کتاب یک بار در بهشت بیدار شدیم

کتاب یک بار در بهشت بیدار شدیم نوشته‌ی نجوان درویش و با ترجمه‌ی حمزه کوتی، مجموعه‌ای از شعرهای معاصر عربی است که نشر مرکز آن را منتشر کرده است. این کتاب برای نخستین بار اشعار نجوان درویش، شاعر برجسته‌ی فلسطینی، را به زبان فارسی در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد. درویش در این مجموعه، تجربه‌های زیسته‌ی خود و مردم سرزمینش را با زبانی موجز، صریح و گاه تلخ روایت می‌کند. شعرهای این کتاب، علاوه‌بر پرداختن به رنج‌ها و امیدهای فلسطینیان، به موضوعاتی چون هویت، تبعید، خاطره، مقاومت و پیوندهای فرهنگی میان ملت‌ها می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب یک بار در بهشت بیدار شدیم

یک بار در بهشت بیدار شدیم مجموعه‌ای از شعرهای نجوان درویش است که با ترجمه‌ی حمزه کوتی به فارسی برگردانده شده است. این کتاب، شعرهایی را دربرمی‌گیرد که عمدتاً بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳ سروده شده‌اند و پیش‌تر با عنوان Nothing More to Lose به زبان‌های مختلف منتشر شده‌اند. شعرهای این مجموعه، بازتابی از تجربه‌های فردی و جمعی شاعر در بستر تاریخ و جغرافیای فلسطین و خاورمیانه‌اند. نجوان درویش در این کتاب، با نگاهی فراتر از مرزهای ملی، به سرگذشت اقوام و ملت‌های مختلف اشاره کرده و از پیوندهای عمیق فرهنگی و تاریخی سخن گفته است. ساختار کتاب، شامل شعرهایی است که هر یک به‌تنهایی روایت‌گر لحظه‌ای از زندگی، خاطره یا اندیشه‌اند و در کنار هم تصویری چندلایه از زیست فلسطینی و انسانی ارائه می‌کنند. درویش با بهره‌گیری از ارجاعات تاریخی، اسطوره‌ای و فرهنگی، شعرهایی خلق کرده که همزمان شخصی و جمعی، تلخ و امیدوار، و سرشار از جست‌وجوی معنا هستند.

چرا باید کتاب یک بار در بهشت بیدار شدیم را بخوانیم؟

یک بار در بهشت بیدار شدیم با رویکردی تازه به شعر معاصر عربی، تجربه‌ی زیسته‌ی فلسطینیان را در قالب تصاویری ملموس و گاه تکان‌دهنده به تصویر کشیده است. این کتاب، نه‌تنها به مسائل فلسطین و تبعید می‌پردازد، بلکه دغدغه‌های انسانی، هویت، خاطره و پیوندهای فرهنگی را نیز در خود جای داده است. شعرهای نجوان درویش، با زبانی موجز و بی‌پیرایه، مخاطب را به تامل درباره‌ی رنج‌ها و امیدهای انسان معاصر دعوت می‌کند. خواندن این مجموعه، فرصتی است برای آشنایی با صدایی متفاوت از جهان عرب و لمس لایه‌های پنهان تاریخ و فرهنگ منطقه‌ای که کمتر در شعر فارسی بازتاب یافته است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

به علاقه‌مندان شعر معاصر، پژوهشگران ادبیات عرب، کسانی که دغدغه‌ی هویت، تبعید و مقاومت دارند و افرادی که به دنبال شناخت تجربه‌های زیسته‌ی مردم فلسطین و خاورمیانه هستند، خواندن این کتاب پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب یک بار در بهشت بیدار شدیم

«هیچ جایی نبود با این‌که کرد به سرسختی معروف است ــ به قول دوستان ــ اما من از نسیم تابستان لطیف‌تر بودم و برادرانم را در چهار جهت زمین در آغوش می‌گرفتم. من آن ارمنی بودم که اشک‌ها را باور نمی‌کرد زیر پلک‌های برف تاریخ، که مقتول و قاتل را می‌پوشاند. بعد از همهٔ آنچه شد، آیا هنر کرده‌ام که دستنوشتهٔ شعرم را در گل‌و‌لای انداختم؟ در هر صورت، من یک سوری اهل «بیت لحم» بودم که دستنوشتهٔ برادر ارمنی‌ام را برمی‌دارم؛ و یک ترک اهل قونیه بودم که تازه از دروازهٔ دمشق وارد شدم. چندی پیش به خرمن‌گاه‌های «وادی السیر» رسیدم و نسیمی از من استقبال کرد که فقط او می‌داند آمدن یک انسان با کرامت خویش و خانوادهٔ خویش از کوه‌های قفقاز چه معنایی دارد. وقتی برای اولین بار قلبم پا به خاک الجزایر گذاشت، لحظه‌ای شک‌نکردم که آمازیغ هستم. هر جا می‌رفتم فکر می‌کردند عراقی هستم، و حق با آن‌هاست، همیشه خود را یک مصری می‌دانستم که چندین بار در ساحل نیل با اجداد آفریقایی‌اش زندگی کرد و مرد. و قبل از چیز، یک آرامی بودم. تعجبی ندارد که حداقل عموهای مادرم بیزانسی هستند و من آن پسر اهل حجاز بودم که در فتح بیت‌المقدس از طرف سوفرونیوس و عمر شیرینی دریافت کرد. هیچ جایی نبود که در برابر مهاجمانش مقاومت کرده باشد، مگر این‌که من از اهل آن باشم؛ و هیچ آزاده‌ای نبود که با او خویشاوندی نداشته باشم، و هیچ درخت و ابری نبود که به من لطف نداشته باشد. هم‌چنین نفرتم از صهیونیست‌ها مانع از این نمی‌شود که بگویم من یک یهودی اخراج شده از اندلس هستم و هنوز از نور آن غروب، معنا می‌بافم. در خانهٔ من پنجره‌ای به سوی یونان باز است و نمادی که به روسیه اشاره می‌کند، و بوی عطر جاودانه که از حجاز می‌وزد، و آینه‌ای که هر‌بار در مقابل آن می‌ایستم، و خود را در باغ‌های شیراز و اصفهان و بخارا می‌بینم که به بهار می‌اندیشم. آدم کم‌تر از این نمی‌تواند عرب باشد.»