دانلود و خرید کتاب صوتی زندگینامه فلسفی من

کتاب صوتی زندگینامه فلسفی من نوشتهٔ کارل یاسپرس و ترجمهٔ عزت‌الله فولادوند است. فریاد موسویان گویندگی این ناداستان صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی زندگینامه فلسفی من

کتاب صوتی زندگینامه فلسفی من یک ناداستان است. کارل یاسپرس در این اثر در فصول مختلف، برهه‌های مختلف زندگی خود را روایت کرده است. در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی.

شنیدن کتاب صوتی زندگینامه فلسفی من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران قالب ناداستان و علاقه‌مندان به شنیدن زندگی‌نامهٔ فیلسوفان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره کارل یاسپرس

کارل یاسپرس در ۲۲ فوریهٔ سال ۱۸۸۳ میلادی در شهر اولدنبورگ آلمان زاده شد. او بعد از پایان دوران دبیرستان، در دانشگاه هایدلبرگ و مونیخ حقوق خواند و سپس به مدت پنج سال به تحصیل در رشتهٔ پزشکی پرداخت. یاسپرس در سال ۱۹۰۹ دکترای خود را در پزشکی گرفت و در سال ۱۹۱۳ و پیش از آغاز جنگ جهانی اول، استادیار روان‌پزشکی دانشگاه و در سال ۱۹۲۱ استاد رسمی دانشگاه شد. او از سال ۱۹۳۰ میلادی به تدریس فلسفه مشغول شد و به علت اظهارنظرهای مخالف با نهضت نازی، از کار برکنار شد. در همین دوران افکار «کی‌یرکگور»، فیلسوف اگزیستانسیالیست را دنبال و تبلیغ می‌کرد. یاسپرس معتقد بود که جامعهٔ صنعتی امروزی برای شخصیت انسانی خطرناک است. یاسپرس در نهایت در ۲۶ فوریهٔ ۱۹۶۹، زمانی که ۸۶ساله بود بر اثر حملهٔ قلبی از دنیا رفت. کتاب «ماهیت روان‌درمانی (ارزیابی انتقادی)» و کتاب «ایدهٔ دانشگاه» از آثار مکتوب او است.

بخشی از کتاب صوتی زندگینامه فلسفی من

«پس از گذرانیدن رساله‌ی استادی در پاییز 1913، موظف به تدریس روان‌شناسی شدم. این کار را در تابستان 1914 با موضوع روان‌شناسی خوی‌ها و استعدادها آغاز کردم و در پی آن به روان‌شناسی تجربی پرداختم، یعنی روان‌شناسی ادراک حسی، روان‌شناسی حافظه و بررسی‌هایی درباره‌ی خستگی. علاوه بر این دوره‌ای نیز تدریس می‌کردم در آسیب‌نگاری عده‌ای از شخصیت‌های بیمار تاریخ. آنچه مسیر آینده‌ی اندیشه‌ام را تعیین کرد این بود که بر پایه‌ی رای ارسطو که می‌گوید «روح به اصطلاح همه‌چیز است.» با وجدانی آسوده و به نام روان‌شناسی آغاز به این کردم که به هر چه امکان دانستنش موجود بود بپردازم. زیرا هیچ‌چیز نیست که به این مفهوم وسیع، عاری از جنبه‌های روان‌شناختی باشد.»