کتاب زن سی ساله

کتاب زن سی ساله با نام اصلی ‎Ia Femme de trente ans و عنوان انگلیسی A Woman Of Thirty رمانی است زنانه از نویسنده‌ی مشهور فرانسوی و یکی از بزرگ‌ترین رمان‌نویسان دوران یعنی اونوره دو بالزاک. عشق مفهومی خوشایند و در عین حال پیچیده‌ است. به تعداد آدم‌هایی که تابه‌حال زیسته‌اند می‌توان برای آن تعریف ارائه کرد. ژولی دخترکی زیبا و لطیف است که در وادی عشق تجربیات دردناکی را پشت سر می‌گذارد. او کسی را برای عشق‌ورزی انتخاب می‌کند که باعث انزجار او از عشق و ازدواج می‌شود.

بالزاک با نگاهی موشکافانه و ظریف زندگی این زن و خانواده‌اش را توصیف می‌کند. عشق مرکزیت و نقطه‌ی تلاقی ماجراهای این داستان است. این رمان را کورش نوروزی به فارسی برگردانده و نشر مرکز آن را منتشر کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب زن سی ساله

کتاب زن ۳۰ ساله، یکی از رمان‌های اونوره دو بالزاک، نویسنده‌ی مشهور فرانسوی و خالق کتاب معروف بابا گوریو است. بالزاک یکی از مشهورترین رمان‌نویسان جهان است که به قلم خاص و نگاه ویژه‌ی خود شهره است. او نخستین بخش این کتاب را در سال ۱۸۲۹ نوشت و با عنوان رنج‌های ناشناخته در مجله‌ای به چاپ رساند؛ اما نسخه‌ی کامل این رمان را در سال ۱۸۴۲ با نام زن سی ساله منتشر کرد. در این بازه‌ی زمانی بالزاک در پاریس روزگار می‌گذراند و تعاملات او با خانم‌ها در مجالس مختلف زمینه‌ساز نگاه دقیق او به رفتار آن‌ها و درنهایت نوشتن این کتاب شد.

بالزاک بسیار به نوشتن علاقه داشت و می‌توان گفت در ژانرهای مختلفی نیز وارد شد. کار خود را با نوشتن نمایش‌نامه‌های تراژیک شروع و کمی بعد نوشتن رمان‌های فلسفی و عرفانی را تجربه کرد و حتی کم‌کم پا به میدان رمان‌های مبتذل گذاشت. بعدها او از نگاه ریزبینانه و ظریف خود بهره برد تا سبک خاص خود و حیطه‌ای را که به آن علاقه دارد، بیابد. او بسیار خوب زندگی اجتماعی و خانواده‌ها و رفتارهای زنان و مردان را نگاه می‌کرد. کمدی انسانی نام مجموعه‌ی عظیم رمان‌های بالزاک است که در آن زندگی اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی فرانسه در دوران پس از انقلاب فرانسه را ترسیم می‌کند. اثر زن ۳۰ ساله یکی از رمان‌های این مجموعه است. در تمام آثار متنوع بالزاک، او همچون یک ناظر و یک وقایع‌نگار جامعه‌ی معاصر فرانسه را رصد می‌کند و در رمان‌هایش در کنار تحلیل شخصیت‌ها جنبه‌های مختلفی از زندگی مثل آداب و رسوم روستایی و کلان‌شهری، دنیای هنر و ادبیات و فرهنگ،‌ حوزه‌های تجاری، عشق‌های رمانتیک و روابط اجتماعی را بررسی می‌کند و توصیف دقیقی از آن زمان فرانسه به دست می‌دهد. این ویژگی‌ها تماماً در کتاب زن سی ساله نیز دیده می‌شوند.

