کتاب کتاب غول ها

کتاب «کتاب غول‌ها» اثری از ویلیام مین با ترجمهٔ فرینوش رمضانی است که نشر مرکز آن را منتشر کرده است. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌ها و افسانه‌ها دربارهٔ غول‌ها از فرهنگ‌ها و اسطوره‌های مختلف جهان را گردآوری کرده و با نگاهی متفاوت به شخصیت و سرنوشت غول‌ها می‌پردازد. در این مجموعه، غول‌ها تنها موجوداتی ترسناک و شرور نیستند، بلکه گاهی مهربان، تنها یا حتی قربانی شرایط خود هستند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کتاب غول ها

«کتاب غول‌ها» نوشتهٔ ویلیام مین، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه و افسانه‌ای است که به بازخوانی و بازآفرینی روایت‌های کهن دربارهٔ غول‌ها می‌پردازد. این کتاب در قالب ناداستان و داستان کوتاه، افسانه‌ها و اسطوره‌های متنوعی را از فرهنگ‌های مختلف گرد هم آورده است؛ از اسطوره‌های یونانی و اسکاندیناوی تا افسانه‌های بومی جزایر اقیانوس آرام و آمریکای جنوبی. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هر داستان، غولی متفاوت با ویژگی‌ها و سرگذشتی خاص را معرفی می‌کند و در کنار آن، نویسنده در مقدمه و بخش‌هایی از کتاب به تحلیل نگاه تاریخی و فرهنگی به غول‌ها می‌پردازد. این اثر نه‌تنها برای نوجوانان و علاقه‌مندان به ادبیات افسانه‌ای، بلکه برای هر کسی که به اسطوره‌شناسی و روایت‌های فولکلور علاقه دارد، جذابیت دارد. روایت‌ها با زبانی داستانی و گاه طنزآمیز، تصویری چندوجهی از غول‌ها ارائه می‌دهند و خواننده را به تامل دربارهٔ نقش این موجودات در تخیل و فرهنگ بشر دعوت می‌کنند.

خلاصه کتاب کتاب غول ها

در «کتاب غول‌ها»، مجموعه‌ای از داستان‌ها و افسانه‌ها روایت می‌شود که هرکدام به نوعی به زندگی، ویژگی‌ها و سرنوشت غول‌ها می‌پردازند. برخلاف تصور رایج که غول‌ها را صرفاً موجوداتی شرور و ترسناک می‌داند، این کتاب نشان می‌دهد که غول‌ها نیز مانند انسان‌ها، شخصیت‌ها و سرنوشت‌های گوناگونی دارند؛ برخی مهربان و تنها، برخی خجالتی و برخی دیگر واقعاً خطرناک و مخوف. در داستان «سه سیب زرین»، هرکول برای یافتن سیب‌های طلایی باغ هسپریدها با غول‌هایی روبه‌رو می‌شود که هریک ویژگی‌های خاص خود را دارند؛ از اطلس که آسمان را بر دوش می‌کشد تا آنتایوس که قدرتش از زمین می‌گیرد. در افسانهٔ «غولی که یک رودخانه را دزدید»، غولی خجالتی و مهربان برای کمک به مردم جزیرهٔ خود، رودخانه‌ای را می‌نوشد و ماجراهایی طنزآمیز و آموزنده رقم می‌خورد. داستان «لوکی چطور غول را گول زد» به نبرد هوش و قدرت میان خدایان و غول‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که همیشه زور برنده نیست. در روایت «تاوادان و غول آتش»، غول به شکل یک آتشفشان ظاهر می‌شود و مردم برای نجات خود باید با او مذاکره و مبارزه کنند. داستان «آنگوس» نیز به غولی تنها و مهربان می‌پردازد که برخلاف ظاهرش، دلی نازک دارد و در جست‌وجوی دوستی است. در مجموع، کتاب با گردآوری این روایت‌ها، تصویری چندبعدی از غول‌ها ارائه می‌دهد و مرز میان خیر و شر را در افسانه‌ها به چالش می‌کشد.

