ژان لوک نانسی

ژان لوک نانسی، فیلسوف، فعال فرهنگی، نویسنده و مدرس فرانسوی است که در سال ۱۹۴۰ میلادی به دنیا آمده است. او بیش از ۲۰ کتاب و صدها مقاله در نشریات مختلف منتشر کرده است. دایرهٔ علایق فلسفی او گسترده است؛ از اُن کاوارا تا هایدگر، از معنی دنیا تا ساختارشکنی مسیحیت، تا رمانتیسم ینا در برادران شلگل. این فیلسوف معاصر تحت‌تأثیر فیلسوفانی نظیر ژاک دریدا، ژرژ باتای و مارتین هایدگر بوده است. او با کتاب «اجتماع غیرقابل اجرا» (۱۹۹۱) به شهرت رسید؛ همچنین کتاب‌هایی دربارهٔ هایدگر، کانت،‌ هگل و دکارت نوشت. یکی از درون‌مایه‌های اصلی کارهای او مشکلِ بودن با یکدیگر در جامعهٔ معاصر است. در کتاب «بودن مفرد جمع» (۲۰۰۰) نانسی از این صحبت می‌کند که ما چگونه هنوز می‌توانیم از یک «ما» یا یک تکثر صحبت کنیم؛ بدون آنکه این «ما» را به هویتی بنیادین و انحصاری تبدیل کنیم. او این سؤال را مطرح می‌کند که امروزه شرایط صحبت‌کردن از «ما» چیست؟

نانسی در سال ۱۹۷۳ دکترای خود را زیرنظر «پل ریکور» دریافت کرد. موضوع پایان‌نامهٔ او آزادی در فلسفهٔ کانت، شلینگ و هایدگر بود که در سال ۱۹۸۸ با عنوان «تجربهٔ آزادی» به چاپ رسید. ژاک دریدا و فرانسوا لیوتار از استادان راهنمای او بودند. او دچار بیماری شد؛ از‌این‌رو تنها به نوشتن پرداخت. در دههٔ ۱۹۹۰ کتاب‌های بسیاری دربارهٔ مقولات اجتماعی و سیاسی چاپ کرد. سال ۲۰۰۰ کتابی تحت‌عنوان «متجاوز» دربارهٔ بیماری‌اش نوشت. اولین کتاب ژان لوک نانسی، «عنوان حرف» نام داشت که سال ۱۹۷۳ با همکاری فیلیپ لاکولابارت، فیلسوف فرانسوی منتشر شد. این کتاب مطالعه‌ای نقادانه دربارهٔ کارهای ژاک لاکان است. نانسی معمولاً از لاکان انتقاد می‌کند. در کتاب «معنی دنیا» مفهوم «دیگری» را در لاکان «مدفوع کلامی» (Theological excrement) می‌نامد.