بالزاک در کتاب زن سی ساله یک دنیای کاملاً زنانه را ترسیم کرده است. او تصویری با جزئیات از سال ۱۸۱۳ تا ۱۸۴۴ فرانسه به دست می‌دهد و جایگاه زن را در این محیط به‌خوبی نشان می‌دهد. توصیفات دقیق و موشکافانه‌ی او از امیال و افکار زنان نشان از نگاه عمیق و دقیق او دارد؛ همچنین به نظر می‌رسد نشست و برخاست‌های او با زنان گوناگون پاریسی در این مسیر او را یاری کرده است. داستان ژولی، شخصیت اصلی کتاب، از روز یکشنبه در آغاز ماه آوریل ۱۸۱۳ آغاز می‌شود؛ یعنی روزی که معشوقه‌اش را می‌بیند. ژولی گرفتار عشق مردی نظامی می‌شود. کسی که بویی از عشق و محبت نبرده است و تصوری از عشق زنانه ندارد. ژولی با هزار امید و آرزو وارد زندگی جدیدش می‌شود؛ اما در همان شب اول تمام تصوراتش نیست و نابود می‌شود. او چنان از عشق و زندگی زناشویی منزجر می‌شود که سایه‌ی افسردگی بر چهره‌اش می‌نشیند. او با زندگی پر از نفرتش می‌سازد و صاحب دخترکی به نام هلن می‌شود. در این میان عشقی ناخواسته به دلش راه پیدا می‌کند و او در دوراهی انتخاب بین حفظ عفت و کسب عشق درمانده می‌شود. آیا او دست به انتخابی درست می‌زند و پای انتخابش می‌ماند؟ انتخاب‌های او در زندگی مسیری را برایش می‌سازد که گویی هیچ راه گریزی برایش نمی‌ماند. فرصتی برای جبران برایش می‌ماند؟ و آیا این فرصت‌ها را می‌بیند؟

بالزاک در این کتاب در کنار داستان‌گویی از عشق به ابعاد مختلف یک زندگی اجتماعی و خانوادگی نیز می‌پردازد. نگاه بالزاک در این کتاب بسیار واقع‌گرایانه است و تصویری که از ژولی می‌سازد بسیار تصویری انسانی است. ژولی شخصیتی فانتزی و مظلوم ندارد. انتخاب‌ها و مسئولیت‌پذیری او در قبال انتخاب‌هایش سرنوشت خود و اطرافیانش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ترسیم زندگی بی‌پرده‌ی یک زن به‌صورتی کاملاً واقع‌گرایانه باعث انتقادهای تندی از سوی محافظه‌کاران و اخلاق‌گرایان قرن نوزدهم می‌شود. بالزاک چند نگاه و تحلیل نسبت به عشق را در این اثر بررسی کرده است؛ گویی باور او این بوده است که عشق از منظر نگاه هر کسی در دنیا می‌تواند متفاوت باشد و جلوه‌ای ویژه به جهان اضافه کند.

خلاصه داستان زن سی ساله

(هشدار لو رفتن پایان داستان!)

داستان از شش بخش تشکیل شده است و هر کدام از این بخش‌ها با زاویه‌ی نگاه متفاوتی روایت‌گر بخشی از زندگی ژولی هستند. داستان از سال ۱۸۱۳ شروع می‌شود؛ زمانی که ژولی معشوقه‌اش ویکتور را در رژه‌ی قبل از جنگ فرانسه همراه با ناپلئون می‌بیند. پدر ژولی وقتی متوجه عشق دخترش به این افسر جوان می‌شود به او هشدار می‌‌دهد که سرانجامِ این عشق چیزی جز فلاکت نخواهد بود، چون ویکتور چیزی از عشق و احساس سرش نمی‌شود. ژولی پس از مرگ پدرش و برخلاف نظر او با ویکتور ازدواج می‌کند. حاصل این ازدواج چیزی جز افسردگی و انزجار نسبت به عشق و زندگی زناشویی نیست. حاصل این ازدواج پر از نفرت دختری به نام هلن است. ژولی در لحظاتی که در افسردگی غوطه‌ور است، شاهد ظهور عشقی نو در زندگی‌اش می‌شود. پزشکی به نام آرتور به بهانه‌ی مشکلات سلامتی ژولی به زندگی‌اش وارد می‌شود. ژولی در دوراهی انتخاب بین عشق و حفظ عفاف مادرانه‌اش می‌ماند. در نهایت دخترش را انتخاب می‌کند و آرتور در سوز عشق او جان خودش را می‌گیرد.

سی‌سالگی برای ژولی یک واقعه را به همراه دارد. شارل پسر جوانی است که وارد زندگی زنی ازهم‌پاشیده می‌شود که حتی نسبت به دخترش بی‌اعتنا شده است. ژولی که هیچ تصور نمی‌کند بتواند عاشق کسی دیگری شود دل به شارل می‌بندد و قوانین جامعه‌ای را که همیشه به آن احترام می‌گذاشته است، کنار می‌گذارد؛ اما ماجرا از اینجا بسیار پیچیده می‌شود. هلن که مورد بی‌مهری مادر قرار گرفته است از ماجرای خیانت او باخبر شده و پسر نامشروع مادرش را به رودخانه پرت می‌کند و دستانش به خون آلوده می‌شود. در ادامه‌ی داستان شاهد گسترش خانواده‌ی ژولی هستیم؛ حالا او دو دختر و دو پسر دارد و همچنان با ویکتور زندگی می‌کند؛ اما دیگر زمان آن رسیده تا ژولی نتیجه‌ی انتخاب‌هایش را ببیند. شوهر و هلن و دو پسرش طی ماجراهای مختلفی از دنیا می‌روند و حالا ژولی با دختری تنها مانده که گویی به سرنوشت مادرش نزدیک می‌شود.

