: در فلسفه هیچ دانش قطعی‌ای وجود ندارد که مورد پذیرش همگان باشد. هر بینشی که به‌خاطر دلایل قانع‌کننده‌اش مورد پذیرش همگان قرار گرفته، به‌صرف همین واقعیت به دانشی علمی بدل شده است و دیگر در حوزهٔ فلسفه قرار نمی‌گیرد؛ ارتباط آن با این حوزه تنها محدود به ساحت خاصی از دانش است.

در مسیر خرد شامل ۱۲ فصل است که عبارت‌اند از:

۱. فلسفه چیست؟

۲. سرچشمه‌های فلسفه

۳. امر جامع

۴. ایدهٔ خدا

۵. دستور نامشروع

۶. انسان

۷.جهان

۸.ایمان و روشنگری

۹. تاریخ انسان

۱۰. فیلسوف مستقل

۱۱. حیات فلسفی

۱۲. تاریخ فلسفه

خواندن کتاب در مسیر خرد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به به چیستی فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب در مسیر خرد

«آیا فلسفه باید خودش را توجیه کند؟ این محال است. فلسفه نمی‌تواند بر اساس چیز دیگری که فلسفه در نسبت با آن سودمند است، خودش را توجیه کند. فلسفه تنها می‌تواند به نیروهایی متوسل شود که انسان را به سمت اندیشهٔ فلسفی سوق می‌دهند. فلسفه مشغله‌ای فاقد علاقه است؛ و مسئلهٔ سود و زیان به آن ربطی نمی‌یابد، تلاش و کوششی است مربوط به انسان بماهو انسان و تا زمانی انسان وجود دارد، چنین تلاشی نیز تداوم خواهد داشت. حتی گروه‌های معاندِ فلسفه نیز به‌ناگزیر ایده‌های خاص خود را دارند و می‌کوشند نظام‌هایی عمل‌گرایانه را بسط دهند نا جایگزینی برای فلسفه باشند، هرچند این نظام‌ها در خدمت غایتی مطلوب باشند– مثلاً مارکسیسم یا فاشیسم. حتی وجود این قبیل نظام‌ها نیز نشان می‌دهد که فلسفه تا چه حد برای انسان ناگزیر است. پس فلسفه همیشه در کنار ماست.

فلسفه نمی‌تواند مبارزه کند و نمی‌تواند حقیقت خودش را اثبات نماید، اما می‌تواند خود را منتقل [یا هم‌رسانی] کند. فلسفه در جایی که رد و انکار می‌شود، مقاومت نمی‌کند و وقتی هم که مخاطبی می‌یابد، جشن پیروزی نمی‌گیرد. فلسفه بیان زنده‌ای از کلیتِ اساسی انسان و پیوند مابین همهٔ انسان‌ها است.

مکاتب فلسفی نظام‌مند و بزرگ در غرب، چین و هند دو هزار و پانصد سال قدمت دارند. ما با یک سنت عظیم مواجهیم. به‌رغم گوناگونی گستردهٔ اندیشه‌های فلسفی و همهٔ تناقضات و دعواهای متنافر با یکدیگر در باب حقیقت، در تمامی این مکاتب فلسفی تنها یک حقیقت واحد وجود دارد که هیچ انسانی واجد آن نیست، ولی تمامی مساعی جدی در همهٔ اعصار معطوف به آن است: یک فلسفهٔ سرمدی واحد یا فلسفهٔ جاودان است. اگر می‌خواهیم به‌گونه‌ای واضح و معنادار بیندیشیم، باید در پی این بنیان تاریخی اندیشه‌مان باشیم.»