کتاب در باب تسلا

کتاب در باب تسلا با عنوان اصلی On consolation : finding solace in dark times نوشتهٔ «مایکل ایگناتیف» و ترجمهٔ «فرزانه طاهری» توسط نشر مرکز در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است (چاپ دوم). این اثر به بررسی مفهوم تسلّا و آرامش در مواجهه با رنج، فقدان و بحران‌های فردی و جمعی پرداخته و در قالب یک مجموعه جستار، به‌سراغ متون دینی و فلسفی و ادبی رفته تا ریشه‌ها و کارکردهای تسلّا را در فرهنگ غربی واکاوی کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب در باب تسلا اثر مایکل ایگناتیف

کتاب «در باب تسلا» (رسیدن به آرامش به‌وقت تیره‌روزی) یک مجموعه جستار است که به قلم «مایکل ایگناتیف» نگاشته شده و دغدغهٔ اصلی آن، واکاوی معنای تسلّا و راه‌های یافتن آرامش در دل تیره‌روزی‌ها بوده است. این کتاب در قالب مجموعه‌ای از چهره‌نگاری‌ها و روایت‌های تاریخی، فلسفی و دینی به‌سراغ شخصیت‌ها و متونی رفته که در طول تاریخ، انسان‌ها را در مواجهه با رنج و فقدان یاری داده‌اند. ساختار کتاب بر پایهٔ روایت‌هایی از کتاب مقدس، متون کلاسیک فلسفی و زندگی متفکران و هنرمندان شکل گرفته است. نویسنده با نگاهی پژوهشگرانه و شخصی، تجربهٔ خود از مواجهه با اندوه و جست‌وجوی تسلّا را با خواننده در میان می‌گذارد و تلاش می‌کند نشان دهد که چگونه سنت‌های معنوی و فکری، حتی در عصر بی‌ایمانی و بحران‌های مدرن همچنان می‌توانند منبعی برای آرامش و امید باشند. کتاب «در باب تسلّا» با تکیه بر روایت‌های تاریخی و ادبی، به بررسی نقش زبان، هنر، دین و فلسفه در تسلّابخشی پرداخته تا خواننده را به تأمل دربارهٔ معنای رنج و امکان ادامه‌دادن زندگی دعوت کند.

خلاصه کتاب در باب تسلا

کتاب با طرح پرسش‌هایی بنیادین دربارهٔ معنای تسلّا و امکان آرامش در دل رنج، سفر خود را از تجربهٔ شخصی نویسنده آغاز می‌کند؛ جایی که «مایکل ایگناتیف» در مواجهه با مراسمی هنری و متون دینی، به قدرت تسلابخشی واژه‌ها و موسیقی پی می‌برد؛ سپس با نگاهی تاریخی و تحلیلی به‌سراغ متون کهن مانند کتاب ایوب و مزامیر می‌رود و نشان می‌دهد که چگونه این متون، با بیان نومیدی، خشم، امید و گفت‌وگو با امر قدسی، به انسان‌ها امکان می‌دهند تا رنج خود را معنا کنند و در دل تاریکی، روزنه‌ای از امید بیابند. نویسنده در ادامه به‌سراغ شخصیت‌هایی چون پولوس رسول، سیسرون، مارکوس اورلیوس، آنا آخماتوا، پریمو لوی، آلبر کامو، واتسلاو هاول و سیسلی ساندرز رفته و روایت می‌کند که هریک چگونه در شرایط بحرانی به جست‌وجوی تسلا برخاسته‌اند. او نشان می‌دهد که تسلا نه‌تنها در ایمان دینی، بلکه در فلسفه، هنر، دوستی و حتی در پذیرش واقعیت‌های تلخ زندگی ریشه دارد. کتاب تأکید می‌کند که تسلایافتن به‌معنای انکار رنج یا تسلیم‌شدن به سرنوشت نیست؛ بلکه نوعی آشتی با زندگی و امید به امکان تغییر و ادامه‌دادن است. نویسنده با بررسی سنت‌های مختلف تسلابخشی، از ادیان ابراهیمی تا فلسفهٔ رواقی و تجربه‌های مدرن به این نتیجه می‌رسد که تسلا عملی همبسته با همدلی، صداقت و پذیرش محدودیت‌های انسانی است. او بر اهمیت روایت، همدلی و پیوند با گذشته و دیگران تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که حتی در عصر بی‌ایمانی و بحران‌های جمعی، انسان‌ها می‌توانند از زنجیرهٔ معانی و تجربه‌های پیشینیان خود الهام بگیرند و در دل رنج، امید و معنا بیابند.

چرا باید کتاب در باب تسلا را بخوانیم؟

این کتاب به یکی از اساسی‌ترین دغدغه‌های انسانی یعنی مواجهه با رنج و جست‌وجوی آرامش می‌پردازد. «در باب تسلا» با بررسی نمونه‌های تاریخی، دینی و فلسفی نشان می‌دهد که تسلا نه امری ساده و سطحی، بلکه فرایندی پیچیده و چندلایه است که در دل تجربه‌های فردی و جمعی شکل می‌گیرد. خواندن این اثر فرصتی است برای تأمل دربارهٔ معنای رنج، نقش زبان و روایت در تسلابخشی و اهمیت همبستگی انسانی در مواجهه با بحران‌ها. این کتاب مخاطب را به بازاندیشی دربارهٔ منابع تسلا در زندگی امروز دعوت می‌کند و راه‌هایی برای آشتی با فقدان و ادامه‌دادن زندگی پیش روی او می‌گذارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ کتاب حاضر برای کسانی مناسب است که دغدغهٔ درک معنای رنج، فقدان، سوگواری و جست‌وجوی آرامش در زندگی را دارند. علاقه‌مندان به فلسفه، ادبیات، روان‌شناسی، الهیات و تاریخ اندیشه و نیز افرادی که در مواجهه با بحران‌های فردی یا جمعی به‌دنبال معنا و تسلا هستند، می‌توانند از خواندن این اثر بهره ببرند.