چرا باید این کتاب را بخوانیم؟

بالزاک در کتاب زن سی ساله در زمانه‌ای که نگاه به زن با امروز بسیار متفاوت بوده و بسیاری از تصمیمات آن‌ها نکوهش می‌شده است، یک نگاه و نظر متفاوتی را ثبت کرده است. او به موضوعاتی پرداخته که برای آن زمان و حتی الان می‌تواند بسیار روشن‌کننده باشد و تصورات را نسبت به زنان و حق و حقوقی که دارند دستخوش تغییر کند. به‌عنوان یک رمان، این کتاب موضوع‌های متنوعی را در خود جای داده است. از وضعیت اجتماعی و سیاسی آن زمان گرفته تا تحلیل یک خانواده که ستون آن یعنی مادر درگیر مسائلی است که بیان آن حتی باعث شرم و تا حدی ناممکن بوده است. این اثر در توصیف زنانگی و تصور زنان از عشق جایگاه ویژه‌ای دارد. ترجمه‌ی دقیق کورش نوروزی تجربه‌ی غرق‌شدن در این داستان پُرفرازونشیب را برای فارسی‌زبانان نیز میسر کرده است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن رمان زن سی ساله را به‌ دوستداران ادبیات فرانسه، مخصوصاً آثار اونوره دو بالزاک پیشنهاد می‌کنیم. علاقه‌مندان به حوزه‌ی عشق، مسائل زنان و همچنین تاریخ فرانسه از خواندن این کتاب بسیار لذت خواهند برد.

درباره انوره دوبالزاک؛ نویسنده کتاب

اونوره دو بالزاک نویسنده‌ی فرانسوی، در ۲۰ می ۱۷۹۹ در شهر تور فرانسه دیده به جهان گشود. پدر بالزاک مردی از تبار دهقانان جنوبی بود که به‌مدت ۴۳ سال در دوران لویی شانزدهم و ناپلئون در خدمات شهری کار کرد. مادر اونوره از خانواده‌‌ی تجار پارچه‌ بود. بالزاک از ۸ تا ۱۴ سالگی به مدرسه‌ی کالج سخنوران در واندوم فرستاده شد. با سقوط ناپلئون، خانواده‌اش از تور به پاریس نقل‌مکان کردند، جایی که او دو سال دیگر به مدرسه رفت و سپس سه سال را به‌عنوان منشی یک وکیل گذراند. او به حرفه‌ی نویسندگی علاقه داشت. در سال ۱۸۱۹ در حیطه‌ی نوشتن نمایشنامه‌های تراژیک با شکست مواجه شد. سپس شروع به نوشتن رمان‌هایی پر از گمانه‌زنی‌های عرفانی و فلسفی کرد و حتی به نوشتن رمان‌های مبتذل، رمان‌های گوتیک، طنزآمیز و تاریخی با نام‌های مستعار پرداخت. او حتی به‌عنوان ناشر، چاپخانه‌دار و صاحب یک کارخانه‌ی حروف‌چینی نیز مشغول به کار شد؛ اما فاجعه از راه رسید و در سال ۱۸۲۸ ورشکسته شد. از آن به بعد، زندگی او با بدهی‌های فزاینده و تقریباً کار طاقت‌فرسا سپری شد.

پس از این دوره او با تسلطی تازه به نویسندگی بازگشت. در سال ۱۸۲۹ رمان دهقانان را منتشر کرد که با موفقیت خوبی روبه‌رو شد. او از این پس زمان زیادی را در پاریس گذراند. در محافل زیادی شرکت کرد و حتی خود را به‌عنوان یک اشرافی جا زد تا بتواند با آدم‌های بیشتری در ارتباط باشد و رفتار آن‌ها را زیر نظر بگیرد. همین نشست‌وبرخاست‌ها شالوده‌ی بسیاری از آثارش را شکل دادند. بابا گوریو، اوژنی گرانده، چرم ساغری و زنبق دره عنوان برخی دیگر از مهم‌ترین کتاب‌های بالزاک است. بالزاک سال‌ها در انتظار عشق اِولین هانسکا که زنی متأهل بود روزگار گذراند و توانست چند ماه پایانی عمر خود را که با بیماری سختی نیز دست‌وپنجه نرم می‌کرد به مراد دلش برسد. او در نهایت در ۱۸ اوت ۱۸۵۰ در پاریس از دنیا رفت.