چرا باید کتاب کتاب غول ها را بخوانیم؟

این کتاب با گردآوری افسانه‌ها و داستان‌هایی از فرهنگ‌های گوناگون، فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با نگاه تازه‌ای به مفهوم غول و نقش آن در اسطوره‌ها و تخیل جمعی بشر آشنا شود. روایت‌های متنوع کتاب، نه‌تنها سرگرم‌کننده‌اند، بلکه به پرسش‌هایی دربارهٔ قضاوت، تفاوت، قدرت و تنهایی نیز می‌پردازند. «کتاب غول‌ها» با کنار هم گذاشتن غول‌های مهربان، خجالتی، تنها و حتی شرور، مرزهای کلیشه‌ای را می‌شکند و به مخاطب یادآوری می‌کند که هر موجودی، حتی غول‌ها، می‌توانند داستانی متفاوت داشته باشند. این اثر برای علاقه‌مندان به اسطوره‌شناسی، ادبیات کودک و نوجوان و کسانی که به دنبال روایت‌هایی فراتر از خیر و شر مطلق هستند، جذابیت دارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به نوجوانان، علاقه‌مندان به افسانه‌ها و اسطوره‌ها، دوستداران ادبیات کودک و نوجوان و کسانی که به دنبال روایت‌هایی با مضامین متفاوت دربارهٔ قدرت، تفاوت و دوستی هستند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای والدین و مربیانی که به دنبال داستان‌هایی آموزنده و سرگرم‌کننده برای جمع‌خوانی یا گفت‌وگو با کودکان هستند، گزینهٔ مناسبی است.

بخشی از کتاب کتاب غول ها

«جهان با غول‌ها نامهربان بوده است. در زمان‌های گذشته، این‌طور که پیداست، اگر کسی از وجود غولی باخبر می‌شد، می‌رفت و شمشیرش را تیز می‌کرد و اگر می‌توانست او را می‌کشت. این هم که کسی برای ثروتمندشدن به قصر غول برود و اموالش را بدزدد، کار پسندیده‌ای به‌حساب می‌آمد. غول‌ها هم به‌نوبهٔ خود، فکر می‌کردند حق دارند در صورت لزوم، آدم‌ها را بکشند و یا گاو ــ گوسفندهای‌شان را بدزدند و به قصر خود ببرند و حیوانات و حتی آدم‌ها را بخورند. با تمام این حرف‌ها من هنوز دلیل بدنام‌شدن غول‌ها را نمی‌فهمم. درست است که میان آن‌ها غول‌های بد و خطرناکی پیدا می‌شده، اما بعضی از آدم‌ها هم خوب نیستند. ما هنوز وقتی می‌خواهیم از قدرت و پایداری یک نفر خیلی تعریف کنیم، می‌گوییم: «غول است» و اصلاً هم انتظار نداریم کسی برود و برای کشتن او شمشیر تیز کند. در انجیل آمده: «در زمان‌های گذشته، غول‌هایی بوده‌اند...»، غول‌هایی مثل آناکیم، قوم زَمزُمیان، قوم رفائیان، که شاید در طوفانِ نوح غرق شدند و شاید هم همان اجداد اولیهٔ بشر بودند. جای دیگری در انجیل از غولی به‌نام جالوتِ جَتّی یاد شده که در نبردی خودخواسته و عادلانه به‌دست حضرت داوود، با قلاب‌سنگ کشته شد. (فصل هفدهم از کتاب اول شموییل). اُگ، پادشاه باسان هم غول بوده و می‌گویند سه‌هزار سال عمر کرده و آنقدر عظیم‌الجثه بوده که در طوفان نوح، کنار کشتی راه می‌رفته است. اُگ آخرین بازماندهٔ نسلِ رفائیم‌ها بود و قومِ بنی‌اسرائیل در راهِ بازگشت از مصر به سرزمین موعود، به جنگ او رفتند. آن‌ها تخت‌خوابش را در ربهًْ عمّون پیدا کردند، تخت‌خوابی آهنین به طول نُه و عرض چهارونیم کیوبیت. هر کیوبیت پنجاه سانتیمتر است و به این ترتیب، تخت‌خواب بزرگی بوده است. به‌هرحال، اُگ در تخت‌خوابش نبود که کشته شد. او سرِ راهِ قوم بنی‌اسرائیل، کوهی را بلند کرده بود تا روی آن‌ها بیندازد، اما زیر فشارِ سنگینی کوه به‌قدری گیج و گرفتار شده بود که حضرت موسی توانست به‌راحتی کارش را تمام کند.»