دانلود و خرید کتاب صوتی بی عیب و نقص

کتاب صوتی بی عیب و نقص نوشتهٔ مایکل شور و ترجمهٔ نگار شجاعی و با صدای نسیم رفیعی است و رادیو گوشه آن را منتشر کرده است. نظر آدم حسابی‌ها در مورد آدم حسابی بودن، از ارسطو تا کامو در این کتاب صوتی آمده است.

امروز تصمیم گرفته‌اید آدم خوبی باشید. واقعاً نمی‌دانید چرا! مثل همیشه، امروز صبح هم با یک خروار شوروشوق و خوش‌بینی بیدار شده‌اید، فارغ از دنیایی که انگار همیشه کمر همت بسته به گرفتن حالتان. از تخت پریدید بیرون و مصمم بودید امروز کمی بهتر از دیروزتان باشید. به نظر کار سختی نیست. نه؟ فقط لازم است در روش زندگی‌تان تغییرات کوچکی ایجاد کنید.

درباره کتاب صوتی بی عیب و نقص

ده‌ها هزار سال قبل، بعد از اینکه انسان‌های نخستین کارهای اساسی مانند تکامل و اختراع آتش و نبرد با ببرها و غیره را تمام کردند، عده‌ای زمزمه‌هایی دربارهٔ اخلاقیات سر دادند. این افراد بخشی از زمان و انرژی ارزشمندشان را صرف تفکر دراین‌باره کردند که چرا مردم دست به کارهای مختلف می‌زنند و سعی داشتند روش‌هایی بیابند که بتوان این کارها را بهتر، عادلانه‌تر و عقلانی‌تر انجام داد. قبل از اینکه این آدم‌ها بمیرند، حرف‌هایشان موضوع بحث آدم‌های دیگر شد و بعد آدم‌های دیگری هم همین کار را کردند. این مسیر ادامه پیدا کرد و کرد تا همین لحظه و این یعنی طی چندهزارهٔ اخیر، مردم چهارگوشهٔ دنیا درگیر بحثی بسیار طولانی و مداوم بر سر مسئلهٔ اخلاق بوده‌اند.

خیلی از آدم‌هایی که عمرشان را پای این بحث گذاشتند، دنبال پول و شهرت و افتخار نبودند. آن‌ها این کار را کردند چون باور داشتند اخلاقیات مهم است. چون مهم است این سؤالات اساسی را دربارهٔ طرز رفتار در کرهٔ زمین بپرسیم تا همگی بتوانیم مسیر بهتری برای خود کشف و تعریف کنیم.

فلسفهٔ اخلاق هزاران سال قدمت دارد و هر نظریهٔ جدیدی به‌نحوی با نظریات پیشین خود مرتبط است. در کتاب بی عیب و نقص با این نظریات به صورت خودمانی بیشتر آشنا می‌شویم.

شنیدن کتاب صوتی بی عیب و نقص را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران کتاب‌های فلسفی به زبان خودمانی پیشنهاد می‌‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی بی عیب و نقص

«تابه‌حال از کدام‌یک از بهانه‌های الکی زیر استفاده کرده‌اید تا از بار تعهد اجتماعی آزاردهنده‌ای شانه خالی کنید؟

-«ببخشید پیامکت به دستم نرسید. گوشی‌ام چند روز است قاتی کرده.»

-«امشب نمی‌رسم بیایم شام. پرستار بچه‌مان دقیقهٔ نود کنسل کرد.»

-«واقعاً دوست دارم بیایم اجرای اُپرای مدرسهٔ راهنمایی دخترتان، ولی مارمولکم افسرده شده. روی سنگ موردعلاقه‌اش نمی‌نشیند، کاهو نمی‌خورد و من هم باید مراقبش باشم.» 

«آیا باید حقیقت را بگویم؟» یک دوراهی اخلاقی‌ست که به‌وفور با آن مواجه می‌شویم. بیشترمان از گمراه کردن مردم لذت نمی‌بریم، اما اگر چرخ‌دنده‌های اجتماع را با دروغ‌های مصلحتی کمی روغن‌کاری کنیم واقعاً بهتر می‌چرخند. قطعاً آسان‌تر (شاید حتی مؤدبانه‌تر) به نظر می‌رسد که به یک نفر بگوییم باید از مارمولک بیمارمان مراقبت کنیم تا اینکه بگوییم «نمی‌خواهم بیایم اجرای بچه‌ات چون احتمالاً مزخرف و کسل‌کننده‌ست.» یا بدتر از آن، اینکه واقعاً برویم و اجرا را ببینیم. اما این را هم حس می‌کنیم که دروغ گفتنمان حتماً هزینه‌ای اخلاقی به همراه دارد. می‌دانیم نباید این کار را بکنیم و هر بار این کار را می‌کنیم، اشتباه بودنش نیشمان می‌زند؛ حس بدی بهمان دست می‌دهد یا لااقل یک‌جوری می‌شویم... اما این حس به‌سرعت رنگ می‌بازد. دوباره برمی‌گردیم سر زندگی‌مان و در اکثر موارد، ظاهراً ضرری هم به کسی نمی‌رسد. پس... واقعاً کارمان بد است؟»