کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت

کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت (سیره‌ی لیبرال در قرن بیستم) نوشته‌ی جاشوآ ال. چرنیس و با ترجمه‌ی احسان سنایی اردکانی، اثری پژوهشی و تحلیلی درباره‌ی سرگذشت و تحولات لیبرالیسم در قرن بیستم است. این کتاب با تمرکز بر زندگی و اندیشه‌ی پنج روشنفکر برجسته‌ی اروپایی، به بررسی چالش‌ها و تنگناهای اخلاقی و سیاسی لیبرالیسم در مواجهه با بحران‌های بزرگ قرن گذشته می‌پردازد. نشر مرکز آن را منتشر کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت

کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت به قلم جاشوآ ال. چرنیس، روایتی تحلیلی از سیر تحول لیبرالیسم در قرن بیستم ارائه می‌دهد. این کتاب با رویکردی تاریخی و فلسفی، به جای تمرکز صرف بر نظریه‌های انتزاعی، از زاویه‌ی تجربه‌های زیسته و موقعیت‌های اخلاقی پنج متفکر مهم اروپایی (ماکس وبر، آلبر کامو، رمون آرون، راینهولد نیبور و آیزایا برلین) به موضوع می‌نگرد. چرنیس تلاش کرده است تا با ترسیم پرتره‌هایی از این اندیشمندان، خواننده را در موقعیت‌های دشوار و تصمیم‌گیری‌های اخلاقی آنان قرار دهد و نشان دهد که لیبرالیسم چگونه در مواجهه با بحران‌های سیاسی و اجتماعی قرن بیستم، آبدیده و متحول شده است. ساختار کتاب به گونه‌ای است که ابتدا مفاهیم کلیدی مانند سرسختی و سیره را توضیح می‌دهد و سپس با بررسی زندگی و اندیشه‌ی این متفکران، به بازسازی نوعی لیبرالیسم اخلاق‌محور و مقاوم در برابر افراط‌گرایی و سرسختی سیاسی می‌پردازد. در فصل پایانی، نویسنده تلاش می‌کند رشته‌ی مشترک میان این اندیشمندان را در قالب ایده‌ی «لیبرالیسم آبدیده» صورت‌بندی کند و به اهمیت سیره و منش فردی در تحقق ارزش‌های لیبرال بپردازد.

خلاصه کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت

کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت دغدغه‌ی اصلی خود را بر واکاوی نسبت لیبرالیسم با سرسختی سیاسی و اخلاقی در قرن بیستم متمرکز کرده است. نویسنده با بررسی بحران‌های سیاسی، جنگ‌ها و ظهور ایدئولوژی‌های افراطی، نشان می‌دهد که چگونه لیبرالیسم در معرض تهدیدهایی قرار گرفت که نه‌تنها از بیرون، بلکه از درون خود نیز آن را به چالش کشیدند. چرنیس با تحلیل تجربه‌های زیسته‌ی متفکرانی چون وبر، کامو، آرون، نیبور و برلین، به این پرسش می‌پردازد که لیبرال‌ها چگونه می‌توانند در برابر سرسختی و افراط‌گرایی مقاومت کنند، بی‌آنکه خود به دام همان سرسختی بیفتند. در این مسیر، کتاب مفهوم «لیبرالیسم آبدیده» را مطرح می‌کند؛ لیبرالیسمی که در بوته‌ی آزمون‌های تاریخی و اخلاقی، انعطاف‌پذیر و مقاوم شده است. نویسنده تأکید دارد که سیره و منش فردی، یعنی کیفیت اخلاقی و رفتاری عاملان سیاسی، نقشی تعیین‌کننده در تحقق یا شکست ارزش‌های لیبرال دارد. او با نقد هر دو سوی افراطی‌گری، چه آرمان‌گرایی مطلق و چه واقع‌گرایی بی‌پروا، بر اهمیت موازنه و خویشتن‌داری در سیاست لیبرال پافشاری می‌کند. کتاب با بررسی نمونه‌های تاریخی و تحلیل موقعیت‌های اخلاقی، نشان می‌دهد که لیبرالیسم تنها با تکیه‌بر منش و سیره‌ی اخلاقی می‌تواند از تکرار فجایع قرن بیستم جلوگیری کند و در برابر وسوسه‌ی سرسختی و خشونت مقاومت نماید.

