دانلود و خرید کتاب صوتی زن سی ساله

کتاب صوتی زن سی ساله نوشتهٔ اونوره دو بالزاک و ترجمهٔ علی اصغر خبره زاده است. سحر بیرانوند گویندگی این رمان صوتی فرانسوی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی زن سی ساله

کتاب صوتی زن سی ساله داستان زندگی زنی به نام «ژولی» را روایت می‌کند؛ زنی که ازدواج عاشقانه‌اش با شکست مواجه می‌شود. این کتاب صوتی حاوی رمانی غم‌انگیز در بستری تاریخی است و اونوره دو بالزاک، این رمان صوتی را در بستر مسائل تاریخی و اجتماعی پیش می‌برد. عشق ژولی به «ویکتور» با تاریخ فرانسه پیوند می‌خورد و با شیوایی و ظرافت هرچه‌تمام‌تر روایت می‌شود. پرداختن به مرد خیانتکار، مرگ پدر، بزرگ‌کردن فرزند و روان‌شناسی زنان از ویژگی‌های بارز این رمان است. ژولی که برخلاف نظر پدرش با یک نظامی ازدواج می‌کند، سرنوشت خود را معین می‌کند. او در رمان صوتی حاضر، گاه قهرمان و گاه ضدقهرمان است. گفته شده است که «زن سی‌ساله» به‌دلیل بررسی دقیق عواطف انسانی و به‌ویژه تحلیل خواهش‌ها و هوس‌های زنان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بالزاک سبک زندگی و نحوهٔ مواجهٔ زنان با احساسات و خانواده را در قرن ۱۹ فرانسه به‌خوبی توصیف می‌کند. رمان‌های بالزاک، به دور از خیال و بیشتر بر پایهٔ عناصر و اتفاقات واقعی نوشته شده‌اند.

شنیدن کتاب صوتی زن سی ساله را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی قرن ۱۹ فرانسه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره انوره دوبالزاک

انوره دو بالزاک در سال ۱۷۹۹ به دنیا آمد و در سال ۱۸۵۰ درگذشت. او نویسنده و نمایشنامه‌نویسی فرانسوی است. بالزاک به‌واسطهٔ شرح بی‌پرده و دقیق از جامعهٔ فرانسه، به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران رئالیسم در ادبیات مدرن اروپایی شناخته می‌شود. شخصیت‌های داستان‌های بالزاک پیچیده و چندبعدی هستند و اشیای بی‌جان، به‌خوبی با شخصیت‌های انسانی همراه و آمیخته می‌شوند؛ به‌گونه‌ای که پاریس به‌عنوان یک شهر، ویژگی‌های انسانی می‌یابد. بالزاک بر روی بسیاری از نویسندگان هم‌عصر خود مانند «امیل زولا» و «چارلز دیکنز» تأثیر گذاشت.

او در دوران کودکی اهل مطالعه و پرشور بود؛ ازاین‌رو در ساختار بستهٔ مدارس آن زمانِ فرانسه نمی‌گنجید. دوران کودکی سختی را گذراند؛ زیرا روش‌های تربیتی خاص و البته آزاردهنده‌ای در آن زمان رایج بود که با سخت‌گیری اجرا می‌شد. ارادهٔ اخلاقی و نگرش خاص درونی او مشکلاتی را در موفقیت او در زندگی و کسب‌وکار ایجاد کرد. زمانی که از مدرسه فارغ‌التحصیل شد در یک دفتر حقوقی مشغول به کار شد، اما اتفاق‌های غیرانسانی و روند کسالت‌بار آن موجب شد بالزاک از این کار کناره‌گیری کند. بالزاک دربارهٔ تجربهٔ کار در دفتر حقوقی‌اش گفته بود که این شغل، یک آدم معمولی با روند زندگی عادی و یکنواخت می‌سازد و او تحمل این زندگی را ندارد؛ بالزاک همچنین مشاغلی همچون نشر، چاپ، نقد ادبی، تجارت و... را امتحان کرد، اما در همهٔ آن‌ها شکست خورد.