بهترین ترجمه کتاب زن سی ساله

کتاب زن سی ساله برای اولین بار در سال ۱۳۳۶ توسط ادوارد ژوزف به فارسی ترجمه شد. بسیاری این ترجمه را هنوز هم بهترین ترجمه از این کتاب می‌دانند. یکی دیگر از ترجمه‌های خوب این کتاب ترجمه‌ی علی‌اصغر خبره‌زاده است که طرف‌داران خاص خود را دارد. بعضی خبره‌زاده را از مترجم‌های خوب بالزاک می‌دانند که نزدیک به سبک خودِ نویسنده‌ی اصلی ترجمه می‌کند و لحن شاعرانه و کلاسیک را در ترجمه‌اش حفظ می‌کند. کورش نوروزی اما از ترجمه‌های بسیار خوب و به‌روز این کتاب است که با دقت بالا انجام شده است و برای مخاطبان امروزی می‌تواند گزینه‌ی بسیار خوبی باشد.

بخشی از کتاب زن سی ساله

«بِین رودخانۀ کوچک لوئن و رودِ سِن، دشت پهناوری هست که تا جنگل فونتن‌بلو و حاشیۀ شهرهای موره، نِمور و مونتِرو گسترده است. در این سرزمینِ خشک، تنها چیزی که به چشم می‌آید چند تپۀ انگشت‌شمار است و بیشه‌های کوچکی در میان کشتزارها که پناهگاهِ نخجیرند؛ و بعد، تا چشم کار می‌کند، خطوطی می‌بینیم بی‌پایان، خاکستری یا زرد، که خاصّ چشم‌انداز‌هایِ مناطق سولونی، بُس و بِری۸۲ست. در میان این دشت، بین موره و مونترو، مسافر، قصری قدیمی می‌بیند به نام سَن‌لانژ۸۳ که از بزرگی و شکوه چیزی کم ندارد. خیابان‌کِشی‌های اطراف این قصر با درختان سر برکشیدۀ نارون، کندنِ خندق‌های عمیق و برآوردنِ باروهایی آن‌چنان عریض و طویل، و ساختن باغ‌های بزرگ و عمارات اربابی، هزینه‌ای سنگین داشته که یا از پول خراج و مالیاتِ شاهی۸۴ و اختلاس‌های مُجاز فراهم شده است، یا از ثروت هنگفت اشراف که موروثی بودنش امروزه زیر پُتک قانون مدنی۸۵ نابود گشته. اگر بر حسب تصادف، هنرمندی یا فردی خیال‌پرداز در این جاده‌هایی که چرخ‌های کالسکه‌ها شیارهایی عمیق در آن‌ها برجا گذاشته‌اند و در زمین سفت و سختی که از مرز این سرزمین پاسداری می‌کند، راه گُم کند، از خود می‌پرسد که کدام ذهن بی‌عقل و هوس‌بازی، فرمان بنای چنین قصر شاعرانه‌ای را در این گندم‌زار بی‌گل و درخت، در این صحرایِ گچ و رُس و سنگ آهک و شن داده است؛ جایی که شادی می‌میرد و قطعاً اندوه می‌آفریند، جایی که روح از تنهایی و خاموشی، از چشم‌انداز یکنواخت و نازیبایی‌ها، همیشه خسته و افسرده است، اما، برای رنج‌هایی که جویای تسلا و تسکین نیستند بهترین جاست.

اواخر سال ۱۸۲۰، زنی جوان، که در پاریس به زیبایی و لطافت و فهمیدگی شهره بود، و موقعیت اجتماعی، و در نتیجه ثروتش، با شهرت فوق‌العاده‌اش تناسب داشت، در میان شگفتی اهالی دهکده‌ای که تقریباً در دو کیلومتری سن‌لانژ بود، در این قصر ساکن شد.

دیرزمانی بود که کشاورزان و روستاییان هیچ اربابی در قصر سن‌لانژ ندیده بودند.»