چرا باید کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی متفاوت به تاریخ و فلسفه‌ی سیاسی، تصویری زنده و ملموس از چالش‌های لیبرالیسم در قرن بیستم ارائه می‌دهد. ویژگی شاخص آن، تمرکز بر تجربه‌های زیسته و موقعیت‌های اخلاقی متفکران برجسته است که باعث می‌شود مفاهیم انتزاعی به مسائل عینی و روزمره پیوند بخورند. خواننده با مطالعه‌ی این اثر، نه‌تنها با تاریخچه و تحولات لیبرالیسم آشنا می‌شود، بلکه با پرسش‌های اخلاقی و سیاسی بنیادینی روبه‌رو می‌گردد که همچنان در جهان معاصر اهمیت دارند. کتاب به‌ویژه برای کسانی که به دنبال فهم عمیق‌تر از نسبت میان اخلاق، سیاست و منش فردی هستند، دستاوردهای ارزشمندی دارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان فلسفه‌ی سیاسی، پژوهشگران علوم اجتماعی، دانشجویان تاریخ اندیشه، و کسانی که دغدغه‌ی نسبت میان اخلاق و سیاست را دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای افرادی که به دنبال تحلیل انتقادی از لیبرالیسم و چالش‌های آن در جهان معاصر هستند، مناسب است.

بخشی از کتاب لیبرالیسم در روزگار ظلمت

«چطور شد که آرمانیست‌های انسان‌دوست به قصابان انسان بدل شدند؟ چطور در عین این قصابی‌ها به خودشان می‌قبولاندند که درستکارند؟ این پرسش باید آن عده از ما را که امید به ساختن یک دنیای بهتر از طریق سیاست را در خودمان می‌پروریم درگیر کند. این پرسش، پرسشی‌ست درباره‌ی روبسپیر، مجاهد راه حقوق بشر و مخالف حکم اعدام که بر صدر حکومت وحشت تکیه کرد؛ پرسشی درباره‌ی گئورگ لوکاچ، آرمانیست حساسی که به کمیسر، مدیحه‌سرای لنین، و سپس همدست استالین بدل شد. پرسشی برآمده از بی‌شمار دیگرانی که مسیر نوع‌دوستی تا نامردمی را طی کرده‌اند؛ کسانی که از آرمان‌های جنایت‌بار استقبال کردند چون به ضرورت اخلاقی و فوریت سیاسی این کار مجاب شده بودند. کاری ندارد (دست‌کم برای عده‌ای از ما) که کارگزاران حکومت وحشت انقلاب فرانسه و پلیس‌‌مخفی استالین و اعضای گارد سرخ مائو را محکوم کنیم. منتها بررسی دقیق ریشه‌های فردی این پدیده‌های موحش احتمالاً نوش‌دارویی برای غرور کاذب باشد ــ مثل لابد فرصتی برای خودآزمایی. عده‌ی خیلی کمی از این سیاستمدارانِ آدمکش از اول عفریت بوده‌اند. دست‌به‌نقد بودن آدم‌ها در فدا کردن هم‌نوعان‌شان در راه آرمان‌های اخلاقی، اغلب اَشکالی کم‌هیاهوتر و کمتر خونین به خودش می‌گیرد؛ اَشکالی که اگر دقت می‌کردیم می‌توانستیم در خودمان هم تشخیص‌شان بدهیم. هر کسی که از بی‌عدالتی و قساوت و ظلم این جهان منزجر است باید در برابر این وسوسه محتاط باشد؛ و همین‌طور کسانی که مدعی‌اند حقیقتِ طرز ارتقای زندگی بشر را درک کرده‌اند (خواه این حقیقت، سکولار باشد، خواه دینی؛ و خواه با طیف چپ سیاسی همدل باشد، خواه با طیف راست).»