آنچه او در کتاب «کمدی انسانی» می‌نویسد، انعکاسی از دشواری‌های زندگی شخصی او در همین دوران‌ها است. «کمدی انسانی» مجموعه‌ای نزدیک به ۹۰ داستان کوتاه و رمان‌های او است که در کنار هم می‌کوشند تصویری همه‌سویه از جامعهٔ انسانی را به نمایش بگذارد. پس از چند اثر نمایشی ناموفق و چند رمان اولیه، رمان «چرم ساغری» در سال ۱۸۳۱ و «اوژنی گرانده» در سال ۱۸۳۳، رمان‌های پرفروش بالزاک به شمار می‌روند. پس از این، موفقیت بیشتری برای رمان‌های بعدی بالزاک به دست آمد. «بابا گوریو» و «زنبق‌دره» از دیگر آثار مشهور و شناخته‌شدهٔ بالزاک برای پارسی‌زبان‌ها هستند. رمان «آرزوهای بربادرفته» نیز یکی دیگر از آثار این نویسندهٔ فرانسوی است.

انوره دو بالزاک عادت کاری عجیبی داشت. او بیشتر، شب‌های طولانی به نوشتن می‌پرداخت و این روش زندگی، روی تندرستی او اثر گذاشت. سرانجام او در ۵۱سالگی و درحالی‌که تنها ۵ ماه از تنها ازدواج دیرهنگامش می‌گذشت، در پاریس درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی زن سی ساله

«در اعماق روح خویش حرارت و شور و هیجان فطری جوانان را که طبیعت سخاوتمندانه آنها را آفریده است، پس می‌زد. کار می‌کرد تا خود را حسابگر خونسردی نشان دهد تا ذخار روحی و اخلاقیش را که تصادف به او بخشیده بود، نظم و ترتیب دهد و دلپسند جلوه‌گر سازد و به ظاهرسازی‌های فریبنده بیاراید، سعی و کوششی بود واقعی در راه جاه طلبی، نقش غمگینی را به عهده گرفته بود تا به هدف خویش که امروزه ما آن را وضع خوب می‌نامیم، برسد.

آخرین نگاه را به سالنی که در آن می‌رقصیدند، انداخت.پیش از اینکه مجلس رقص را ترک کند، بی شک می‌خواست تصویر آن را در ذهن خود نگه دارد، چون تماشاچی‌ای بود که وقتی از لژ اپرا بیرون می‌آید به آخرین صحنه می‌نگرد. همچنین به واسطه‌ هوی و هوسی که درک آن آسان است، آقای واندونس این صحنه کاملا فرانسوی، درخشندگی چهره‌های خندان این جشن پاریسی را بررسی می‌کرد و در عالم خیال آن را با قیافه‌های تازه، صحنه‌های گیرا و فریبنده‌ای که در ناپل در انتظارش بود، مقایسه می‌کرد، جایی که قصد کرده بود پیش از اینکه به محل ماموریتش برود، چند روزی در آن به سر برد.

به نظر می‌آمد فرانسه بی‌ثبات و تغییر را که به آسانی شناخته می‌گردد با مملکتی که عادات و آداب و مناظرش بر او مجهول بودند و تنها آن را از راه شایعات ضد و نقیض، یا از طریق کتاب‌ها که اغلب نادرست است، شناخته بود، مقایسه می‌کند.

خیالاتی کاملا شاعرانه که امروز بسیار پیش پا افتاده است، از مغزش گذشتند و شاید هم بی‌اراده، به آرزوهای دلش جواب گفتند، این آرزوها بیشتر مشکل پسند بودند تا حساس، و دست نخورده بودند تا پژمرده و افسرده.

با خویش می‌گفت:«اینها، زیبا و متمول و مشخص‌ترین زنان پاریس‌اند، در اینجا سرشناسان روز، وکلای زبردست، اشراف و ادبای مشهور جمع‌اند، اما در‌ آنجا، هنرمندان و مردان توانا و با این وجود، در اینجا، تنها راز و نیازهای بی اهمیت، عشق‌های زودگذر، لبخندهایی که هیچ چیز زا بیان نمی‌کند.»