درباره مایکل ایگناتیف

«مایکل ایگناتیف» (Michael Grant Ignatieff) زادهٔ سال ۱۹۴۷ میلادی، سیاست‌مدار، نمایندهٔ سابق پارلمان کانادا و رهبر پیشین حزب لیبرال بوده است. او که تبار روسی دارد، در رشتهٔ تاریخ از دانشگاه تورنتو فارغ‌التحصیل شده و مدرک دکترای خود را از دانشگاه هاروارد دریافت کرده است. از آثار مکتوب او باید اشاره کرد به کتاب‌های «در باب تسلّا»، «زندگی‌نامهٔ آیزایا برلین»، «آتش و خاکستر؛ موفقیت و شکست در سیاست» و «سیاست، بت‌وارگی و حقوق بشر».

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

کتاب «در باب تسلا» در سال ۲۰۲۱ در فهرست «برترین کتاب‌های سال» مجلهٔ نیویورکر قرار گرفت؛ همچنین در سال ۲۰۲۱ در میان «بهترین کتاب‌های غیرداستانی سال» نشریهٔ اکونومیست معرفی شد. «مایکل ایگناتیف» به‌دلیل آثارش، جوایز متعددی را در کارنامهٔ خود دارد که برخی از آن‌ها عبارتند از «مدال سلطنتی کانادا» (Royal Canadian Medal) در سال ۲۰۲۳، «جایزهٔ اورول» (Orwell Prize) در سال ۲۰۰۱ برای کتاب «مجازات‌های کوچک» (Virtual War)، «جایزهٔ چارلز تیلور» (Charles Taylor Prize) در سال ۲۰۰۱ برای کتاب «مجازات‌های کوچک»، «جایزهٔ گراهام اسپری» (Graham Spry Award) در سال ۱۹۸۹ برای مجموعهٔ تلویزیونی «مناظر جنگ» (Landscapes of War)، «جایزهٔ رونی» (Roonie Prize) در سال ۱۹۸۶ برای کتاب «سربازان روسی» (The Russian Album). این نویسنده چندین دکترای افتخاری از دانشگاه‌های معتبری مانند دانشگاه دورهام و دانشگاه مک‌گیل دریافت کرده است.

نظر افراد یا مجله‌های مشهور درباره این کتاب چیست؟

این کتاب در فهرست «برترین کتاب‌های سال» مجلهٔ «نیویورکر» قرار گرفته؛ همچنین نشریهٔ «اکونومیست» این اثر را در میان «بهترین کتاب‌های غیرداستانی سال» معرفی کرده است.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

کتاب حاضر نخستین‌بار با عنوان «‏‫در باب تسلی‌خاطر‬‏‫: آرامش‌یافتن در عصر ظلمت‬‏‫» با ترجمهٔ «شیما شریعت‬‬‏‫» توسط انتشارات بایگانی‏‫ و انتشارات آرشیو در سال ۱۴۰۲ فیپا گرفت.

بخشی از کتاب در باب تسلا

«این تابلو بزرگ و باشکوه ترسیم زمان هم هست در همان نوع تلقی از آن در گونه‌ای از ایمان مسیحی که به وجد آمیخته است؛ نوع ایمان بزرگان و روحانیان ساکن یکی از شهرهای پیشتاز اسپانیای کاتولیک ضد اصلاح دینی در آن زمان. آنچه در نگاه اول چون درهم ریختن بی‌نظم گذشته و حال و آینده می‌نماید در واقع تصویری سامان‌مند از خود زمان است که در آن با گذشته و حال و آینده چنان رفتار می‌شود که گویی همه با هم رخ می‌دهند. خود ارگاز زره فولادی براق قرن شانزدهمی به تن دارد و نه زرهی از انواع متعلق به قرون وسطی که در زمان او رایج بود. آگوستین قدیس که در پایان امپراتوری روم درگذشت، و استپانوس قدیس که در سال ۳۴ میلادی سنگسار شد و مُرد لباس اسقف‌های کاتولیک قرن شانزدهمی یعنی معاصر را به تن دارند. جماعت اهل تولدو که برای تدفین جمع شده‌اند به صورت معاصران کنت ترسیم شده‌اند، هرچند خاکسپاری واقعی بیش از دویست سال قبلش انجام گرفته بوده. این جلوه‌ها حاکی از ناهمزمانی نیستند. همگی این لایه‌های زمان، از امپراتوری روم تا آن زمان، در اکنونِ لایتناهی رخ می‌دهند، گویی نقاش می‌خواسته اعلام کند که اگر ایمان استوار باشد، مؤمنان می‌توانند در لحظه‌ای جای گیرند که در آن گذشته و حال و آینده هم‌زمان تجربه می‌شوند.»